Ποια είναι η Ανεγκρέτπου;

Στο τοπικό καρναβάλι του Ζάαρλαντ, η πρωθυπουργός του κρατιδίου ντύθηκε καθαρίστρια, με ποδιά, μαντίλι στο κεφάλι και μια σκούπα στο χέρι. Αλλά τώρα που η Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ διορίστηκε νέα γενική γραμματέας της κυβερνώσας Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης, τα ΜΜΕ τη χαρακτηρίζουν «πριγκίπισσα-διάδοχο της Μέρκελ», ίσως και επόμενη καγκελάριο της Γερμανίας.

Επί του παρόντος πρωθυπουργός του μικρού κρατιδίου Ζάαρλαντ, στα σύνορα με τη Γαλλία, η 55χρονη «μίνι Μέρκελ» απορρίπτει τη βασιλική ετικέτα. Δεν της πάει καθόλου ο ρόλος της πριγκίπισσας, λέει, όπως ξέρει και όποιος την έχει δει στο καρναβάλι. Αλλά η ΑΚΚ, όπως είναι ευρέως γνωστή από τα αρχικά της, πρόκειται να υποβληθεί σε μια τεράστια μεταμόρφωση. Από τον άνετο επαρχιακό κόσμο του Ζάαρλαντ θα προσγειωθεί στο μηχανοστάσιο της γερμανικής πολιτικής, στην πρωτεύουσα του ισχυρότερου κράτους της Ευρώπης.

Σύμφωνα με το Βήμα στην κοινή συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο, η καγκελάριος ήταν ενθουσιώδης στους επαίνους της για την Κραμπ-Καρενμπάουερ, την οποία τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης έχουν βαφτίσει εδώ και καιρό «μίνι Μέρκελ».

Η καγκελάριος είπε ότι θαυμάζει την πρωθυπουργό του Ζάαρλαντ και ότι οι δυο τους συζητούσαν επί εβδομάδες πώς θα μπορούσε να παίξει «μεγαλύτερο ρόλο στην εθνική πολιτική». Ο διορισμός της στην ηγεσία του CDU είναι κατά κάποιον τρόπο μια υποβάθμιση: οι ηγέτες των κρατιδίων έχουν το ίδιο καθεστώς, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Γερμανίας, με τους υπουργούς του Υπουργικού Συμβουλίου, ενώ οι γενικοί γραμματείς των κομμάτων έχουν ελάχιστη επίσημη εξουσία. Αλλά ο ρόλος θα μπορούσε να αποδειχθεί κρίσιμο εφαλτήριο για μια σταδιοδρομία στην ομοσπονδιακή πολιτική, επιτρέποντας στην Κραμπ-Καρενμπάουερ να δημιουργήσει δίκτυα, μια βάση εξουσίας και να ενισχύσει τη φήμη της στο κόμμα.

Η AKK είναι ήδη πολύ δημοφιλής στο CDU, τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Οι πιο προοδευτικοί εκτιμούν την υποστήριξή της για τον ελάχιστο μισθό και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι δεξιοί εντυπωσιάζονται από την υπεράσπιση των οικογενειακών αξιών και την αντίθεσή της στον γάμο ομοφυλοφίλων. Επίσης τους άρεσε η απροκάλυπτη άρνησή της να επιτρέψει πέρυσι σε τούρκους πολιτικούς να κάνουν στο Ζάαρλαντ εκστρατεία για το «ναι» στο συνταγματικό δημοψήφισμα της Τουρκίας – παρότι κανείς δεν είχε εκφράσει την επιθυμία να εμφανιστεί εκεί. Αυτή η ικανότητα να συμβιβάζει τις συντηρητικές και τις προοδευτικές θέσεις είναι που την κάνει να ξεχωρίζει.

in.gr