Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει η φτώχεια στην Αργεντινή

28

O Χοσέ Πέρες και η γυναίκα του Μαρία έχουν 11 παιδιά να θρέψουν. Για το λόγο αυτό «επιδράμουν» μία φορά την εβδομάδα στα απορριμματοφόρα της μεγάλης λαχαναγοράς του Μπουένος Αϊρες. Μισοχαλασμένες τομάτες, πατάτες και πιπεριές είναι μερικά από τα ευρήματα τους εκεί. Με αυτά θα ετοιμάσουν για μία ακόμη φορά το γεύμα τους.

Μία τετραετής περίοδος οικονομικής δυσπραγίας στην Αργεντινή εξελίχθηκε σταδιακά σε μία από τις χειρότερες υφέσεις της ιστορίας της χώρας. Η ανεργία έχει φτάσει το 20%, το πέσο έχει υποτιμηθεί περισσότερο από 70% έναντι του δολαρίου -μετά την απελευθέρωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας, στις αρχές Ιανουαρίου- και περισσότεροι από το ένα τρίτο των Αργεντινών ζουν στη φτώχεια.

Ο Χοσέ, ηλεκτρολόγος που απολύθηκε πρόσφατα, μεταφέρει νερό σε ένα πλαστικό κουβά για να πλύνει τα λαχανικά που περισυνέλεξε από την κεντρική αγορά. Συχνά, η οικογένειά του υποφέρει από στομαχικούς πόνους.

Η πείνα έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στην Αργεντινή: Τα συσσίτια που διανέμονται τακτικά δεν επαρκούν, και ολοένα και περισσότεροι είναι εκείνοι που αναζητούν στα σκουπίδια την καθημερινή τους τροφή.

Στις 23 Μαρτίου, ένα φορτηγό που μετέφερε 22 αγελάδες στα βόρεια της χώρας ανατράπηκε. Ανάμεσα σε όσους περίεργους συγκεντρώθηκαν γύρω από τον τόπο του ατυχήματος δεν άργησαν να εμφανιστούν κάτοικοι της περιοχής με μαχαίρια, οι οποίοι επωφελήθηκαν άμεσα από το απρόοπτο «δώρο» που ήταν για αυτούς τα πληγωμένα ζώα.

Το μέσο κόστος για να αγοράσει ένας Αργεντινός τροφή για την οικογένειά του έφτασε από τα 215 πέσος το Μάρτιο στα 252 πέσος τον Απρίλιο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Την ίδια περίοδο δεν υπήρξε αύξηση των μισθών, ενώ -αντιθέτως- υπήρξαν προβλήματα στις πληρωμές από τις τράπεζες.

Η κυβέρνηση της χώρας έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σύνολο από κοινωνικά μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης. Από τις 17 Μαΐου άρχισε να χορηγείται και ένα μηνιαίο επίδομα 150 πέσος σε ένα εκατομμύριο Αργεντινούς, αλλά μόνο το διπλάσιο του ποσού αυτού θα μπορούσε να φέρει κάποια εμφανή αλλαγή στη ζωή των συγκεκριμένων πολιτών.

Οι τοπικές αρχές και θρησκευτικές οργανώσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να αναπληρώσουν το κενό, αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζητούν βοήθεια, καθώς οι απολύσεις στη χώρα συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,Associated Press