Όλοι φοβούνται την Λεπέν στην πρώτη κάλπη των περιφερειακών εκλογών

Η πρώτη Κυριακή των γαλλικών περιφερειακών εκλογών φτάνει, και το Εθνικό Μέτωπο (FN) της Μαρίν Λεπέν πλησιάζει με ένα φαινομενικά ασταμάτητο κύμα ενίσχυσης: Μπορεί η τελική επικράτηση των υποψηφίων του, στους δεύτερους γύρους, να προμηνύεται σχετικά περιορισμένη, αλλά η πρώτη κάλπη μοιάζει πως θα γίνει πεδίο νίκης. Πέραν του άγχους στην κεντροδεξιά (που παλεύει για την ίδια βάση ψηφοφόρων), ούτε οι Σοσιαλιστές δεν κρύβουν την ανησυχία τους: «Φοβάμαι για τη χώρα μου» λέει μέχρι κι ο πρωθυπουργός.

Στις 22 και στις 29 Μαρτίου οι Γάλλοι καλούνται στις κάλπες για τις περιφέρειες. Το Παρίσι παρακολουθεί με απογοήτευση την πορεία των δημοσκοπήσεων για τον πρώτο γύρο: Το ακροδεξιάς ρητορικής FN εμφανίζεται καθαρά στην πρώτη θέση με ποσοστά κόντα στο 30% (και ακόμη και λίγο υψηλότερα σε ορισμένες έρευνες).

Ακολουθεί το κεντροδεξιό UMP με 27% και από μεγάλη απόσταση κοιτάζουν οι Σοσιαλιστές του Φρανσουά Ολάντ κοντά στο 20%. Έστω κι αν η κρησάρα του δεύτερου γύρου κόψει αρκετά από το FN, το να βγει στην κορυφή την πρώτη Κυριακή θα ήταν ισχυρότατο μήνυμα -και μάλιστα, δεύτερο κατά σειρά: Η κατάταξη των κομμάτων ήταν η ίδια στις τελευταίες ευρωεκλογές.

Πέραν του τι θα βγάλει η πρώτη κάλπη, οι κυβερνώντες Σοσιαλιστές στέκονται ούτως ή άλλως ενώπιον ήττας με αριθμητικά δεδομένα μετά το δεύτερο γύρο. Υπολογίζεται ότι μπορεί να χάσουν μέχρι και το ένα τρίτο από τις «καρέκλες» που ελέγχουν σε περιφερειακό επίπεδο.

Ήδη, το FN έχει καταγράψει τη νίκη ότι κατεβάζει υποψηφίους σχεδόν παντού, σε κάθε τοπική μάχη. Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, η Λεπέν συναντούσε δυσκολίες να βρει υποψηφίους.

Το ότι σχεδόν κάθε ψηφοφόρος στη Γαλλία θα προσέλθει στην κάλπη και θα βρει ψηφοδέλτιο με την Λεπέν είναι μέτρο του πόσο το κόμμα έχει μπει στο κέντρο της πολιτικής σκηνής.

Σχεδόν κανείς δεν ερμηνεύει το σκηνικό χωρίς αναφορά στο μεγάλο τρόπαιο της γαλλικής πολιτικής σκηνής, το Μέγαρο των Ηλυσίων. Η ίδια η Λεπέν, σε μία από τις όλο και συχνότερες θριαμβευτικές προεκλογικές της εμφανίσεις, είχε πει μιλώντας στην Βοκλούζ: «Πρέπει να είναι κανείς κουφός και τυφλός για να μην βλέπει πως κάτι συμβαίνει, πως υπάρχει μία δυναμική που σπρώχνει το Εθνικό Μέτωπο».

Την εκτίμησή της συμμερίζονται αρκετοί στα δύο μεγάλα κόμματα και δεν διστάζουν πλέον να την εκφράσουν ανοικτά. Πρώτος και ηχηρότερος ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς.

«Η Λεπέν βρίσκεται προ των πυλών της προεδρίας»

Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός δεν φείδεται δραματικών τόνων για να προειδοποιήσει για την ενίσχυση της Λεπέν: «Καταστροφή», «διάλυση», «φόβος» και «αγωνία» εναλλάσσονταν στις αναφορές του όσο η Γαλλία πλησιάζει στην κάλπη.

Κοινό μυστικό στο Παρίσι, όπως διαπιστώνει μεταξύ άλλων και η Monde, είναι πως το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει εγκαταλείψει τον αγώνα να κερδίσει όσους στρέφονται στη Λεπέν και ποντάρει στη συσπείρωση των ψηφοφόρων κέντρου και αριστεράς.

«O φόβος μου -μου επιτρέπετε να μιλήσω για το φόβο μου για τη χώρα;- είναι ότι η Γαλλία θα συνθλιβεί πάνω στο Εθνικό Μέτωπο» είχε πει την περασμένη Κυριακή σε μία από τις πάμπολλες ανάλογες αναφορές του, εξηγώντας: «Δεν φοβάμαι για εμένα, φοβάμαι για την χώρα μου». Έφτασε στο σημείο να πει ότι «η Γαλλία βρίσκεται από τη μία μεταξύ των τζιχαντιστών και από την άλλη μεταξύ της ακροδεξιάς».

Η Λεπέν, είχε πει αλλού ξεκάθαρα, «βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, όχι [στις προεδρικές εκλογές του] 2022 ή του 2027, αλλά το 2017».

Οι ρητορικοί τόνοι του Βαλς έχουν προκαλέσει αντιδράσεις στο Σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Ορισμένοι ενοχλούνται από την «ηττοπάθεια» που αποπνέουν τα σχόλια του πρωθυπουργού, άλλοι (ίσως πιο ρεαλιστές) υποστηρίζουν πως η στοχοποίηση του FN με τέτοιον τρόπο δεν θα καταφέρει τίποτε λιγότερο από το να φουσκώσει τα πανιά του.

Πιο ανησυχητική όμως όλων είναι η εκτίμηση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Liberation επικαλούμενη στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, πως πλέον η κινδυνολογία για το Εθνικό Μέτωπο είναι το μοναδικό που έχει απομείνει στον Βαλς για να κινητοποιήσει τη δυσαρεστημένη βάση των ψηφοφόρων που πρόσκεινται στο κέντρο και την Αριστερά.

Στο στρατόπεδο της κεντροδεξιάς, το φάντασμα του Πόντιου Πιλάτου

Εντελώς διαφορετικές δυσκολίες έχει η άλλη πολιτική όχθη στο Παρίσι, το κεντροδεξιό του UMP του «αναστημένου» Νικολά Σαρκοζί. Εκεί, το κόμμα δεν χρειάζεται μόνο να παλέψει -σε αντίθεση τους Σοσιαλιστές- ακόμη πιο αποφασισμένα για να μην χάσει ψηφοφόρους προς την Λεπέν, αλλά καλείται επίσης να πάρει αποφάσεις ευθύνης που έμμεσα θα αφορούν τον ίδιο τον Σαρκοζί.

Τι θα γίνει στις περιφέρειες που τελικά η μονομαχία του δεύτερου γύρου διεξαχθεί μεταξύ υποψηφίων από τους Σοσιαλιστές και από το Εθνικό Μέτωπο;

Το UMP είχε περάσει την πρώτη του τέτοια δοκιμασία στην πρόσφατη έκτακτη κάλπη στην Ντουμπς. Η γραμμή που είχε επικρατήσει μέσα στην κεντροδεξιά, και η οποία είχε προκαλέσει αντιδράσεις εντός και εκτός κόμματος, ήταν το διαβόητο «ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον» του Σαρκοζί.

Το κόμμα «ένιψε τας χείρας του» στο δεύτερο γύρο και απέφυγε να υποστηρίξει οποιονδήποτε (ουσιαστικά, το αίτημα ήταν να υποστηρίξει τον σοσιαλιστή έναντι της υποψήφιας της ακροδεξιάς).

Άλλη άποψη όμως είχε εκφράσει ανοικτά ο Αλέν Ζιπέ, ο ισχυρότερος εσωκομματικός αντίπαλος του Σαρκοζί, που είχε εν ολίγοις πει πως με «βαριά καρδιά» θα ψήφιζε Σοσιαλιστές για να μην δει νικητή το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο.

Σε αυτές τις περιφερειακές κάλπες, το κεντροδεξιό UMP προσέρχεται με επίσημη θέση το «ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον» για ανάλογα περιστατικά. Τα πράγματα θα δείξουν εάν και κατά πόσο θα επικρατήσει η γραμμή «ούτε – ούτε» του Σαρκοζί ή η γραμμή του λεγόμενου «δημοκρατικού μετώπου» (την οποία υποστηρίζουν και άλλα στελέχη εκτός από τον Ζιπέ) για υποστήριξη στους Σοσιαλιστές.

Βασίλης Ψυχογιός

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ