«Δεν έχω άλλη αντοχή, ο πόνος με υπερβαίνει στη φυλακή»

Δεν έχει ακούσει τις φωνές των παιδιών της για ένα χρόνο και αισθάνεται τη στέρηση της ελευθερίας της έκφρασης να παραλύει τη λογική. Η πραγματικότητα με την οποία έρχεται αντιμέτωπη ιρανή ακτιβίστρια, που δραστηριοποιείται υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι αποκρουστική. Βρίσκεται στη φυλακή κάτω από σκληρές συνθήκες κράτησης, ενώ η κατάσταση της υγείας της είναι ανησυχητική.

Οργανισμοί που μεριμνούν για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδίκασαν την απόφαση του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Τεχεράνης να επιβάλλει στην Νάρτζε Μοχαμάντι 16ετή ποινή φυλάκισης. Η 44χρονη, που εκτίει ήδη ποινή φυλάκισης έξι χρόνων, κρίθηκε ένοχη για «ίδρυση παράνομου κινήματος» που τάσσεται κατά της θανατικής ποινής. Εάν αποφασίσει ανώτατο δικαστήριο πως η δράση της δεν είναι νόμιμη, τότε θα έρθει αντιμέτωπη με ποινή δεκαετούς, τουλάχιστον, φυλάκισης.

H Μοχαμάντι κρίθηκε ένοχη τον περασμένο Μάιο, τη στιγμή που προβληματισμοί κυριαρχούσαν για την κατάσταση της υγείας της αφού επιληπτικές κρίσεις, θυρεοτοξική περιοδική παράλυση και προσωρινή απώλεια όρασης την ταλάνιζαν.

Φυλακίστηκε αρχικά τον Σεπτέμβριο του 2011 με την κατηγορία της αντικυβερνητικής ρητορείας και των προπαγανδιστικών τακτικών. Ανησυχία στους συστηματικούς κύκλους του Ιράν προκάλεσε η συμμετοχή της στην φιλανθρωπική οργάνωση Defenders of Human Rights Center, της οποίας υπήρξε αντιπρόεδρος. Επικεφαλής της οργάνωσης είναι η κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης ( 2003) Σιρίν Εμπάντι.

Όταν η Μοχαμάντι συνελήφθη για πρώτη φορά καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκισης, εφετείο όμως μείωσε την ποινή της σε έξι έτη. Το 2012 δικηγόροι από όλο τον κόσμο ενώθηκαν ώστε να απελευθερωθεί η Μοχαμάντι, και τελικά αφέθηκε ελεύθερη.

Βρίσκεται, όμως, εδώ και καιρό στη «μαύρη λίστα» με άλλους ιρανούς που αναπτύσσουν δράσεις υπέρ της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια χώρα όπου οι γυναίκες είναι αποκλεισμένες από βασικά δικαιώματα.

Σε επιστολή που έγραψε από τη φυλακή, όπου βρίσκεται από τον περασμένο Μάιο, απευθυνόμενη στην ένωση συγγραφέων Pen International , ανέφερε ότι βρισκόταν στο ίδιο κελί με 25 γυναίκες – πολιτικές κρατούμενες.

«Έχουμε όλες καταδικαστεί λόγω των πολιτικών και θρησκευτικών μας πεποιθήσεων. Καμία από μας δεν είναι τρομοκράτισσα. Ο λόγος που έγραψα αυτό το γράμμα είναι για να σας πω πως τα όρια της αντοχής μου έχουν εξαντληθεί, ο πόνος που αισθάνομαι μέσα στη φυλακή είναι αβάσταχτος. Στη φυλακή Εβίν όπου βρίσκομαι δεν υπάρχει πρόσβαση στην επικοινωνία μέσω τηλεφώνου, δεν έχουμε καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Μέλη της οικογενείας μας μπορούν να μας επισκεφτούν μια φορά το μήνα μόνο», ήταν τα λόγια απόγνωσης της Μοχαμάντι.

Φορείς από όλο τον κόσμο έχουν εναντιωθεί στην απόφαση της ιρανικής κυβέρνησης να φιμώσει την ακτιβίστρια μέσω φυλάκισης. Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ζέιντ Ραάντ αλ Χουσείν, καταδίκασε τις συνθήκες κράτησης της Μοχαμάντι μιλώντας για παραβίαση στην τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν και καλώντας την κυβέρνηση να την αφήσει ελεύθερη.

Η Μαχαμάντι, μητέρα δύο παιδιών, απέσπασε το 2009 το βραβείο Alexander Langer για την ευαισθητοποίησή της στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για τις προσπάθειες που κατέβαλλε ώστε να καταργηθεί η ποινή φυλάκισης για ανηλίκους που προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες στο Ιράν. Φέτος έλαβε το City of Paris medal προς τιμήν του φιλειρηνικού ακτιβισμού της.

Στο στόχαστρο των ιρανικών αρχών έχει βρεθεί η Μοχαμάντι εξαιτίας και των σχέσεών της με την Σιρίν Εμπάντι που έχει εξοριστεί από το Ιράν. Τα παιδιά της πρώτης δεν μπορούν να ζήσουν στη χώρα λόγω των πεποιθήσεων των γονιών τους .

«Αναρωτιέμαι πώς θα πω στον Αλί και στην Κιάνα ότι στη μητέρα τους επιβλήθηκε επιπλέον ποινή φυλάκισης. Δεν έχουν ακούσει τη φωνή της πάνω από μια φορά τον τελευταίο χρόνο. Είναι εννέα μόνο ετών και από την ηλικία των τριών έχουν έρθει αντιμέτωπα με τον πόνο», δήλωσε ο σύζυγος της Μοχαμάντι, Ραχμανί, στη Διεθνή Αμνηστία.

Ο Φίλιπ Λούθερ, διευθυντής του Προγράμματος Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής της Διεθνούς Αμνηστίας, δήλωσε, από την πλευρά του, πως οι ιρανικές αρχές φιμώνουν τους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκφοβίζουν τους επικριτές των πολιτικών τους.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ