Ντίξον: Καμία διαφυγή από την φυλακή των πιστωτών για την Ελλάδα

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί απεγνωσμένα να αποφύγει την «ασφυκτική επίβλεψη» των πιστωτών, όταν λήξει το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας τον επόμενο Αύγουστο, αναφέρει ο Hugo Dixon σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο πρακτορείο Reuters, τονίζοντας ότι την υπόσχεση αυτή ο Έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε και στη ΔΕΘ.

Αλλά το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει ο πρωθυπουργός είναι η Αθήνα να μεταφερθεί από την τωρινή φυλακή υψηλής ασφαλείας σε μια πιο ανοικτή, και αυτό θα συμβεί μόνο αν δείξει καλή διαγωγή, σχολιάζει.

Ο Τσίπρας επιθυμεί «καθαρή» έξοδο από το πρόγραμμα διάσωσης 86 δισ. ευρώ, ώστε να έχει να πει μια «καλή ιστορία» στους Έλληνες ψηφοφόρους εν όψει των εκλογών που θα πρέπει να διεξαχθούν το αργότερο τον Σεπτέμβριο του 2019.

Ο Τσίπρας έρχεται σήμερα δεύτερος στις δημοσκοπήσεις, μετά τη Νέα Δημοκρατία, λόγω σειράς υποσχέσεων που αθετήθηκαν και σφαλμάτων που έβλαψαν την οικονομία. Ωστόσο, σε περίπτωση που η Ελλάδα καταφέρει να αποδράσει από τη φυλακή των πιστωτών της, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε πιθανώς να κερδίσει μια μελλοντική εκλογική αναμέτρηση.

Όμως, απόλυτη διαφυγή από την επιτήρηση μετά τη λήξη του προγράμματος δεν είναι ρεαλιστική -κάτι που ο ίδιος ο Τσίπρας μάλλον γνωρίζει, παρόλο που του αρέσει να λέει το αντίθετο στον ελληνικό λαό, επισημαίνει το άρθρο.

Διακυβεύονται υπερβολικά πολλά χρήματα για να δοθεί στην Αθήνα ανεξαρτησία αποφάσεων, τονίζει.

Η ευρωζώνη και το ΔΝΤ έχουν δανείσει στη χώρα περίπου 260 δισεκατομμύρια ευρώ από το 2010. Χωρίς παρακολούθηση, δεν θα υπήρχε τίποτα που να εμποδίζει τον Τσίπρα …Μπορεί να χαλαρώσει τις μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις, την αγορά εργασίας και στις δημόσιες δαπάνες. Το δημοσιονομικό έλλειμμα μπορεί να ξαναφουσκώσει.

Ο Dixon τονίζει πως, το λιγότερο, η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια με το μη βιώσιμο χρέος της να συσσωρεύεται, περίπου στο 170% του ΑΕΠ. Ιδιώτες επενδυτές ήταν έτοιμοι να υποβάλουν προσφορές στην πρόσφατη έκδοση ομολόγου, διότι η ευρωζώνη υπαινίχθηκε τον Ιούνιο πως μια συμφωνία ελάφρυνσης χρέους θα επιτευχθεί με τη λήξη του προγράμματος. Αυτό θα καθυστερούσε την αποπληρωμή των δανείων της μέχρι και 15 χρόνια κατά μέσο όρο.

Ωστόσο δεν είναι ρεαλιστικό να υποθέτει κανείς πως η ευρωζώνη θα συμφωνήσει επισήμως σε ένα τέτοιο ντιλ, εκτός κι αν η Ελλάδα μείνει πιστή στην υλοποίηση των δικών της δεσμεύσεων. Ιδιαίτερα, οι πιστωτές δεν θα θέλουν ο Τσίπρας να υποχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη εφαρμοστεί, να αθετήσει τη δέσμευσή του να επιφέρει περαιτέρω σημαντικές συνταξιοδοτικές και φορολογικές μεταρρυθμίσεις το 2019 και το 2020 και να σπάσει την υπόσχεσή του να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022.

Ο προφανής τρόπος για να αναγκαστεί η Ελλάδα να μείνει πιστή στην τήρηση της συμφωνίας είναι να γίνεται σταδιακά η ελάφρυνση χρέους, καθώς και όποτε η Αθήνα θα εκπληρώνει συγκεκριμένα ορόσημα-στόχους.

Αυτό, όμως, θα απαιτήσει διαρκή παρακολούθηση της οικονομίας. Η ελάφρυνση χρέους από μόνη της μπορεί να μην είναι αρκετή για να στραφεί η Ελλάδα στις αγορές ομολόγων, προκειμένου να ανταποκριθεί στις χρηματοδοτικές της ανάγκες -ιδιαίτερα αφότου η ΕΚΤ δώσει τέλος στο πρόγραμμα αγορών ομολόγων.

Η Αθήνα, συμπληρώνει το άρθρο, πιθανώς θα χρειαστεί και μια προληπτική γραμμή πίστωσης από την ευρωζώνη. Αλλά ένα τέτοιο δίχτυ ασφαλείας θα ερχόταν μαζί με προϋποθέσεις και εποπτεία.

Αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα στον Τσίπρα χαλώντας του την ωραία ιστορία για τους έλληνες ψηφοφόρους….