Άδηλο το μέλλον του Ντάισελμπλουμ στην προεδρία της Ευρωζώνης

Το ερώτημα που κυριαρχεί, πλέον, στις Βρυξέλλες και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι εάν ο νυν πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, έχει έστω και την παραμικρή πιθανότητα να παραμείνει στη θέση του μετά τη δήλωσή του σε γερμανική εφημερίδα ότι «δεν μπορείς να σπαταλάς τα χρήματα σου σε αλκοόλ και γυναίκες και μετά να ζητάς αλληλεγγύη». Δήλωση, η οποία ερμηνεύτηκε ως έμμεση βολή κατά των χωρών της νότιας Ευρώπης, έναντι των οποίων «οι χώρες της βόρειας Ευρώπης έδειξαν αλληλεγγύη», όπως είπε.

Οι δηλώσεις του προσκείμενου στη Σοσιαλδημοκρατία, Γερούν Ντάισελμπλουμ, προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, με τελευταία -και ίσως σημαντικότερη- αυτή του τέως πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ματέο Ρέντζι, ο οποίος ζήτησε από τον Ολλανδό υπουργό -όπως άλλωστε και ο αντίπαλος του Μπέπε Γκρίλο- να παραιτηθεί από την προεδρία του Eurogroup. Διακριτικές αποστάσεις από τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ έλαβε και η επίτροπος Μαργκερίτα Βεστάγκερ, σήμερα, από τις Βρυξέλλες, ενώ οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές ανέφεραν πως ο Ντάισελμπλουμ, πλέον, δεν τους εκπροσωπεί.

Υπό κανονικές συνθήκες, από τη στιγμή που τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της τρίτης κατά σειρά οικονομικής δύναμης της Ευρωζώνης, καθώς και πολλοί άλλοι θέτουν θέμα παραίτησης, ο Γερούν Ντάισελμπλουμ θα έπρεπε να «ετοιμάζει τις βαλίτσες του». Πόσο μάλλον όταν σε μερικές εβδομάδες, κατά πάσα πιθανότητα, θα βρίσκεται εκτός ολλανδικής κυβέρνησης, μετά τα καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα για το κόμμα του.

Ωστόσο, ο ίδιος δεν φαίνεται να βιάζεται, ούτε άλλωστε δείχνει διατεθειμένος να ζητήσει συγνώμη για αυτά που είπε. Γνωρίζει πως αυτές οι δηλώσεις δυσαρέστησαν πολλούς, όχι όμως και τους περισσότερους υπουργούς των χωρών της βόρειας Ευρώπης, αρχής γενομένης από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκαγκ Σόιμπλε. Γνωρίζει, ακόμη, ότι ο νέος πρόεδρος του Eurogroup, του οποίου η θητεία, με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία, θα αρχίσει 1/1/2018, πιθανότατα θα είναι κεντροαριστερός, αφού η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά κατέχει τις τρεις προεδρίες της ΕΕ, δηλαδή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου.

Γνωρίζει, όμως, επίσης, ότι στον χώρο της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας δεν υπάρχουν, στην παρούσα φάση, πολλοί υπουργοί Οικονομίας, οι οποίοι να μπορούν, με αξιώσεις, να διεκδικήσουν την προεδρία της Ευρωζώνης. Ένας από αυτούς θα ήταν ο Ιταλός Πιέρ Κάρλο Πάντοαν. Όμως, η Ιταλία, με τον Ντράγκι στην ΕΚΤ, τον Ταγιάνι στην Ευρωβουλή και τη Μογκερίνι επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις για ακόμη ένα ηγετικό πόστο στην ΕΕ.

Μία άλλη πιθανή υποψηφιότητα είναι αυτή του Σλοβάκου υπουργού Πέτερ Κάζιμιρ, ο οποίος παρόλο που δηλώνει σοσιαλιστής, συνήθως συντάσσεται με τον Β.Σόιμπλε.

Με αυτά τα δεδομένα, πολλοί στη νότια Ευρώπη ενδέχεται να αναρωτηθούν αν τελικά είναι προτιμότερο να έχουν έναν συντηρητικό νοτιοευρωπαίο στην προεδρία του Eurogroup, αντί ενός κεντροαριστερού βορειοευρωπαίου. Σε αυτήν την περίπτωση, η υποψηφιότητα του Ισπανού Λουίς ντε Γκίντος δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, προς μεγάλη χαρά της Άγγελας Μερκελ που τον έχει υποστηρίξει δημοσίως.

Οι συζητήσεις επί του θέματος θα συνεχιστούν τις επόμενες εβδομάδες στις Βρυξέλλες, ενώ οι όποιες αποφάσεις μάλλον θα υιοθετηθούν μετά τις γαλλικές εκλογές, η έκβαση των οποίων θα είναι καθοριστικής σημασίας. Το ενδεχόμενο να ζητήσει η Γαλλία την προεδρία της Ευρωζώνης δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, κυρίως, αν δεν κερδίσουν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Ούτε, άλλωστε, και η υπόθεση να στηρίξει η νέα γαλλική κυβέρνηση εκ νέου τον Γ. Ντάισελμπλουμ για μία θητεία δυόμισι ετών, που αυτήν τη φορά θα είναι αποκλειστικής απασχόλησης.

ΑΠΕ-ΜΠΕ