«Κρίσιμες διαφορές» στην εμπλοκή του ΔΝΤ σε Ελλάδα και Αργεντινή βλέπει η Eurobank

Κρίσιμες διαφορές εντοπίζει η Eurobank στις συνθήκες υπό τις οποίες
εμπλέκεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην οικονομία της Ελλάδας με
την περίπτωση της Αργεντινής.

Σε μελέτη της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών και Προβλέψεων της τράπεζας που δημοσιεύεται τη Δευτέρα, υποστηρίζεται ότι ναι μεν και στις δύο περιπτώσεις αρκετοί αναλυτές θεωρούσαν αναπόφευκτη
τη στάση πληρωμών, στην περίπτωση της Ελλάδας όμως κρίσιμο ρόλο παίζει η
συμμετοχή στο ευρώ, ο μηχανισμός στήριξης ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, η σύνθεση
του δημόσιου χρέους καθώς και άλλοι παράγοντες.

«Η εμπειρία από την κρίση της Αργεντινής το 2001 έχει πολλές ομοιότητες
με την σημερινή κρίση στην Ελλάδα και πολλοί αναλυτές βλέποντας αυτές τις
ομοιότητες στην πορεία των δύο οικονομιών αναμένουν και παρόμοια έκβαση» αναφέρει η μελέτη, εξηγώντας πως πολλοί «θεωρούν ότι οι λύσεις που προκρίνονται για την αντιμετώπιση του
ελληνικού προβλήματος είναι παρόμοιες με τις προσπάθειες στην Αργεντινή,
άρα αναποτελεσματικές και απλώς καθυστερούν το αναπόφευκτο: Στάση πληρωμών ή / και αναδιάρθρωση του χρέους με απώλειες για τους
επενδυτές, σε συνδυασμό με έξοδο από το ευρώ και υποτίμηση. Υπάρχουν,
όμως, κρίσιμες διαφορές οι οποίες κάνουν δυνατή και πιο βέβαια μια
διαφορετική έκβαση για την Ελλάδα» σημειώνει η μελέτη.

Πρώτη από αυτές είναι η συμμετοχή της Ελλάδας σε μία νομισματική ένωση: Η χώρα σεν πρόσδεσε μονομερώς
το νόμισμά της σε ένα ξένο, αλλά το αντικατέστησε με το ευρώ ενώ η
αξιοπιστία της πολιτικής διατήρησης σταθερής ισοτιμίας με το δολάριο
στην Αργεντινή ήταν υπό συνεχή και αυξανόμενη αμφισβήτηση. Στην Ελλάδα η
έξοδος από το ευρώ δεν είναι δυνατή νομικά, δεν μπορεί να επιβληθεί από
τις αγορές και αποτελεί επιλογή με τεράστιο κόστος. Η Ελλάδα δεν
αντιμετωπίζει κερδοσκοπικές επιθέσεις στα συναλλαγματικά της διαθέσιμα
και υποτιμητικές στο νόμισμά της.

Επίσης, συνεχίζει η μελέτη, ρόλο παίζει και ο μηχανισμός στήριξης ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Η ελληνική κρίση δεν είναι μόνο
ελληνική, γρήγορα αποδείχτηκε ότι υπήρχαν επιπλοκές για το σύνολο της
ευρωζώνης. Η χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλούσε διάχυση της κρίσης στις
υπόλοιπες επίσης ευάλωτες οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου και η ίδια η
ύπαρξη του ευρώ θα ετίθετο υπό αμφισβήτηση. Η διαφορά αυτή με την
Αργεντινή εκδηλώθηκε με την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης του ΔΝΤ
και της ΕΕ.

Ο ρόλος του ΔΝΤ στην Αργεντινή υπήρξε ιδιαίτερο αντικείμενο ανάλυσης και
κριτικής, η τελική αποτυχία, όμως, υποστηρίζει η μελέτη, έθεσε υπό αμφισβήτηση το ρόλο και
την αποτελεσματικότητά του. Ιδίως η αποτυχία του ως εγγυητή της επαρκούς
συμμόρφωσης της χώρας στις απαιτήσεις του προγράμματος αποτελεί και
λόγο ανησυχίας στην ελληνική κρίση. Η εμπειρία της Αργεντινής άλλαξε
όμως και τον τρόπο λειτουργίας του ΔΝΤ, υποστηρίζεται. Οι παρεμβάσεις σχεδιάζονται
πλέον με τέτοιο τρόπο ώστε να καθιστούν το κόστος της χρεοκοπίας ακόμα
πιο μεγάλο, λαμβάνοντας υπόψη τις αδυναμίες και τις ιδιαιτερότητες της
κάθε χώρας και ενισχύοντας τις μεσοπρόθεσμες αναπτυξιακές προοπτικές. Το
μέγεθος δε της παρέμβασης είναι τέτοιο ώστε εκτιμάται ότι δίνει χρόνο για τη
εφαρμογή των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, έστω και αν τα
χρονοδιαγράμματα παραμένουν πιεστικά. Τέλος στην περίπτωση της Ελλάδας η
παρακολούθηση είναι κοινή με τη ΕΕ, η οποία συνδιαμορφώνει και το
πλαίσιο λειτουργίας του μηχανισμού.

Σημαντική είναι επίσης η διαφορά στη σύνθεση δημοσίου χρέους, καθώς το ελληνικό δημόσιο χρέος Γενικής Κυβέρνησης
διακρατείται στο μεγαλύτερο μέρος του (80%), από ξένους, μειώνοντας τα
κίνητρα για εξώθηση της χώρας σε χρεοκοπία. Επιπλέον, είναι σχεδόν
εξολοκλήρου σε ευρώ και όχι σε ξένο νόμισμα, σε αντίθεση με την
Αργεντινή όπου το 90% ήταν σε ξένο νόμισμα, καθιστώντας την εξυπηρέτησή
του δύσκολη.

Στην Ελλάδα επιπλέον το τραπεζικό σύστημα είναι πολύ πιο ισχυρό, με
επαρκείς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και ρευστότητας, ενώ σε αντίθεση
με την Αργεντινή δεν αντιμετωπίζει συναλλαγματικό κίνδυνο.

Τέλος, η μελέτη αναφέρει ως διαφορά την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική συναίνεση. Στην Αργεντινή η όλη
προσπάθεια απέτυχε και λόγο της πολιτικής αστάθειας και της αδυναμίας
επιβολής των αλλαγών με κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Η προσπάθεια στηρίχθηκε
στον απότομο δημοσιονομικό περιορισμό που βάθυνε την ύφεση και στην
δημιουργία εσωτερικής υποτίμησης με τη δημιουργία αποπληθωρισμού. Στην
Ελλάδα αναγνωρίζεται ο κίνδυνος δημιουργίας βαθύτερης ύφεσης και έτσι, αναφέρει η μελέτη της Eurobank, το πρόγραμμα έχει μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα και επιχειρείται η
τήρηση μιας ισορροπίας.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ