Η Γεωργία Νταγάκη αφήνει τη λύρα της και μιλά στο in.gr

Η Γεωργία Νταγάκη έχει πάρει τα τραγούδια της και τη λύρα της και έχει εγκατασταθεί στο @Kremlino, στον Πειραιά.

Η ερμηνεύτρια και εξαιρετική μουσικός από την Κρήτη, που μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να γοητεύσει τόσο το ελληνικό όσο και το ξένο κοινό, και κυκλοφόρησε τα τραγούδια της σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, θα παρουσιάσει τη νέα της μουσική παράσταση για μια ακόμα Πέμπτη.

Το πρώτο μέρος του προγράμματος φέρει αποκλειστικά το προσωπικό μουσικό στίγμα της καθώς θα περιλαμβάνει τραγούδια της προσωπικής της δισκογραφίας, από τα πιο πρόσφατα «Ποια δύναμη» και «Σύννεφο θα γίνω» μέχρι τα παλαιότερα «Δε λέει η καρδιά να μάθει» και «Σκέτος εγώ» ενώ δεν θα λείπει και το σήμα – κατατεθέν της, η λύρα, με την οποία θα παίζει πρωτότυπες διασκευές από την Κρήτη και την «Πετροπέρδικα» μέχρι το Λiβερπουλ και το “ELEΑNOR RIGBY” των Beatles

Το δεύτερο μέρος είναι καθαρά επικοινωνιακό με τραγούδια δημιουργών όπως οι Ξαρχάκος, Χατζιδάκις, Μικρούτσικος, Τζαβέλας, Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Αφροδιτη Μάνου, Σαββόπουλος, Δουρδουμπάκης κ.α. Τραγούδια διαφορετικών αποχρώσεων, λαϊκά, παραδοσιακά, μελωδικές μπαλάντες αλλά και ρυθμικά κομμάτια με τα οποία έχουμε όλοι ταυτιστεί καθώς μιλούν κατευθείαν στην καρδιά μας.

Την έκλεψα λίγο από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις και μου απάντησε σε οχτώ σύντομες ερωτήσεις.

Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου χωρίς τη λύρα σου;
Νομίζω πως όχι.

Ποια είναι η πρώτη φορά που ανέβηκες στη σκηνή;
Στα δεκαέξι μου, σ΄ ένα κρητικό κέντρο της Αθήνας.

Πως ένιωσες;
Αμήχανα ωραία…

Από εκείνη την πρώτη μουσική σου εμπειρία μέχρι σήμερα πόσο έχεις αλλάξει σαν καλλιτέχνης;
Νιώθω ότι είμαι ένα εντελώς άλλο πρόσωπο. Αυτό όμως που παραμένει ίδιο ευτυχώς ακόμη και θα ευχόμουν να μην αλλάξει ποτέ, είναι η αγάπη και η αλήθεια μου για τη μουσική.

Τι τραγούδια ακούει κανείς στις ζωντανές σου εμφανίσεις στον Πειραιά;
Στο Κρεμλίνο θα μας ακούσετε να σας μιλάμε για τους μεγάλους μας έρωτες…
Μια εξομολόγηση με πρωταγωνιστές τα τραγούδια που μας έχουν στιγματίσει και αγαπάμε να τραγουδάμε. Ακόμη, νέα τραγούδια νέες διασκευές σε παλιότερα μ’ έναν πιο ροκ-παραδοσιακό χαρακτήρα και έναν πιο ηλεκτρικό ήχο. Τέλος πολλούς καλεσμένους… έκπληξη!

Τι κάνει τόσο ξεχωριστή την κρητική μουσική παράδοση;
Η αλήθεια και το μερακλίκι της, η λεβεντιά στα δύσκολα, και η αγάπη της για τη ζωή, για τον άνθρωπο.

Ένιωσες ποτέ ρατσισμό από το ανδρικό κοινό;
Ναι, και το θεωρώ κατά κάποιο τρόπο λογικό ως ένα βαθμό. Παίζω ένα αντρικό όργανο που φτιάχτηκε από άντρες για άντρες. Ωστόσο ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι και ουδέποτε στάθηκε εμπόδιο για εμένα το τι σκέφτονται οι άλλοι σε κάτι που αισθάνομαι απολύτως βέβαιη και αληθινή. Ούτε τότε ούτε ποτέ.

Αθήνα ή Ρέθυμνο;
Και τα δυο.

Νατάσα Μαστοράκου

in.gr