Ο Κορνέλιου Πορουμπόιου μιλά στο in.gr για έναν θρύλο που έγινε «Θησαυρός»

Ήρθε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ως μέλος της κριτικής επιτροπής, αλλά και για να παρουσιάσει την νέα του ταινία, The Treasure. Ο ρουμάνος σκηνοθέτης Κορνέλιου Πορουμπόιου έντυσε με αισιοδοξία έναν πραγματικό θρύλο και έφτιαξε ένα ρεαλιστικό παραμύθι που εκτυλίσσεται στη σύγχρονη Ρουμανία.

Το in.gr τον συνάντησε στο Ολύμπιον, πριν από μία ακόμα προβολή ταινίας του διαγωνιστικού τμήματος.

O ρουμάνος σκηνοθέτης μάς μίλησε για τη νέα του ταινία Ο Θησαυρός που προβάλλεται αύριο, Σάββατο, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στο πλαίσιο του 28ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Στην δοκιμαζόμενη από την κρίση Ρουμανία του σήμερα, ένας άνδρας και ο γείτονάς του αποφασίζουν να νοικιάσουν έναν ανιχνευτή μετάλλων και να ψάξουν στο πατρικό σπίτι του δεύτερου για τον θησαυρό που φημολογείται ότι οι πρόγονοί του έκρυψαν εκεί.

Η ιστορία πάνω στην οποία βασίστηκε η ταινία είναι πραγματική, παραδέχεται ο Κορνέλιου Πορομπόιου.

«Η πρώτη μου σκέψη ήταν να κάνω ένα ντοκιμαντέρ» θυμάται ο σκηνοθέτης. «Έχω έναν φίλο που είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός. Είχε αρχίσει να ετοιμάζει μία ταινία δέκα χρόνια πριν, την οποία δεν είχε ολοκληρώσει. Αρχικά θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε το υλικό για να τελειώσει την ταινία του, να συζητήσουμε τι είναι αυτό που λείπει» λέει.

Όταν είδε ότι αυτό που είχε γυρίσει δεν ήταν καλό, αποφάσισε να στρέψει αλλού το βλέμμα του. «Γνώριζα ότι υπάρχει ένας θρύλος που αφορά το σπίτι των γονιών του. Ο θρύλος έλεγε ότι κάποιοι είχαν κρύψει έναν θησαυρό πριν την άνοδο του κομμουνισμού στην χώρα» λέει.

Ο σκηνοθέτης και οι συντελεστές πήγαν στο πατρικό σπίτι του φίλου του, μαζί με τον άνθρωπο που χειριζόταν τον ανιχνευτή μετάλλων και προσπάθησαν να βρουν τον θρυλούμενο θησαυρό.

«Δεν βρήκαμε, όμως, κανέναν θησαυρό, οπότε αποφάσισα να κάνω μία ταινία μυθοπλασίας, όπου οι ήρωες θα βρίσκουν κάτι. Κάπως έτσι μετέτρεψα αυτή την εμπειρία σε ένα είδους happy-end» λέει ο σκηνοθέτης.

Στην ταινία, το σπίτι αυτό μοιάζει να έχει τη δική του ιστορία, έχοντας υπάρξει πρώην μπαρ και πρώην βιομηχανική μονάδα. «Η ιστορία του σπιτιού είναι πραγματική. Όταν βρισκόμουν σε αυτόν τον κήπο είχα το παράξενο συναίσθημα ότι δεν επρόκειτο για σπίτι, αλλά για άνθρωπο. Αισθανόμουν χαμένος εκεί. Και σκέφτηκα να κάνω κάτι που να έχει αυτή την χαοτική αίσθηση της ιστορίας, γιατί η ιστορία είναι σαν καρουζέλ» σημειώνει.

Όσο για την έμπνευση για την ταινία του, ο Πορομπόιου λέει: «Όταν έγραφα το σενάριο σκεφτόμουν τα γουέστερν. Στα παλιά γουέστερν, οι ήρωες πρέπει να κατακτήσουν νέες περιοχές. Στη δική μου ταινία ταινία, πρέπει να σκάψουν και να «κατακτήσουν» κάτι που ήδη υπάρχει». Σημειώνει ότι ήθελε, έτσι, να παίξει «με τις απαιτήσεις του κοινού».