«Η Βόλτα στο Κενό είναι μία ερωτική επιστολή προς τους Δίδυμους Πύργους»

Νομίζω ότι είναι θαυμάσιος σκηνοθέτης. Το ενδιαφέρον με το να δουλεύεις με ηθοποιούς που είναι και σκηνοθέτες είναι ότι κατανοούν τη διαδικασία του γυρίσματος μιας ταινίας. Εάν έχεις εργαστεί ως σκηνοθέτης και ως σεναριογράφος, δεν έρχεσαι στο γύρισμα μόνο ως ηθοποιός, αλλά ως κινηματογραφιστής. Βλέπεις τη συνολική εικόνα. Είναι σπουδαίο να έχουμε κινηματογραφιστές ηθοποιούς.

Ναι, δεν ξέρεις ποτέ πώς θα αντιδράσει ο κόσμος. Είναι πολύ προσωπικό θέμα. Το μόνο που ξέρεις είναι η αλήθεια που φέρνεις στην ιστορία. Εμείς αισθανόμασταν ότι η ταινία είναι μία ερωτική επιστολή και ένας πολύ όμορφος τρόπος να δούμε ξανά τους Δίδυμους Πύργους και σε αυτό επικεντρωθήκαμε.

Συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Όταν δούλευα στο Polar Express, είχα γνωρίσει μία νεαρή περφόρμερ την Κορίν. Είχαμε αυτούς τους ηθοποιούς που έκαναν τα ξωτικά. Μία από αυτές, ακροβάτης του Cirque Du Soleil, παντρεύτηκε έναν ισορροπιστή και μου έστειλε μία φωτογραφία του γάμου τους, με εκείνον να την κουβαλά στο σκοινί και εκείνη να φορά το νυφικό της. Οκτώ χρόνια μετά σκεφτόμουν ότι έπρεπε να βρω έναν κασκαντέρ για τον Τζο (Λέβιτ), για τις σκηνές πάνω στο σύρμα. Έστειλα μήνυμα στην Κορίν να τη ρωτήσω εάν εκείνη ή ο σύζυγός της γνώριζαν κάποιον. Μου στέλνει μία φωτογραφία του συζύγου της που ήταν το ίδιο ακριβώς βάρος με τον Τζο, είχε το ίδιο ακριβώς ύψος, αλλά είναι και ένας από τους καλύτερους ισορροπιστές στον κόσμο. Όλα αυτά συνέβησαν επειδή θυμόμουν μια μικρή φωτογραφία από τον γάμο. Πώς γυρίσαμε αυτές τις σκηνές; Ξεκινήσαμε με την εκπαίδευση του Τζο από τον Φιλίπ. Έφτασε στο σημείο να μπορεί να περπατά, αλλά και να ερμηνεύει, όλα τα συναισθήματα φαίνονταν στο πρόσωπό του. Μπορούσαμε, όμως, να στρέψουμε την κάμερα και στα πόδια του γιατί μπορούσε και να περπατήσει στο σκοινί. Για τα πολύ δύσκολα σημεία χρησιμοποιήσαμε τον κασκαντέρ. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να έχετε ξαπλώσει κάτω και να χρειαστεί να σηκωθείτε χωρίς να αγγίξετε το πάτωμα. Ε, λοιπόν ο Τζέι (ο αντικαταστάτης) μπορούσε να το κάνει αυτό πάνω στο σύρμα, χωρίς κόπο και μάλιστα κρατώντας το κοντάρι. Η σκηνή γυρίστηκε όλη μπροστά σε green screen γιατί όλο το περιστατικό συμβαίνει στους Δίδυμους Πύργους που δεν υπάρχουν πια. Όλη την εμπειρία που είχαμε (με τον Ρόμπερτ Ζεμέκις) πάνω στο να δημιουργούμε κάτι που δεν υπάρχει, τη χρησιμοποιήσαμε για αυτό το μπαλέτο πάνω στο τεντωμένο σκοινί.

Πολύ μεγάλη. Όταν ξεκινήσαμε, ο Μπομπ αναρωτήθηκε από πού θα ξεκινούσαμε. Είπα ότι έπρεπε να συναντηθούμε με τον Φιλίπ, γιατί ο Φιλίπ δεν είχε ποτέ δώσει τα δικαιώματα της ζωής του, δεν είχε επιτρέψει να γίνει η ιστορία του ταινία. Πήγαμε να τον βρούμε και είχαμε μία συνάντηση δύο ημερών μαζί του. Στο τέλος μάς είπε ναι. Έδωσε εκτεταμένες συνεντεύξεις, τις οποίες κινηματογραφήσαμε. Μάς είπε την ιστορία της ζωής του, από τότε που ήταν μικρό παιδί μέχρι τη στιγμή που περπάτησε πάνω στο σύρμα ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους. Και ύστερα, πριν φύγει, βάλαμε ένα σκοινί και μάς είπε ακριβώς τι έκανε. Έκανε αναπαράσταση, την κινηματογραφήσαμε και μας είπε τι αισθανόταν όταν περπατούσε στο σκοινί, κάθε σημείο που φοβήθηκε, εάν φοβήθηκε, το ευχαριστώ του στους Δίδυμους Πύργους, τα πάντα. Ο Μπομπ έγραψε το σενάριο, λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά που είχε πει ο Φιλίπ. Στη συνέχεια, στη διάρκεια της ταινίας, ο Φιλίπ ήταν ενεργός σύμβουλος, ενώ εκπαίδευσε τον Τζο στο περπάτημα στο σύρμα.

Το Man on Wire είναι φανταστικό. Εάν σας άρεσε, θα λατρέψετε αυτή την ταινία. Έχει πιο συναισθηματική ματιά, δεν είναι απλή καταγραφή των γεγονότων. Η ιστορία ξεκινάει όταν ο Φιλίπ ήταν μικρό αγόρι, αφορά τις ελπίδες και τα όνειρά του και το πώς αποφάσισε να γίνει ακροβάτης, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να φτάσει να περπατήσει ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους. Ήταν το όνειρό του που γινόταν πραγματικότητα και ο θεατής βρίσκεται εκεί πάνω μαζί του. Μπορείς να βιώσεις αυτή τη «βόλτα», κάτι που δεν μπορούσες στο ντοκιμαντέρ, καθώς δεν την είχαν καταγράψει οι κάμερες. Μας άρεσε πολύ το ντοκιμαντέρ, αλλά η ταινία προσθέτει κάτι περισσότερο.

Θα σας πω. Το Flight (σ.σ. η προηγούμενη ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις) δεν σκεφτήκαμε να γυριστεί σε 3D. Υπάρχουν ταινίες που πρέπει να είναι σε 3D, όπως το Βόλτα στο Κενό που έχει γραμμένη τη λέξη 3D πάνω της. Η ιστορία παρακαλάει να γυριστεί σε αυτή τη μορφή θεάματος. Το να γυρίσεις την ιστορία ενός μεθυσμένου πιλότου σε 3D (σ.σ. η υπόθεση του Flight) δεν δικαιολογείται, δεν έχει νόημα. Πρέπει οι κινηματογραφιστές να χρησιμοποιούν το ένστικτό τους και να γυρίζουν ταινίες σε 3D, επειδή το απαιτεί η ιστορία και όχι επειδή είναι η κότα που κάνει τα χρυσά αυγά γιατί τότε το 3D θα χάσει την αξία του. Δεν μπορώ να το ελέγξω βέβαια, αλλά μπορώ να ελέγξω αυτά που εμείς γυρίζουμε σε 3D. Ελπίζω όλοι να είχαν το ίδιο κριτήριο.

* Η ταινία Βόλτα στο Κενό θα αρχίσει να προβάλλεται από τις 8 Οκτωβρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε διανομή Feelgood.

Αγγελική Στελλάκη