Αννα Μάσχα: Βλέπω μία ροπή προς τον συντηρητισμό

Είναι μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. Η Άννα Μάσχα έχει κάνει πολύ θέατρο, λιγότερο σινεμά και ελάχιστη τηλεόραση. Το «Για Πάντα» της Μαργαρίτας Μαντά αποτελεί μία αφορμή να τη δούμε στη μεγάλη οθόνη.

Οι διαδρομές δύο ανθρώπων με το τρένο από τον Πειραιά στο Θησείο, τα πλοία που φεύγουν από το λιμάνι του Πειραιά, δύο άνθρωποι που έρχονται κοντά βρίσκονται στο επίκεντρο της ταινίας.

Η Άννα Μάσχα μιλάει στο in.gr για τα αγαπημένα της σημεία στην Αθήνα, την παράσταση Effect στην οποία συμμετέχει στην Πάτρα, για τη σχέση της με το σινεμά και την τηλεόραση, αλλά και για τις δύσκολες μέρες που ζούμε στην Ελλάδα.

• Είμαστε σε μία κρίσιμη στιγμή στην Ελλάδα. Πώς βλέπεις εσύ τις ημέρες που ζούμε;

Η ζωή μας έχει δυσκολέψει πολύ το τελευταίο διάστημα. Θεωρώ ότι είναι επίτηδες μπλεγμένα τα οικονομικά ζητήματα για να μην καταλαβαίνεις τίποτα. Εγώ βλέπω ένα κατρακύλισμα προς τον συντηρητισμό και αυτό θα ήθελα κάποια στιγμή να τελειώσει, να αλλάξει. Περιμένω κι εγώ με τρομερή ανυπομονησία τις εξελίξεις.

• Η ταινία «Για Πάντα» στην οποία πρωταγωνιστείς βασίζεται περισσότερο στην παρουσία του ηθοποιού, παρά στον λόγο. Πώς ήταν να δουλεύεις με ένα τέτοιο σενάριο;

Ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή, αλλά αισθάνομαι καλύτερα όταν δεν έχω πολλά λόγια στο σινεμά. Οι δράσεις της καθημερινότητας, τα βλέμματα που έπρεπε να μιλάνε, όλα αυτά μου φάνηκαν δύσκολα στην αρχή. Αλλά από ένα σημείο και μετά, είδα ότι μου ήταν δύσκολο να περάσω από την εσωτερική δράση και τη δραστηριότητα, στον λόγο. Ήταν, όμως, μία πολύ ωραία διαδρομή, αυτή η ήσυχη δραστηριότητα.

• Τι σου είπε η Μαργαρίτα Μαντά όταν σε προσέγγισε για τον ρόλο;

Μου είπε ότι την ηρωίδα τη λένε Άννα, οπότε σκέφτηκα ότι ίσως να είναι και κοντά μου σαν χαρακτήρας. Τελικά, βέβαια, δεν είναι, δεν είμαι εγώ η Άννα της ταινίας. Στη «Χρυσόσκονη» της είχα πει ότι τρελαινόμουν να παρακολουθώ τους ήρωες στις βουβές τους δράσεις. Μπορεί υποσυνείδητα να λειτούργησε μέσα στην Μαργαρίτα αυτό και να την οδήγησε σε χαρακτήρες που δεν μιλούν πολύ. Η αλήθεια είναι ότι τους χαρακτήρες της ταινίας, την Άννα και τον Κώστα, τους έφτιαξε φανταζόμενη στους ρόλους εμένα και τον Κώστα Φιλλίπογλου.

• Στην ταινία βλέπουμε πολλές υπέροχες εικόνες από την Αθήνα και τον Πειραιά. Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο σημείο της Αθήνας;

Παλιά είχα πολλά, γιατί έκανα πολλές βόλτες, τώρα δεν κάνω πια. Λατρεύω τον Λυκαβηττό και τη θέα από εκεί πάνω. Το αγαπημένο μου σημείο είναι αυτό το «μπαλκόνι» του Λυκαβηττού που βλέπει Ακρόπολη και θάλασσα. Έχω πολλά αγαπημένα σημεία, αλλά αυτά έχουν να κάνουν με στιγμές της ζωής μου: εκεί που ήπια καφέ με έναν φίλο για παράδειγμα ή εκεί που μάλωσα με κάποιον άλλο…

• Και ποιο σημείο θυμήθηκες ή αγάπησες μέσα από την ταινία;

Η βόλτα που κάνει η ηρωίδα στην προέκταση της Ερμού, αυτή είναι μία διαδρομή που μου αρέσει και την κάνω μερικές φορές. Επίσης, μου άρεσε πολύ το λιμάνι, η αίσθηση του χειμωνιάτικου λιμανιού που είναι άδειο. Αυτό κρατάω περισσότερο.

• Η ταινία μιλά για τη μοναξιά και για τις ανθρώπινες σχέσεις. Πιστεύεις ότι η δυσκολία των ανθρώπων να έρθουν κοντά είναι ένα χαρακτηριστικό που επικρατεί στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις;

Δεν νομίζω ότι έχει σταματήσει η ανάγκη του ανθρώπου να έχει φίλους ή η ικανότητα του να βρίσκει φίλους, απλά έχει αλλάξει μορφή όλο αυτό. Παίζει ρόλο και η τεχνολογία, το Facebook και όλα αυτά τα site που σου δίνουν την επίφαση της επικοινωνίας, σε κάνουν να νομίζεις ότι συνδέεσαι με τους ανθρώπους –που μπορεί και να συνδέεσαι σε ένα άλλο επίπεδο. Οι άνθρωποι, βέβαια, προσπαθούν να προφυλάσσουν τον εαυτό τους περισσότερο και αυτό είναι κάτι που το βλέπω κυρίως στους νέους ανθρώπους.

• Πώς έχει αλλάξει ο τρόπος που γυρίζονται οι ταινίες σε σχέση με παλαιότερα;

Η μετέπειτα πορεία μιας ταινίας τα τελευταία χρόνια έχει μεγαλύτερη προοπτική. Σαν να έχει ανοίξει περισσότερο η χώρα μας προς τα έξω. Το ελληνικό σινεμά έμοιαζε κάπως περιχαρακωμένο. Με εξαίρεση τον Θ.Αγγελόπουλο, του οποίου οι ταινίες έβγαιναν στο εξωτερικό, οι υπόλοιπες ταινίες έμεναν μέσα. Τώρα υπάρχει ένα άνοιγμα προς τα έξω. Έχουν προκύψει καινούριοι παραγωγοί με διαφορετική διάθεση απέναντι στο ελληνικό σινεμά. Σε αυτό το σινεμά διαφέρει από το θέατρο. Το θέατρο μπορεί να κάνει μία περιοδεία έξω, αλλά δεν ξέρω πόσο μαζική μπορεί να είναι η απήχηση του. Το σινεμά μπορεί να το κάνει, γιατί βασίζεται στη δύναμη της εικόνας. Έχει τη δύναμη να βγει προς τα έξω και να αφορά περισσότερους ανθρώπους…

• Έχεις κάνει ελάχιστη τηλεόραση. Αυτό συμβαίνει λόγω των συνθηκών κάτω από τις οποίες γίνονται στην Ελλάδα οι τηλεοπτικές σειρές ή επειδή δεν σου ταιριάζει τόσο ως μέσο;

Νομίζω το δεύτερο. Στην περίπτωση της τηλεόρασης, δεν είναι αρκετό να κάνει ένας ηθοποιός τη δουλειά του, να παίξει έναν ρόλο και να τελειώσει εκεί το θέμα. Θα πρέπει να πάει σε 15.000 εκπομπές, να γίνει ένα πρόσωπο. Και μόνο η πιθανότητα αυτού του πράγματος, αυτού του διασυρμού, είναι κάτι που δεν μου αρέσει. Είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να το παίξεις. Εγώ ομολογώ ότι δεν ξέρω καθόλου να το παίζω και πιστεύω ότι θα ήταν εις βάρος μου.

• Φέτος συνεργάζεσαι με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, στην παράσταση «Effect». Πώς προέκυψε η συνεργασία;

Το έργο είναι σχετικά καινούριο. Την πρόταση μου την έκανε ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης που είναι ο διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών όπου διδάσκω. Πρόκειται για ένα βρετανικό σύγχρονο έργο καλογραμμένο, ρεαλιστικό με φοβερό χιούμορ και καλογραμμένους χαρακτήρες. Το θέμα του είναι καταπληκτικό: η κατάθλιψη και οι ψυχικές νόσοι και η εκμετάλλευσή τους από την ιατρική και τις φαρμακοβιομηχανίες. Από όλες τις προτάσεις που μου είχαν γίνει, αυτή ήταν η καλύτερη με διαφορά. Το μόνο «κακό» ήταν αυτή η μετακίνηση, επειδή χρειάστηκε να αφήσω την οικογένεια μου πίσω. Όλα τα άλλα είναι θετικά. Και η αποκέντρωση μου αρέσει, με αναζωογονεί. Η Πάτρα δεν είναι μακριά και είναι μια υπέροχη πόλη, πολύ ζωντανή και γεμάτη ενέργεια.

• Υπάρχουν σχέδια να παρουσιαστεί και αλλού η παράσταση;

Ναι. Θα έρθει στην Αθήνα μετά τις 8 Φεβρουαρίου στο Σύγχρονο Θέατρο, στο Γκάζι και υπάρχει και μία προοπτική να παρουσιαστεί και στη Θεσσαλονίκη.

* Η ταινία «Για Πάντα» θα προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 29 Ιανουαρίου.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ