Ο Γιάννης Βεσλεμές (Felizol) μιλά για βρικόλακες και τη «Νορβηγία»

Συναντήσαμε τον Γιάννη Βεσλεμέ, σκηνοθέτη και μουσικό (γνωστό με το ψευδώνυμο Felizol) στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου προβλήθηκε η ταινία του, Νορβηγία, κερδίζοντας μάλιστα και το βραβείο της FIPRESCI, της ένωσης ξένων κριτικών.

Η Νορβηγία έχει ως ήρωα έναν βρικόλακα που ξοδεύεται στη νυχτερινή Αθήνα του 1984, ο οποίος θα αναλάβει μία αποστολή που θα τον οδηγήσει στο βασίλειο του Μαθουσάλα, κάτω από την Πάρνηθα.

Ο πολυτάλαντος Γ.Βεσλεμές μίλησε στο in.gr για φωτοφοβικούς, βαμπίρ και τους ήρωες της βιντεοκασέτας.

• Στους τίτλους τέλους ακούγεται το τραγούδι Νορβηγία των «Χωρίς Περιδέραιο». Από εκεί προέκυψε και ο τίτλος της ταινίας;

Ναι. Ουσιαστικά άκουσα κάποια στιγμή το κομμάτι και προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω τους κρυπτικούς, παράξενους στίχους του -κυρίως τον στίχο «Η Νορβηγία κατεβαίνει στη Μεσόγειο». Κάπως έτσι ξεκίνησε η ταινία. Το τραγούδι ήταν η αφορμή για να χτίσω το σύμπαν της ελληνικής Νορβηγίας. Προσπάθησα να βρω τι θα μπορούσε να σημαίνει «Η Νορβηγία κατεβαίνει στη Μεσόγειο» σε δραματουργία και αφήγηση.

• Το φως παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία σου, παρ’ όλο που αυτή αναφέρεται σε φωτοφοβικούς…

Ο φωτοφοβικός αναφέρεται κυρίως στο φως της ημέρας. Η ταινία ξεκινάει με τον ήρωα που προσπαθεί να καλυφθεί από το φως της μέρας που μπαίνει από το παράθυρο του τρένου. Περισσότερο, για μένα είναι μια δήλωση για τον χαρακτήρα. Πέρα από βρικόλακας είναι ένα πλάσμα της νύχτας, ένα χαμένο κορμί που ξοδεύεται μέσα στη νύχτα. Αυτό είναι για μένα ο νεκροζώντανος, το βαμπίρ. Ο άνθρωπος της νύχτας που ψάχνει για αγάπη.

• Γιατί επέλεξες η ταινία σου να διαδραματίζεται το 1984;

Το έκανα και λίγο προβοκατόρικα. Η ταινία έχει να κάνει με τη δεκαετία του 1980 για λόγους δραματουργικούς και αισθητικούς. Έχω μία φετιχιστική σχέση με τη δεκαετία του 1980, είναι η παιδική μου ηλικία, είναι τα πράγματα που αγαπάω, οι ταινίες που έβλεπα και βλέπω ακόμα και οι μουσικές που ακούω. Ήθελα να επιλέξω μια χρονολογία που να θυμίζει κάτι και να υπάρχει μια ζοφερή ατμόσφαιρα γύρω από το άκουσμά της. Ακούς 1984 και σκέφτεσαι κάτι σκοτεινό. Είναι μια επιφανειακή προσέγγιση ενδεχομένως, αλλά λειτουργεί.

• Η ταινία περιλαμβάνει κωμικά στοιχεία, αλλά και στοιχεία ενός σινεμά είδους. Ποιος ήταν ο στόχος σου όταν έκανες την «Νορβηγία»;

Σίγουρα ήθελα να κάνω μία μαύρη κωμωδία που μπορεί να σε κάνει να μειδιάζεις, όχι απαραιτήτως να γελάς. Ήθελα πολύ να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα της υποκουλτούρας του 1980, τη γλώσσα της βιντεοκασέτας -αλλά με τρόπο που δεν θα προκαλεί απαραίτητα το γκαγκ και το γέλιο- οπότε, ναι, αυτή η κρυφή κωμωδία υπάρχει. Από την άλλη, η ταινία είναι αρκετά κυκλοθυμική, δηλαδή σε πηγαίνει πολύ εύκολα από το γέλιο και τη φάρσα, από το να μην παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, σε κάτι πιο σοβαρό. Έχει ένα πήγαινε-έλα ανάμεσα στη φαιδρότητα και το πιο σκοτεινό στοιχείο.

• Μιας και αναφέρθηκες στην εποχή της βιντεοκασέτας, στην ταινία βλέπουμε και ένα είδωλο της περιόδου, τον Μάρκο Λεζέ. Πώς τον επέλεξες;

Είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός. Σπάνια παίζει δραματικούς ρόλους. Στην ταινία υποδύεται κατά κάποιον τρόπο και ένα κομμάτι του εαυτού του -είναι ένας πρώην ηθοποιός που γίνεται επιχειρηματίας. Πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι έλληνες κωμικοί ηθοποιοί μπορούν να φέρουν κάτι πολύ σκοτεινό, το ακριβώς ανάποδο από αυτό που κάνουν συνήθως. Το ίδιο είχα κάνει και στο παρελθόν με τον Κώστα Τσάκωνα που είχε παίξει σε μία μικρού μήκους ταινία μου. Πάλι σε δραματικό ρόλο, όπου τον είχαμε δει με διαφορετικό τρόπο από ότι τον έχουμε συνηθίσει.

• Πώς φαντάστηκες τον Βαγγέλη Μουρίκη στον ρόλο του βρικόλακα;

Έγραψα τον ρόλο σχεδόν πάνω του. Θεωρώ ότι η ταινία είναι αρκετά παράξενη και έπρεπε να βρω κάποιον που να τη «γειώνει», κάποιον με τον οποίο να νιώθεις οικεία μαζί του. Αν και την πρώτη φορά που τον βλέπεις στην ταινία σε κάνει να νιώθεις άσχημα με την πολύ παράξενη εμφάνισή του. Έχει γραφτεί όλη η ταινία πάνω στους ρυθμούς του Μουρίκη. Έτσι το φαντάστηκα από την αρχή.

• Στην ταινία υπάρχουν αρκετές αναφορές, εκτός από την βιντεοκασέτα και στο είδος των βρικολάκων, στον Μπραμ Στόκερ για παράδειγμα. Πώς συνδύασες τη Μεσόγειο με την παράδοση των βαμπίρ;

Αυτός ήταν ο στόχος, να φέρω κοντά τη γοτθική παράδοση με την ελληνική βαλκανική mentalité. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν όχι για να αποκωδικοποιήσει κάποιος τις αναφορές, αλλά για να νιώσει οικεία και γιατί είναι πράγματα που μου αρέσουν. Με εντυπωσιάζουν και με συγκινούν και τα «ευτελή» αναγνώσματα επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και κόμικς και αυτό που λέμε σοβαρή λογοτεχνία. Μου αρέσει η κλασική μουσική και μου αρέσει και η ντίσκο. Κάπως έτσι προσπάθησα να φέρω κοντά πράγματα που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

* Η ταινία θα πραγματοποιήσει τέσσερις σαββατιάτικες μεταμεσονύχτιες προβολές στον κινηματογράφο Άστυ στις 3, 10, 17 και 24 Ιανουαρίου. Στις 3 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί ένα μεσημεριανό Tea Party στο six d.o.g.s που θα ξεκινήσει στις 14.00, παρουσία των πρωταγωνιστών Βαγγέλη Μουρίκη, Αλεξίας Καλτσίκη, Ντάνιελ Μπόλντα, καθώς και του Μάρκου Λεζέ. O Felizol στα decks θα παίξει αποκλειστικά soundtracks των 70s και 80s.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ