Ο Όλε Κρίστιαν Μάντσεν στη Θεσσαλονίκη για το «Itsy Bitsy»

Μία έκπληξη περίμενε το βράδυ του Σαββάτου τους θεατές που βρέθηκαν την προβολή της ταινίας «Itsy Bitsy» στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης Όλε Κρίστιαν Μάντσεν, παλιός γνώριμος της Θεσσαλονίκης, ήταν παρών στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει τη νέα του ταινία για το ροκ είδωλο Έικ Σκάλοε, τραγουδιστή του συγκροτήματος από τη Δανία, Steppeulvene.

Πρόκειται για το ιδιαίτερο πορτρέτο μιας ολόκληρης γενιάς, του χίπικου κινήματος και ενός ξεχωριστού καλλιτέχνη. Ενός ανθρώπου ταξιδευτή, που ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα για τη ζωή μιας μέλισσας και ενός λουλουδιού, ενός ποιητή που με τους στίχους του επηρέασε τον κόσμο της ροκ μουσικής.

Αν και με την ταινία του ο σκηνοθέτης δεν υπερβαίνει αυτά που έχουμε στο μυαλό μας από άλλες παρόμοιου τύπου ταινίες, συστήνει ένα πρόσωπο που συναρπάζει, αναζητώντας μια ιδιότυπη μορφή ελευθερίας.

«Η ιδέα για την ταινία μπήκε στο μυαλό μου πριν από 25 χρόνια. Είχα κάνει τότε ένα ντοκιμαντέρ για το συγκρότημα, αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα ότι το θέμα δεν ήταν το συγκρότημα, αλλά ο ίδιος και η σχέση του με την κοπέλα του. Ήθελε να ζήσει μια εμπνευσμένη ελευθερία. Και βρήκα συναρπαστική την αντίθεση του να θέλει να ζήσει τη ζωή του όπως οι αγαπημένοι του συγγραφείς –για παράδειγμα ο Κέρουακ-, αλλά ταυτόχρονα να θέλει απλά μια ζωή μαζί με τη σύντροφό του» λέει ο σκηνοθέτης.

«Ο Έικ ήρθε πριν από το κίνημα τον χίπι. Ήταν ένα είδος pre-hippy και εκπροσωπεί τους νέους που θέλουν να βγουν από μία παλαιωμένη κοινωνία» δήλωσε ο δανός σκηνοθέτης.

Σχετικά με τη συγγραφή του σεναρίου είπε: «Τα γεγονότα ήταν αρκετά για να καλύψουν μια μεγάλου μήκους ταινία. Όταν καλύπτεις μία περίοδο επτά ετών δημιουργείται σύγχυση. Αυτό που προσπάθησα να κάνω, ήταν να ενώσω τις στιγμές της ζωής του και να τις βάλω σε σειρά. Για να γράψω το σενάριο διάβασα τις επιστολές του Έικ προς την σύντροφό του πριν αυτές εκδοθούν, καθώς και το ημιτελές βιβλίο του. Πήραμε συνεντεύξεις από όλους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας πριν από 20 χρόνια. Δυστυχώς, πλέον δεν ζουν πολλοί, καθώς η ζωή τους, μια ζωή γεμάτη καταχρήσεις είχε τις συνέπειές της».

Μέρος της ταινίας εκτυλίσσεται και στην Αθήνα. Ο σκηνοθέτης δεν γύρισε αυτές τις σκηνές στην Ελλάδα. Ερωτηθείς γιατί έκανε αυτή την επιλογή, είπε: «Η ιστορία διαδραματίζεται σε 21 χώρες. Δεν γινόταν να πραγματοποιήσουμε γυρίσματα σε όλες αυτές. Και παρ’ όλο που ήθελα πάρα πολύ να γυρίσω την ταινία στην Αθήνα, οικονομικά αυτό δεν γινόταν. Επέλεξα να γυρίσω τις σκηνές της Ελλάδας στο νότιο τμήμα της Κροατίας. Στην Αργεντινή γυρίσαμε επίσης πολλές σκηνές. Είναι μια συνηθισμένη τεχνική στο σινεμά. Ξέρω ότι γερμανοί σκηνοθέτες γυρίζουν στην Ισλανδία σκηνές που υποτίθεται ότι εκτυλίσσονται στην Γερμανία γιατί εκεί υπάρχουν και φορολογικά κίνητρα».

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ