Δράμα 2014: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος μας παρουσιάζει την «Προσευχή»

Η ταινία του προβλήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Δράμας και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο λόγος για τον Θανάση Νεοφώτιστο και την «Προσευχή», τη νέα ταινία μικρού μήκους.

Ο Θανάσης Νεοφώτιστος καταπιάνεται με ένα ενδιαφέρον –αλλά και δύσκολο θέμα: Στο Γυμνάσιο του Δημήτρη, ο Βασίλης με την παρέα του, μια ομάδα νταήδων, προκαλούν τρόμο στα πιο αδύναμα παιδιά. Όταν ο Δημήτρης μαθαίνει ότι πρέπει να πει την προσευχή μπροστά σε όλο το σχολείο, ο Βασίλης καταλαμβάνει όλη του τη σκέψη. Τι θα γίνει όμως όταν θα φτάσει η μέρα να σταθεί μπροστά στο σχολείο και κυρίως μπροστά σε αυτόν;

Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη και μας παρουσίασε ο ίδιος την ταινία του.

«Πρόκειται για μια ταινία ενηλικίωσης που μιλά για τη ερωτική αφύπνιση δύο εφήβων που εκφράζεται μέσω της βίας σε ένα σχολικό περιβάλλον.

»Η συνεργασία με τα παιδιά ήταν εύκολη. Δούλεψα με μαθητές από το Καλλιτεχνικό Σχολείο του Γέρακα, ένα πρότυπο σχολείο. Οι δύο πρωταγωνιστές μου είναι 14 και 16 ετών. Ήταν επαγγελματίες στον τρόπο που χειρίστηκαν τα γυρίσματα και στο πώς εξέφρασαν τα συναισθήματα των ηρώων.

» Έγινα ένα με το σχολικό περιβάλλον. Προσάρμοσα τους ήρωες με βάση τους χαρακτήρες των παιδιών. Τα παιδιά δεν διάβασαν ποτέ το σενάριο. Τους έδωσα, όμως, στόχους και σκηνές. Δέθηκαν οργανικά με την ιστορία και με το θέμα, αλλά δεν τους έδωσα ποτέ ατάκες. Τους άφησα να μιλήσουν όπως μιλάνε και στην καθημερινότητά τους. Δεν ήθελα ένα στιλιζαρισμένο παίξιμο.

»Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν η κλασική δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας σκηνοθέτης: Το να βρεις κόσμο να μοιραστείς και να μεταδώσεις το όραμά σου. Θετικό για μένα ήταν το γεγονός πως –επειδή η ταινία έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία- χρειάστηκε να μιλήσω για τον εαυτό μου. Και αυτό μου έκανε καλό. Μία άλλη μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν να μπω στο σχολείο. Χρειάστηκε να πάρω άδεια από το υπουργείο Παιδείας. Αντιμετώπισα τη γραφειοκρατία και κάποια στιγμή σκεφτόμουν ότι τελικά δεν θα καταφέρω να γυρίσω την ταινία μου. Πάντως, το να τη γυρίσω σε οποιοδήποτε άλλο σχολείο θα ήταν απαγορευτικό.

» Το πιο κολακευτικό σχόλιο που έχω ακούσει είναι ότι η ταινία θυμίζει στους θεατές τα μαθητικά τους χρόνια. Πολλοί έρχονται και μου λένε: «Τι μου θύμισες τώρα!» Έψαξα να θυμηθώ τα σχολικά μου χρόνια, πράγμα που ήταν δύσκολο γιατί θυμάμαι και καλά και κακά πράγματα. Ήθελα, πάντως, να μεταφέρω την αίσθηση που είχα από το σχολείο και νομίζω ότι το κατάφερα».

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ