Στη Θεσσαλονίκη χτυπά η καρδιά του ελληνικού ντοκιμαντέρ

Με αριθμό-ρεκόρ ελληνικών ντοκιμαντέρ συνεχίζεται το 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, δείχνοντας ότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το κινηματογραφικό αυτό είδος -ιδιαίτερα μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ-, εξακολουθεί να ανθεί και να δίνει σημαντικά δείγματα γραφής.

Από τη Νονά του Στέλιου Κούλογλου, ένα ντοκιμαντέρ για την Άνγκελα Μέρκελ και την σχέση της με την οικονομική κρίση, μέχρι το Κισμέτ που μελετά τον ρόλο των τούρκικων τηλεοπτικών σίριαλ στις μουσουλμανικές χώρες, τα ελληνικά ντοκιμαντέρ δείχνουν ότι δεν στερούνται θεματολογίας και έμπνευσης.

Αυτές τις ημέρες μπορεί κανείς να δει στο Φεστιβάλ: το ντοκιμαντέρ 2013 Θερινά σινεμά στην Αθήνα της Μαγδαληνής Ρεμούνδου, που περιγράφει αυτό που δηλώνει ο τίτλος του, δηλαδή την κατάσταση των θερινών σινεμά και το εάν αυτά συνεχίζουν να αποτελούν απόδραση από τη μουντή καθημερινότητα.

Ο Κώστας Ανέστης περιγράφει στο ντοκιμαντέρ του 1000 Νύχτες: Το 1981, δύο επαγγελματίες μουσικοί, ο Σπύρος Ποδάρας και ο Χρίστος Τόλος, μετά από το κλείσιμο χώρων ζωντανής μουσικής στη Πλάκα, ανοίγουν στο Βόλο, που ακόμη ζει σε αργούς, επαρχιακούς ρυθμούς, το «Καφέ Σαντάν»: ένα μπαρ με ζωντανή ροκ μουσική που γίνεται τόπος καλλιτεχνικής έκφρασης ανθρώπων με ανησυχίες και ελεύθερο πνεύμα, αλλάζει τον τρόπο ζωής της νεολαίας στη πόλη και αποκτά τη δική του μυθολογία. Από τη σκηνή του «Σαντάν» περνούν τις επόμενες τρεις δεκαετίες διάφοροι μουσικοί και συγκροτήματα, διάσημοι στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το 2009, το κτίριο που στεγάζει το «Σαντάν» δίνεται αντιπαροχή και οδηγείται σε κατεδάφιση. Οι τελευταίες βραδιές είναι γεμάτες ζωντανή μουσική, συναντήσεις παλιών θαμώνων και νέων επισκεπτών, αναμνήσεις και ροκ ιστορίες.

Στο Relentless, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Στατήρης περιγράφει τη σκληρή ζωή του Τζάκομπε Φραγκομένι. Πέρασε την παιδική του ηλικία στα ζοφερά περίχωρα του Μιλάνου, σ’ ένα βάναυσο περιβάλλον, μ’ έναν αλκοολικό πατέρα που χτυπούσε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ο Τζάκομπε δεν αργεί να πάρει το δρόμο των ναρκωτικών. Ένα δρόμο σκοτεινό, γεμάτο δυστυχία, που τον σπρώχνει –μετά το θάνατο του πατέρα του, της αδελφής και της μητέρας του– στην απόλυτη απόγνωση. Αλλά ο Τζάκομπε δεν είναι τυχαίος. Ξεκινάει μόνος του τη μάχη της απεξάρτησης μέσω της πυγμαχίας, στην οποία στρέφεται για να χάσει βάρος, κατά τα λεγόμενά του. Χάρη στην αφοσίωση και τη στοργή του πρώτου του προπονητή, Οτάβιο Τάτσι, o «Τζάκο» χτίζει μια λαμπρή καριέρα. Το 2008, μετά από πολλές ακόμα δοκιμασίες, γίνεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κατηγορία Cruiserweight της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πυγμαχίας (WBC).

Η ταινία Μποξέρ του Γιώργου Παντελεάκη, ακολουθεί τα βήματα ενός παλαίμαχου πυγμάχου, του Γιώργου Ιωαννίδη και τη μετάβασή του σε προπονητή στον πυγμαχικό σύλλογο «Αριστοτέλειο». Μέσα από την ιστορία του ίδιου, ταξιδεύουμε στα άδυτα του αθλήματος αυτού, το οποίο ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα κι ωστόσο σήμερα είμαστε η μόνη χώρα εκτός από την Κούβα η οποία δεν έχει επαγγελματική πυγμαχία. Στο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτεται μια άλλη πλευρά του αθλήματος –ανθρώπινη, οικεία κι εντελώς έξω από την τρέχουσα άποψη για το σπορ–, και καταγράφεται η ζωή μέσα και έξω από τον υπόγειο χώρο του συλλόγου.

Το ντοκιμαντέρ Lost in the Bewilderness είναι μία ιστορία για τον ξάδελφο της σκηνοθέτιδας Αλεξάνδρας Άνθονυ, τον Λουκά, ο οποίος απήχθη σε ηλικία 5 ετών από την Ελλάδα, και εντοπίστηκε λίγο πριν από τα 16α γενέθλιά του στις ΗΠΑ. Πρόκειται για την εξιστόρηση μιας απαγωγής παιδιού από γονέα η οποία πήρε διεθνείς διαστάσεις. Γυρισμένη κατά τη διάρκεια είκοσι χρόνων, η ταινία καταγράφει την πορεία του Λουκά προς την ενηλικίωση και την αυτογνωσία, με αποκορύφωμα τη στιγμή που γίνεται ο ίδιος πατέρας. Το Lost in the Bewilderness δεν είναι μόνο μια αστυνομική ιστορία, αλλά και ένας λυρικός στοχασμός πάνω στην παιδική ηλικία –αυτήν που χάνουμε κι αυτήν που βρίσκουμε–, και μια επιβεβαίωση πως η θεματολογία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και τραγωδίας, που τοποθετούν την οικογένεια στο επίκεντρο, είναι πάντα επίκαιρη στο σύγχρονο κόσμο.

Το ντοκιμαντέρ 128 Κερατέα: μια πραγματική ιστορία καταγράφει την τιτάνια προσπάθεια των κατοίκων μιας μικρής αγροτικής πόλης ν’ ανατρέψουν την πολιτική απόφαση που ήθελε τη δημιουργία μιας τεράστιας χωματερής σε δασική περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, μέσα σε αρχαιολογικό χώρο. Για 128 μέρες, όσες ήταν κι οι μέρες που κράτησε η βίαιη αντιπαράθεση των κατοίκων της Λαυρεωτικής με την κεντρική εξουσία, η κάμερα των δημιουργών του ντοκιμαντέρ βρέθηκε δίπλα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και αποτύπωσε με ρεαλιστικό τρόπο τις ακραίες συνθήκες σύγκρουσης που διαμορφώθηκαν στους κόλπους μιας συντηρητικής κοινωνίας.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ