Για «Χτυποκάρδια στο Γραφείο» μιλούν στο in.gr οι συντελεστές του Populaire

Ρετρό αισθητική, ρομαντική διάθεση και ολίγον από… Βουγιουκλάκη διαθέτει η γαλλική ταινία Χτυποκάρδια στο Γραφείο. Ο σκηνοθέτης Ρεζί Ρουανάρ και ο σεναριογράφος της ταινίας Ντάνιελ Πρίσλεϊ βρέθηκαν στην Αθήνα, στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου -κερδίζοντας και το βραβείο κοινού-, και μίλησαν στο in.gr για τα αθηναϊκά μνημεία, τους διαγωνισμούς δακτυλογράφησης και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ.

«Θα θέλαμε να δούμε το Μουσείο της Ακρόπολης. Έχουμε ακούσει πως είναι φανταστικό» λέει ο Ντάνιελ Πρίσλεϊ. Ο σεναριογράφος είναι ο «σιωπηλός» της υπόθεσης.

Σπάνια ανοίγει το στόμα του να μιλήσει και αυτό για να αναφερθεί στις αγαπημένες του αμερικανικές ταινίες (που αποτέλεσαν έμπνευση για το Χτυποκάρδια στο Γραφείο), για να κάνει ένα σόου σχετικά με τη διαφήμιση στις ταινίες, καθώς και για να αναφερθεί στα αθηναϊκά μπαρ.

«Σίγουρα θέλουμε να κάνουμε μια βόλτα στα μνημεία. Αλλά, παράλληλα, θέλουμε να πάμε και στα αθηναϊκά μπαρ, να δούμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης» λέει.

Στην παρατήρηση ότι ίσως τα βρουν λίγο καταθλιπτικά –λόγω κρίσης- ο σκηνοθέτης Ρεζί Ρουανάρ δεν πτοείται: «Και άλλοι μάς το είπαν αυτό, αλλά εμείς δεν το είδαμε πουθενά. Και άλλωστε η κρίση υπάρχει παντού» λέει.

Εάν για κάτι ξεχωρίζει το Χτυποκάρδια στο Γραφείο, αυτό είναι η ρετρό ατμόσφαιρα του. «Είδαμε πολλές φωτογραφίες, πολλά φιλμ, διαβάσαμε πολλά περιοδικά, έτσι ώστε να διαλέξουμε τα αντικείμενα. Δεν θέλαμε να φαίνονται γελοία» λέει ο σκηνοθέτης που κατάφερε να αναβιώσει με την κάμερά του μία ολόκληρη εποχή.

Ο Ρ.Ρουανάρ αναφέρεται και στο «σπορ» των διαγωνισμών δακτυλογράφησης. «Και όμως υπήρχαν!» λέει. «Έχω συναντήσει πρωταθλητές της εποχής. Πήγαινε πάρα πολύς κόσμος να παρακολουθήσει τέτοιους διαγωνισμούς. Φυσικά σήμερα έχουν εξαφανιστεί» προσθέτει.

Τι σήμαινε, όμως, για μια γυναίκα της δεκαετίας του ’60 να εργάζεται ως γραμματέας; «Ήταν ένα επάγγελμα που την εποχή εκείνη μπορούσαν πάρα πολλές κοπέλες να κάνουν, χωρίς να έχουν πολλά πτυχία. Μπορούσαν να κερδίσουν χρήματα, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πάρα πολύ σκληρή δουλειά, που συχνά δεν αναγνωριζόταν. Οι γραμματείς εκείνης της εποχής –αλλά και της σημερινής- μπορούσαν να είναι καλύτερες από το αφεντικό τους» επισημαίνει.

Το φιλμ αποτίνει φόρο τιμής σε κομεντί της δεκαετίας του ’60. Ποιες ήταν οι ταινίες που ενέπνευσαν τους δύο δημιουργούς;

«Σίγουρα ο Μπίλι Γουάιλντερ» λέει ο Ντ.Πρίσλεϊ. Ο Ρ.Ρουανάρ αναφέρεται στον Στάνλεϊ Ντόνεν και στο Funny Face, καθώς και στις ταινίες της Όντρεϊ Χέμπορν, αλλά και του διδύμου Ντόρις Ντέι-Ροκ Χάντσον.

«Και φυσικά ο Κάρι Γκραντ» λέει ο Πρίσλεϊ για να συνεχίσει. «Όταν σκεφτόμαστε τον Κάρι Γκραντ, μάς έρχεται στο νου το Bringing Up Baby, αλλά αυτό γυρίστηκε πολύ νωρίτερα, τη δεκαετία του 1950. Τον σκεφτόμαστε ως κωμικό, αλλά είναι στην πραγματικότητα πολύ σοβαρός ηθοποιός» λέει.

Και πώς έγινε η επιλογή των ηθοποιών; «Έπρεπε να βρω πρόσωπα που να ταίριαζαν με την εποχή, αλλά χωρίς το σώμα και το πρόσωπο του 1950 να είναι καρικατούρες. Ταυτόχρονα, ήθελα να βρω ηθοποιούς που να έχουν ένα πρόσωπο σύγχρονο. Γι’ αυτό ο Ρομάν Ντουρί μοιάζει περισσότερο στον Μοντγκόμερι Κλιφτ από ότι στον Ροκ Χάντσον, ο οποίος είχε το σώμα και το πρόσωπο της δεκαετίας του ’50. Από την άλλη, η φιγούρα του Μοντγκόμερι Κλιφτ ήταν πολύ μοντέρνα για την εποχή εκείνη» λέει ο σκηνοθέτης.

«Είναι παράξενο: Ευρωπαίοι σκηνοθέτης (όπως ο Λούμπιτς, ο Γουάιλντερ) προσπάθησαν να αναβιώσουν το πνεύμα το αμερικάνικο και εμείς προσπαθούμε να αναβιώσουμε το πνεύμα το γαλλικό αποτίοντας φόρο τιμής σε αμερικανικές ταινίες που είχαν γυριστεί από ευρωπαίους. Είναι από τα παράξενα του σινεμά» καταλήγει ο Ρουανάρ.

* Η ταινία Χτυποκάρδια στο Γραφείο θα προβάλλεται στις αίθουσες από 18 Ιουλίου.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ