Στην Αντέλ του Κεσίς το βραβείο FIPRESCI στις Κάννες

Οι ταινίες του αλγερινής καταγωγής Γάλλου Αμπντελατίφ Κεσίς και του Ιρανού Ασγκάρ Φαρχάντι κέρδισαν τα πρώτα παράλληλα βραβεία στο 66ο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών.

Η ταινία Η ζωή της Αντέλ, του Κεσίς με πρωταγωνίστρια την Αντέλ Εξαρχόπουλος κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας του επίσημου τμήματος του φεστιβάλ, που απονέμει η κριτική επιτροπή της Διεθνούς ομοσπονδίας Κριτικών (FIPRESCI).

Το Οικουμενικό Βραβείο καλύτερης ταινίας του επίσημου τμήματος του φεστιβάλ, που απονέμουν καθολικοί και προτεστάντες κριτικοί, δόθηκε στην ταινία Το παρελθόν του Ασγκάρ Φαρχάντι.

Η επιτροπή απένειμε και ειδική μνεία από κοινού στις ταινίες Μέλι της Βαλέρια Γκολίνο και Όπως πατέρας και γιος του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Εντα.

Η ταινία The Missing Picture, συμπαραγωγή Γαλλίας – Καμπότζης, που έχει θέμα της την αιματοβαμμένη δικτατορία του Πολ Ποτ στην Καμπότζη τέλη της δεκαετίας του 1970 κέρδισε το βραβείο «Ένα κάποιο βλέμμα».

Καταχειροκροτούμενος ο σκηνοθέτης Ρίτι Παν παρέλαβε το βραβείο του και εξέφρασε ευγνωμοσύνη που απολαμβάνει την ελευθερία να κάνει τις ταινίες που θέλει.

Οι τελευταίες προβολές

Η προσέλευση των σταρ του κινηματογράφου στην Κρουαζέτ δεν σταμάτησε, παρ’ όλο που βρισκόμαστε στο τελευταίο διήμερο του 66ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Κανών.

Έτσι από χτες βρίσκονται εδώ παλιά και νέα αστέρια του σινεμά, όπως η Κιμ Νόβακ που παρουσιάζει απόψε την αποκαταστημένη κόπια της κλασικής ταινίας Δεσμώτης του ιλίγγου (Vertigo) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ενώ, αργότερα το βράδυ θα ακολουθήσει η παρουσίαση της αποκαταστημένης κόπιας της γαλλικής ταινίας Γυμνοί στον ήλιο του Ρενέ Κλεμάν, που θα παρουσιάσει ένα άλλο μεγάλο αστέρι, ο Αλέν Ντελόν.

Από τους νεότερους σταρ, ο Ορλάντο Μπλουμ, γνωστός από την τριλογία του Άρχοντα των δαχτυλιδιών και τη σειρά των Πειρατών της Καραϊβικής, πρωταγωνιστής της ταινίας Ζουλού, με την οποία θα κάνει επίσημη λήξη αύριο το φεστιβάλ.

Σήμερα προβλήθηκαν και οι δυο τελευταίες ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος του φεστιβάλ: Η Αφροδίτη με τη γούνα του Ρόμαν Πολάνσκι και Οι μοναδικοί ζωντανοί εραστές του Τζιμ Τζάρμους, ενώ το βράδυ της Παρασκευής προβλήθηκε μια ακόμη διαγωνιστική ταινία, Η μετανάστρια του Αμερικανού Τζέιμς Γκρέι.

Η αγώνας για εξουσία στην ερωτική πράξη, ο σαδομαζοχισμός και οι «Βάκχες» του Ευριπίδη αναμιγνύονται στην ταινία του Πολάνσκι, βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Αϊβς.

Με φόντο ένα άδειο θέατρο, όπου ο συγγραφέας/σκηνοθέτης (Ματιέ Αμαλρίκ) κάνει οντισιόν με μια ηθοποιό (Εμανουέλ Σενιέ) για το ρόλο της Αφροδίτης στο έργο που έχει γράψει, παρακολουθούμε τη σύγκρουση ανάμεσα στα δυο αυτά άτομα, με τον καθένα να προσπαθεί να υποτάξει τον άλλο και να τον κάνει υπηρέτη του.

Ο Πολάνσκι έφτιαξε ένα φεμινιστικό έργο (η τελευταία σκηνή του, εμπνευσμένη από τις «Βάκχες», είναι από τις καλύτερες της ταινίας), καταφέρνοντας να δώσει ζωντάνια και δύναμη σε ένα έργο που εκτυλίσσεται σε ένα μικρό χώρο και με δυο μόνο πρόσωπα, ενώ αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες από τους δυο πρωταγωνιστές του.

«Προτίμησα να μεταφέρω το έργο από ένα δωμάτιο όπου εκτυλίσσεται σε ένα άδειο θέατρο για να το κάνω και πιο ζωντανό» ανάφερε στη συνέντευξη τύπου ο Πολωνός σκηνοθέτης. «Η μεταφορά αυτή σου επιτρέπει να του δώσεις μια πιο κινηματογραφική ματιά». Όσο για το μυθιστόρημα του Σάχερ-Μαζόχ, στο οποίο στηρίζεται το έργο του Αϊβς, ο Πολάνσκι ανάφερε πως δεν το γνωρίζει. «Όταν διάβασα το έργο του Αϊβς, το βρήκα κωμικό, με έκανε να γελάσω πολύ».

Στην επιτυχία της ταινίας συμβάλλει και η πολύ καλή, με ελληνικά μοτίβα, μουσική του ελληνικής καταγωγής (η μητέρα του είναι Ελληνίδα και ο πατέρας του Γάλλος) Αλεξάντρ Ντεπλά, που έχει συνεργαστεί με πολλούς διάσημους σκηνοθέτες (Ζακ Οντιάρ, Μπεν Αφλεκ, Κάθριν Μπίγκελοου, Τέρενς Μάλικ, Ανγκ Λι, Στίβεν Φρίαρς, Τζορτζ Κλούνι, Ντέιβιντ Φίντσερ, κ.ά.) καθώς και σε δυο προηγούμενες ταινίες του Πολάνσκι.

«Θέλησα να δώσω ένα ελληνικό ρυθμό στην ταινία» ανάφερε ο συνθέτης. «Για μια τέτοια μουσική χρησιμοποίησα ελληνικά όργανα. Από την αρχή κιόλας εισάγω μια δόση ελληνικότητας, κάτι που εξάλλου υπάρχει μέσα μου μια και είμαι μισός ‘Έλληνας».

Η ταινία του Τζάρμους παρουσιάζει μια παράξενη, τρυφερή, διανθισμένη με άφθονο χιούμορ, ταυτόχρονα ποιητική, ερωτική ιστορία, ανάμεσα σε δυο βαμπίρ (με τον Τομ Χίντελστον και την Τίλντα Σουίντον να δίνουν δυο όμορφες ερμηνείες) σε ένα κόσμο, όπου οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε ζόμπι.

Ο Τζάρμους έφτιαξε μια στιλιζαρισμένη ταινία, με τη μουσική να παίζει σημαντικό ρόλο (ο ήρωας του εξάλλου είναι ένας μουσικός, αν και περιθωριακός), χρησιμοποιώντας με έμπνευση τους εξωτερικούς χώρους (η ταινία γυρίστηκε στην Ταγγέρη και το Ντιτρόιτ, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία).

Ο ρωσικής καταγωγής Γκρέι (Η νύχτα μας ανήκει) εμπνέεται από την ιστορία των μεταναστών παππούδων του για να αφηγηθεί το δράμα μιας Πολωνέζας (μια πολύ καλή ερμηνεία από την Μαριόν Κοτιγιάρ) μετανάστριας που φτάνει στην Αμερική στη δεκαετία του ’20, σε αναζήτηση του αμερικανικού ονείρου, και που την εκμεταλλεύεται ένας προαγωγός (Γιοακίν Φίνιξ) που παρουσιάζεται ως διευθυντής μιας ομάδας γυναικών/χορευτριών σε καμπαρέ.

Η ταινία παρουσιάζει μια πολύ πετυχημένη ανάπλαση της εποχής, ιδιαίτερα στις σκηνές στο νησί Έλις, όπου έφταναν οι μετανάστες, καθώς και πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του, η ταινία του όμως περιορίζεται σε ένα συνηθισμένο μελόδραμα, ενώ η σκηνοθεσία του καταφεύγει σε πολλά κλισέ.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ