Με τη «Νεμπράσκα» του ελληνικής καταγωγής Αλ.Πέιν συνεχίζονται οι Κάννες

«Ο Αλεξάντερ Πέιν μαλάκωσε»: αυτός είναι ο τίτλος που συνόδευε κάποιες από τις κριτικές της ταινίας Nebraska του ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη, η οποία προβλήθηκε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Η υπόθεση της ταινίας θέλει έναν φτωχό ηλικιωμένο άνδρα που ζει στην Μοντάνα να το σκάει συνεχώς από το σπίτι του για να ταξιδέψει στη Νεμπράσκα και να παραλάβει το βραβείο ενός λαχείου που πιστεύει ότι έχει κερδίσει. Προβληματισμένη με την άνοιά του, η οικογένειά του αποφασίζει να τον βάλει σε γηροκομείο. Κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι (κυριολεκτικό και μεταφορικό) του γιου με τον πατέρα στη Νεμπράσκα.

«Η γλυκόπικρη ταινία δρόμου του Αλεξάντερ Πέιν, που βρίσκει τον Μπρους Ντερν σε εκπληκτική φόρμα, συνδυάζει τις σκληρές αλήθειες με μια απαλή καρδιά» γράφει ο κριτικός του Guardian. Πήτερ Μπράντσοου, δίνοντας στην ταινία τέσσερα αστεράκια.

«Ένα γλυκόπικρο road trip πατέρα-γιου σε μία συναισθηματικά και οικονομικά ξερή πατρίδα» γράφει o Hollywood Reporter, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην ασπρόμαυρη φωτογραφία του Φαίδων Παπαμιχαήλ.

Θετικά σχόλια επιφύλαξε στην ταινία και το Variety. «Η έκτη ταινία του Αλεξάντερ Πέιν αποτελεί ακόμα μία χαμηλών τόνων, λεπτομερώς σχεδιασμένη μελέτη χαρακτήρων με μειονεκτήματα, οι οποίοι έχουν πέσει στο λούκι της ζωής» γράφει το περιοδικό.

«Οι widescreen μονόχρωμες εικόνες, γυρισμένες από τον διευθυντή φωτογραφίας του Πέιν, Φαίδων Παπαμιχαήλ, είναι ταυτόχρονα γοητευτικές και μελαγχολικές» προσθέτει το περιοδικό.

Δεν ήταν όλες οι κριτικές τόσο εντυπωσιακές. Το Indiewire για παράδειγμα γράφει: «Οι ταινίες του Αλεξάντερ Πέιν περπατούν σε μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στη σκληρή σάτιρα και την συναισθηματική αλήθεια, αλλά στη Νεμπράσκα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποια είναι ποια. Το ασπρόμαυρο κωμικοτραγικό road trip μπορεί να είναι το λιγότερο ουσιώδες έργο του, αλλά ταυτόχρονα διαφέρει σημαντικά από όλα τα άλλα. Η πρώτη ταινία της οποίας ο κινηματογραφιστής δεν έγραψε το σενάριο, από το Nebraska λείπει η χυδαία αιχμή που βρίσκεται συνήθως στο κέντρο των σεναρίων του».

Στη συνέντευξη Τύπου στις Κάννες, ο Αλεξάντερ Πέιν είπε ότι «πρόκειται για μία ιστορία που είναι ταυτόχρονα αστεία και θλιβερή. Λίγο σαν την ίδια τη ζωή».

«Κάνεις μία ταινία σε μία δεδομένη στιγμή της ζωής σου. Πήρα το σενάριο στα χέρια μου πριν από 9 χρόνια. Ο σεναριογράφος έζησε αυτά που συμβαίνουν στην ιστορία, οπότε περιέγραψε την προσωπική του εμπειρία. Είναι μία ταινία για την Αμερική της οικονομικής κρίσης και γι’ αυτό ήθελα να τη γυρίσω σε ασπρόμαυρο» δήλωσε ο σκηνοθέτης.

Ο Πέιν μίλησε επίσης για τη σχέση πατέρα-γιου στην ταινία. «Ο πατέρας θέλει να προσφέρει στον ηλικιωμένο πατέρα του μία στιγμή αξιοπρέπειας. Οι γονείς μου μεγαλώνουν και αυτό είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί, γιατί θα ήθελα να μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια. Η προχωρημένη ηλικία μπορεί να μας εξαφανίσει, να μας κάνει να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να κρατηθούμε από αυτή» πρόσθεσε.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ