Για τα «κινηματογραφικά τέρατα» μιλά ο σκηνοθέτης της ταινίας «Ο Άνθρωπος που Γελά»

Το διάσημο μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκό «Ο Άνθρωπος που Γελά» μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο σκηνοθέτης Ζαν Πιέρ Αμερί. Διαβάστε αποκλειστικά στο in.gr τη συνέντευξη του Αμερί, ο οποίος μιλά για τα κινηματογραφικά τέρατα, τα σημάδια και τον έρωτα.

Στο Λονδίνο του 18ου αιώνα, ο Γκουίνπλεϊν ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο, το οποίο τον κάνει να φαίνεται ότι χαμογελά συνεχώς, θα ενταχθεί σε έναν περιοδεύοντα θίασο. Το μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο, αντικείμενο εκδίκησης από τον βασιλιά, σύντομα θα τον κάνει φίρμα, όμως γι αυτόν το πιο σημαντικό πράγμα είναι ο έρωτας του με την τυφλή Ντία.

Σε μια αυστηρά δομημένη κοινωνία με τον λαό εξαθλιωμένο, άβουλο και χωρίς ελπίδα αντίστασης, ο άνθρωπος που γελά, τολμά να παρουσιάσει την τραγικότητα της θέσης του και της τάξης του, να κραυγάσει για την κοινωνική αδικία, αλλά τον καταπίνει το βάραθρο της αναλγησίας των ισχυρών.

Η ταινία βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Βίκτωρος Ουγκώ του 1869.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ζαν Πιέρ Αμερί μιλά, αποκλειστικά στο in.gr για το μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκώ, την ταινία του και τις επιρροές του.

• Ποιο ήταν το πιο συναρπαστικό πράγμα που ανακαλύψατε στην ιστορία, με την πρώτη ανάγνωσή της; Βρήκατε κάποια αλληγορία που να ταυτίζεται με τον τρόπο που βλέπετε εσείς τη ζωή;

Διάβασα αυτό το μυθιστόρημα όταν ήμουν έφηβος, πολύ κομπλεξαρισμένος από το μεγάλο μου ύψος που με έκανε να αισθάνομαι διαφορετικός από τους άλλους. Ταυτίζομαι με τον ήρωα αυτής της ιστορίας, ο οποίος αισθάνεται αποκλεισμένος λόγω της ουλής που διαπερνά το πρόσωπό του, αμφισβητεί την ταυτότητά του και τελικά βρίσκει τη θέση του ως ηθοποιός σε μια θεατρική σκηνή, όπως εγώ τη βρήκα κάνοντας ταινίες. Όπως εκείνος, ήμουν κι εγώ διχασμένος ανάμεσα στον ιδεαλισμό μου και την κοινωνική εξέγερση μου, την επιθυμία μου να αλλάξουν τα πράγματα μέσα από τις ταινίες μου, και την ανάγκη μου για αναγνώριση και επιτυχία.

• Έχετε να δώσετε κάποια συμβουλή σε έναν μη Γάλλο θεατή (που να μην είναι γνώστης του έργου του Ουγκώ) πριν δει την ταινία;

Είναι ένα γοτθικό μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκώ που διηγείται την ιστορία ενός νεαρού άνδρα ο οποίος σημαδεύτηκε από τους κλέφτες όταν ακόμα ήταν μικρό παιδί, και έγινε χάρη σε αυτήν την ουλή, ένας διάσημος ηθοποιός. Καθώς γίνεται πλούσιος και διάσημος θα χάσει τους ανθρώπους που αγαπά και θα ανακαλύψει πως το θέατρο των πλουσίων και των πολιτικών είναι πολύ πιο σκληρό από ό, τι η σκηνή που δεν έπρεπε ποτέ να είχε εγκαταλείψει. Είναι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, την αναζήτηση ταυτότητας, αλλά και ένα όραμα για την κοινωνία απίστευτα σύγχρονο. Θα λέγαμε πραγματικά πως ο Βίκτωρ Ουγκώ μοιάζει να μιλά για τις κοινωνίες μας σε κρίση, τις ανισότητες, τη δυσκολία εξέγερσης.

• Η επιλογή του καστ υπήρξε πρόκληση; Τι ήταν αυτό που υπήρχε σε κάθε χαρακτήρα της ταινίας που σας οδήγησε στην τελική επιλογή κάθε ηθοποιού;

Πάντα φανταζόμουν τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο ρόλο του Ούρσους, αυτού του καλού πατριού που δεν μπορεί να σταματήσει την θλίψη των παιδιών του. Ο Ντεπαρντιέ έχει βάλει σε αυτό το ρόλο κάτι πολύ αυτοβιογραφικό, ο ίδιος έχει χάσει τον γιο του Γκιγιόμ. Όλα όσα λέει η προσωπικότητα του, η επανάστασή του εναντίον των ισχυρών, η διαύγεια του, ο Ντεπαρντιέ τα σκέφτεται πάρα πολύ. Για το νεαρό ήρωα, σκέφτηκα πολύ γρήγορα τον Μαρκ-Αντρέ Γκροντίν, τον οποίο ανακάλυψα στην καναδική ταινία Crazy. Είχε κάτι από Τζόνι Ντεπ στον ρόλο του Ψαλιδοχέρη, μια πλευρά ροκ σταρ, σύγχρονη, όμορφη και ενοχλητική, η οποία ταίριαζε τέλεια στο ρόλο. Ανακάλυψα τελικά την Κρίστα Θέρετ στο LOL: έχει επίσης κάτι πολύ μοντέρνο, αλλά με ένα πρόσωπο που μου θυμίζει τις ηθοποιούς των ταινιών.

• Πολλοί συγκρίνουν την αισθητική του φιλμ με εκείνη του V for Vendetta, του Τιμ Μπάρτον και του Σκοτεινού Ιππότη. Υπάρχουν ομοιότητες με άλλες γνωστές κινηματογραφικές απόπειρες; Ποιος θα λέγατε ότι σας έχει επηρεάσει;

Το μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκώ έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό ένα ολόκληρο τμήμα του επιστημονικής φαντασίας αμερικανικού κινηματογράφου του εικοστού αιώνα. Στη δεκαετία του ’40, οι δημιουργοί του Μπάτμαν εμπνεύστηκαν για να δημιουργήσουν το χαρακτήρα του Τζόκερ. Πρόκειται για τον άνθρωπο που γελά στην ταινία Η Μαύρη Ντάλια του Τζέιμς Ελρόι και της μεταφοράς που έκανε ο Μπράιαν Ντε Πάλμα. Τέλος, ο Τιμ Μπάρτον πάντοτε δηλώνει πως λατρεύει αυτό το μυθιστόρημα του Ουγκώ και πως αυτό τον ενέπνευσε να εφεύρει τον Ψαλιδοχέρη. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ταινία μου παραπέμπει στον κόσμο του Μπάρτον και είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε πως ολόκληρο το μαγικό σινεμά βρίσκει την προέλευσή του στο γαλλικό μυθιστόρημα του Ουγκώ.

• Έχετε δηλώσει ότι σας συγκινούν ιδιαίτερα ταινίες που έχουν ως ήρωά τους ένα «τέρας». Πιστεύετε ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ένα τέρας;

Διάβασα αυτό το μυθιστόρημα στην εφηβεία μου, πολύ κομπλεξαρισμένος από το μεγάλο μου ύψος που με έκανε να αισθάνομαι διαφορετικός από τους άλλους. Εκείνη την εποχή ήμουν συγκλονισμένος από τις ιστορίες των τεράτων, «Freaks» του Τοντ Μπρόουνινγκ, τον Άνθρωπο Ελέφαντα του Ντέιβιντ Λιντς ή τον Ψαλιδοχέρη του Τιμ Μπάρτον, είχα ταυτιστεί με αυτούς τους χαρακτήρες που απορρίφθηκαν από άλλους. Γι ‘αυτό αυτή η ταινία είναι πολύ κοντά μου. Αυτός είναι ο λόγος που αυτή η ιστορία είναι πολύ σύγχρονη στη Δυτική κοινωνία μας, όπου η εμφάνιση είναι πιο επιτακτική, επιβάλλεται στους ανθρώπους, ιδίως στους νέους, ώστε να συμμορφώνονται στα πρότυπα της ομορφιάς που επιβάλλουν τα περιοδικά, η μόδα, ακόμη και ο κινηματογράφος.

• Τελικά, η αγάπη νικά τα πάντα;

Η αγάπη είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο, αλλά και το πιο εύθραυστο. Όπως αναφέρει και ο Ούρσους στον Γκουίνπλεϊν και στη Ντέα «πρέπει να κρυβόμαστε σε τρύπες όταν είμαστε ευτυχισμένοι, ο κόσμος είναι τόσο σκληρός που είναι επικίνδυνος για την αφελείς».

Η ταινία θα προβάλλεται από 1η Ιανουαρίου στους κινηματογράφους.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ