«Δεν γίνονται όλα με λεφτά βρε παιδιά!» λένε οι Τάσος Νούσιας και Όμηρος Πουλάκης

Ήρωες που κινούνται στα όρια, ένα μπλακάουτ που βυθίζει την Αθήνα στο σκοτάδι: είναι οι συνθήκες που δημιουργεί στο Tungsten ο σκηνοθέτης Γιώργος Γεωργόπουλος. Το in.gr συνάντησε τους πρωταγωνιστές της ταινίας, Τάσο Νούσια και Όμηρο Πουλάκη και μίλησε μαζί τους για το πως είναι να γυρίζεται μια ταινία no budget, για την παγκοσμιοποίηση και για τεχνοκράτες πρωθυπουργούς. «Δεν γίνονται όλα με λεφτά. Μάς έχετε τρελάνει με τα οικονομοτεχνικά σας μοντέλα» επιμένει ο Τ.Νούσιας.

Στο Tungsten παρακολουθούμε τέσσερις διαφορετικούς ήρωες: έναν ελεγκτή σε λεωφορεία που χρωστάει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, δύο αγόρια που αναζητούν τη θέση τους στον κόσμο, έναν άνδρα που ζητά από μία γυναίκα να συγχωρέσει το βίαιο ξέσπασμά του. Οι χαρακτήρες της ταινίας του Γ.Γεωργόπουλου κινούνται στα όρια, ξεχασμένοι στο σκοτάδι, το οποίο ορίζεται από μια σειρά μπλακάουτ που πλήττουν την Αθήνα.

• Κερδίστε προσκλήσεις για Ξεναγό και Tungsten

Στην ταινία το μπλακάουτ αποτελεί αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια σημεία των χαρακτήρων που μπορεί να έμεναν κρυμμένα. «Ένα μπλακάουτ επηρεάζει τόσο την Αθήνα όσο και ολόκληρη την πόλη» λέει ο Όμηρος Πουλάκης, ένας εκ των πρωταγωνιστών του Tungsten.

«Η απουσία ηλεκτρικής ενέργειας δείχνει μια κατάρρευση του πολιτισμού όπως τον εννοούμε σήμερα. Η αφαίρεσή του μπορεί να σηματοδοτεί και την αφαίρεση άλλων θετικών όψεων του πολιτισμού» προσθέτει ο Τάσος Νούσιας, γνωστός και από τον ρόλο του δημάρχου της Σπιναλόγκα στην τεράστια τηλεοπτική επιτυχία Το Νησί.

Αν σε κάτι συμφωνούν όλοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η πίστη τους στο όραμα του σκηνοθέτη, Γιώργου Γεωργόπουλου. «Ο Γιώργος δημιούργησε ένα καθαρό σενάριο που δεν έχει εφέ για το εφέ και πειραματισμούς για τους πειραματισμούς. Ο Γιώργος, ως δημιουργός, ήταν πολύ ξεκάθαρος στο τι ήθελε να δει» λέει ο Τ.Νούσιας, κάνοντας λόγο για μια πολύ «σύγχρονη» ταινία.

«Είναι μια ταινία που δεν είναι low budget, είναι no budget» λέει.

««Αυτό που μας έβγαλε η ταινία ήταν ακριβώς αυτό: αφιλοκέρδεια και αθωότητα» λέει ο Ομ.Πουλάκης.

«Δεν γίνονται όλα με λεφτά βρε παιδιά. Μάς έχετε τρελάνει με τα οικονομοτεχνικά σας μοντέλα» συμπληρώνει ο Τ.Νούσιας. «Ο κόσμος δεν στηρίζεται μόνο στην οικονομική συναλλαγή, αλλά στην πνευματική συναλλαγή και στον σεβασμό που κουβαλάει ο ένας για τον άλλο».

«Πρέπει να αλλάξουμε αυτό το μοντέλο διαβίωσης. Μια χαρά είμαστε. Δεν πήραμε λεφτά, αλλά και φάγαμε στην ταινία τα σάντουίτς μας και βρεθήκαμε και ανταλλάξαμε πράγματα που μας έκαναν ζωντανούς και πλούσιους. Τι πιο υπέροχο πράγμα; Να υπάρχει αυτό το δημιούργημα και για κάποιον που θα το δει μετά από 30 χρόνια; Το σημερινό καθεστώς κάτω από τη συνθήκη που υπάρχει μπορεί να αφήσει σκάρτη γη, καμένη μνήμη» προσθέτει ο Τ.Νούσιας.

Το Tungsten προβάλλεται μαζί με τον Ξεναγό από τις 24 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους Άστορ Hollywood 3D και Μικρόκοσμος. Θα προβάλλονται εναλλάξ, θα υπάρχει όμως και δυνατότητα κοινού, πιο οικονομικού εισιτηρίου για όποιον θέλει να δει και τις δύο ταινίες.

«Το να βγαίνουν δύο ταινίες μαζί στις αίθουσες, κάτω από ένα ενιαίο πρίσμα μού φαίνεται πολύ ευχάριστο. Απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπάνε το ελληνικό σινεμά» λέει ο Όμηρος Πουλάκης.

«Συμπληρώνει την ήδη υπάρχουσα κίνηση: No budget stories που βρίσκονται και συνδημιουργούν. Ολοκληρώνει και τη διανομή έξω από οποιονδήποτε εξωγενή διαχειριστή» συνεχίζει ο Τ.Νούσιας.

«Εγώ πιστεύω ότι όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν. Αλλά όλα» επιμένει ο Ομ.Πουλάκης.

Ποια είναι η άποψη δύο ηθοποιών που δουλεύουν στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά;

«Είναι πολύ ελπιδοφόρα τα αποτελέσματα: αλλάζει το σινεμά, φεύγει από μια επιλογή τελείως mainstream ή ελιτίστικη λίγο παλαιότερα. Σε αυτό συνηγορεί και το μέσο, το οποίο από πάρα πολύ ακριβό σπορ έχει γίνει περισσότερο προσιτό. Παίρνεις μια κάμερα και μπορείς να κάνεις την ταινία σου» λέει ο Τ.Νούσιας.

«Εκεί ξεπετάχτηκαν άνθρωποι που είχαν πράγματα να πουν, αλλά δεν μπορούσαν: είτε λόγω οικονομικής δυσχέρειας, είτε λόγω δικτύων. Δεν ξέρω, όμως, πώς θα επιβιώσουν αυτά τα παιδιά στο σύγχρονο τοπίο της Ελλάδας» προσθέτει.

«Η απουσία ταυτότητας της έννοιας του «ελληνικού» γενικότερα αποτυπώνονταν στο σινεμά: οι ταινίες μας δεν αναφέρονταν σε μας. Έφερναν ή ξενόφερτα πρότυπα ή παρουσίαζαν μια παρελθοντική Ελλάδα. Το σινεμά μπορεί να επιλύσει την αντίφαση της απουσίας ταυτότητας, μέσα από την ίδια τη δημιουργία. Ίσως παίξει και έναν ιστορικό ρόλο μέσα σε αυτό. Ίσως, βέβαια, και όχι» λέει ο Ομ.Πουλάκης.

«Οι καλλιτέχνες δημιουργούν σε πείσμα των καιρών. Είναι αυτά τα διαόλια, τα οποία δυναμιτίζουν το τοπίο και σπέρνουν τα ζιζάνια που έλεγε ο Σωκράτης» τονίζει ο Τ.Νούσιας, ο οποίος φέτος πρωταγωνιστεί και στην ταινία Δεμένη Κόκκινη Κλωστή του Κώστα Χαραλάμπους.

{{{ moto }}} Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω και από τη σύγχρονη πραγματικότητα.

«Μάς κατηγορεί ένας ολόκληρος κόσμος ότι απουσιάζουμε από αυτή τη συνθήκη, αλλά είμαστε και εμείς ζαλισμένοι» προσθέτει.

«Μερικοί αρχαίοι μας πρόγονοι επρόκειτο να πάνε σε ένα συμπόσιο, αλλά όταν άνοιξε η πόρτα δεν μπήκαν μέσα, γιατί δεν είχαν βρει λύση στο θέμα που συζητούσαν» λέει ο Τ.Νούσιας.

«Κάθισαν εκεί μέχρι να το λύσουν, ψάχνοντας να βρουν το κοινό κομμάτι που θα τους συνδέσει για να συνυπάρξουν. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Έρχεται ένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και βάζει μια πλατιά, ευθεία γραμμή, έρχεται ένας εντολοδόχος τεχνοκράτης με τάδε όνομα που επιβάλει μια φλατ γραμμή, μια εξομοίωση των πάντων. Αυτό δεν είναι παγκοσμιοποίηση, είναι μοναρχία, αυτό είναι φασισμός, τρομοκρατία.

» Παγκοσμιοποίηση είναι η γιαγιά μου που είχε τατουάζ 100 χρόνια πριν, σε σχέση με την Ινδιάνα που έχει τατουάζ, σε σχέση με την Αφρικάνα που έχει τατουάζ, που δεν έχουν βρεθεί ποτέ γεωγραφικά, αλλά που είμαι σίγουρος –λόγω της αγροτικής προέλευσης- εάν βρίσκονταν και πάλι θα συζητούσαν πώς γνέθει το μαλλί από το πρόβατο. Θα προσπαθούσαν να ανιχνεύσουν η μία στην άλλη τι είναι αυτό που κουβαλάει. Αυτό θα συνέβαινε εάν δεν επικρατούσε ο φόβος που είναι τρομερά κατακερματιστικός».

«Ίσως φτάσουμε στο μοντέλο παγκοσμιοποίησης, όπου σημασία έχει η πνευματική καταβολή και η αυτοδιάθεση» συνεχίζει. «Όπου δεν κατακερματίζουμε τον Τούρκο, τον Βόσνιο, τον Σκοπιανό, δεν τον διαλύουμε κάτω από το εθνόσημο και δεν θέλουμε και να τον εξομοιώσουμε, δεν θέλουμε να του πάρουμε το σύνορο. Θέλουμε να είναι εκεί, να κουβαλάει αυτά που κουβαλάει και να μας κάνει πιο “πλούσιους”».

Αφορμή για αυτή την κουβέντα στέκεται και η παράσταση Τα Σκουλήκια, έργο του εβραϊκής καταγωγής 52χρονου συγγραφέα Χιλέλ Μίτελπουνκτ, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Τάσος Νούσιας. Το έργο (που ανεβαίνει τώρα στη Θεσσαλονίκη) αναφέρεται στο ισραηλινοπαλαιστινιακό ζήτημα. Είναι η ιστορία ενός σπιτιού, του οποίου ο βασικός ιδιοκτήτης λείπει για πολλά χρόνια. Επιστρέφοντας, βρίσκει τη μισή του περιουσία να ανήκει σε μια γυναίκα. Οι δύο χαρακτήρες καλούνται λοιπόν να συμβιώσουν στο ίδιο κομμάτι γης.

«Κρύβεται από πίσω ένας ολόκληρος κόσμος που προσπαθεί να οριοθετήσει τα κεκτημένα του. Ο σεβασμός προς τον άλλο, η κατανόηση ότι η ύλη δεν είναι το παν είναι θέματα που βρίσκονται στον πυρήνα του έργου του Μίτελπουνκτ» λέει ο ηθοποιός.

Ο Όμηρος Πουλάκης πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη παράσταση Τα Ορφανά, που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Είναι η ιστορία τριών ανθρώπων σε μία νύχτα, όπου ένα συμβάν ύποπτο διαταράσσει τις ζωές τους και τις σχέσεις μεταξύ τους.

«Είναι δομημένο σαν θρίλερ, αλλά έχει πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Δείχνει πως λειτουργεί ο φόβος στη σύγχρονη μητρόπολη, πώς μας αλλοιώνει. Είναι δύσκολο πράγμα η επανάληψη, είναι πολύ απαιτητική» προσθέτει.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ