Έκλεισε η εποχή του δημάρχου Βόβεραϊτ για το Βερολίνο

Μετά από 13 χρόνια στη δημαρχία του Βερολίνου, ο Σοσιαλδημοκράτης Κλάους Βόβεραϊτ αποφάσισε να κατέβει από την ηγεσία μίας από τις πιο ιδιαίτερες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Στο πρόσωπο του Βόβεραϊτ, οι Βερολινέζοι είχαν βρει έναν δήμαρχο που ταίριαζε στην εικόνα που είχε η πόλη για τον εαυτό της, και οι Γερμανοί τον αποχαιρετούν εξυμώνοντας την ορμή που είχε φέρει με τη διακυβέρνησή του μέχρι την κόπωση και τις αποτυχίες των τελευταίων χρόνων.

Η ισχύς της παραίτησης του Βόβεραϊτ ξεκινά τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Τη θέση που έχει ο Βόβεραϊτ δείχνουν οι τίτλοι των γερμανικών ΜΜΕ για την αποχώρησή του: «Γίγαντα μεταξύ νάνων» τον χαρακτηρίζει η FAZ (που κλίνει γενικά προς το αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο), «Με αυτόν ήταν όλα πιο όμορφα» λέει η SZ, «Μεγαλειώδης Αδιαφορία» λέει το πιο αυστηρό Spiegel, που στέκεται στα τελευταία χρόνια της θητείας του.

Στην αρχή, όταν το 2001 ανέβηκε στο θώκο της δημαρχίας, ο «Βόβι» πήρε την ηγεσία μίας πόλης που είχε επανενωθεί μόλις για δέκα χρόνια. Οι Γερμανοί τον λάτρεψαν στην αρχή αλλά η (συνήθως) πρόσκαιρη λατρεία έγινε σεβασμός όταν, μετά την εκλογή του, δήλωσε ανοικτά ότι είναι ομοφυλόφιλος με μία από τις δύο φράσεις που έχουν μείνει σήμα κατατεθέν του: Το «είμαι γκέι, και δεν τρέχει τίποτα».

Η δεύτερη φράση δείχνει περισσότερο το στίγμα που άφησε ο Βόβεραϊτ σε μία πόλη που, παρά το ότι είναι πρωτεύουσα, είναι και η πόλη που αντιπροσωπεύει ίσως λιγότερο από όλες τις άλλες την ίδια τη Γερμανία: Το Βερολίνο, είχε πει, «είναι φτωχό αλλά σέξι».

Η φράση αυτή διαφήμιζε με πιο ευθύβολο τρόπο την εικόνα που είχε αρχίσει ήδη να παίρνει διεθνώς το Βερολίνο: Η πόλη είχε αρχίσει ήδη να αποκτά στάτους διεθνούς μητρόπολης, στην οποία συνέρρεαν κάθε είδους επισκέπτες, ως κέντρο τόσο της εναλλακτικής σκηνής στην Ευρώπη όσο και ως σημείο αιχμής κάθε τι καινούργιου που είχε να παρουσιάσει η ήπειρος σε κάθε επίπεδο. Σε αυτήν την εικόνα ταίριαζε απολύτως ο «κουλ» Βόβεραϊτ.

Στον απολογισμό της, η SZ χαρακτηρίζει τον πολιτικό έναν αληθινό Βερολινέζο, εξυγιαντή της πόλης, διαμεσολαβητή Δύσης-Ανατολής, πολιτικό που ξέρει να περνά καλά και αποδεδειγμένα ικανό στην «πολιτική στρατηγική» -με κορυφαίο παράδειγμα, την αποχώρησή του στη σωστή στιγμή.

Όσο περνούν όμως τα χρόνια, η ορμή νομοτελειακά εξαντλείται. Οι μικρές ελλείψεις συσσωρεύονταν και όπως γράφει το Spiegel, τα τελευταία χρόνια έμοιαζε να είχε ξεχάσει να κυβερνά. Το «δεν τρέχει τίποτα», υποστηρίζει το περιοδικό, είχε αρχίσει να εφαρμόζεται και στα μικρά ή λιγότερο μικρά προβλήματα που ξεπηδούσαν στην πόλη και επανεξελέγη για τρίτη φορά κυρίως επειδή, σε σύγκριση με τους ανθυποψήφιούς του, κρίθηκε το μικρότερο κακό.

Σίγουρα, το πιο μελανό σημείο που σημάδεψε τις τρεις θητείες του είναι το σίριαλ των αποτυχιών με το περίφημο νέο, υπερσύγχρονο αεροδρόμιο του Βερολίνου -που έχει γίνει εδώ και χρόνια σύντομο ανέκδοτο στην γερμανική πρωτεύουσα.

Το BER θα ήταν έτοιμο να παραδοθεί το 2012 (είχε κλείσει το πρόγραμμα και η λίστα των καλεσμένων για την τελετή εγκαινίων) αλλά την τελευταία στιγμή διαπιστώθηκαν προβλήματα στις κατασκευές. Η μία αναβολή ακολουθούσε την άλλη, ο προϋπολογισμός του έργου έχει γίνει ζέπελιν και όποτε ανοίξει το «Βίλι Μπραντ» θα είναι ένα παλιό νέο αεροδρόμιο.

Όλοι αναγνωρίζουν ότι ο Βόβεραϊτ έχει τη μικρότερη ευθύνη, αλλά η κηλίδα του BER αναγκαστικά βαρύνει και το δήμαρχο.

Ωστόσο, οι περισσότεροι Γερμανοί θα συμφωνούσαν με τον γενικό απολογισμό που έκανε ο αρχηγός του κόμματος της Linke (Aριστερά) Γκρέγκορ Γκίζι: Ο Βόβεραϊτ «έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να διασφαλίσει ότι το Βερολίνο έγινε μητρόπολη» είπε μετά την ανακοίνωση της αναμενόμενης παραίτησής του.

Βασίλης Ψυχογιός

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ