Ο άνθρωπος εγκατέλειψε τις φερομόνες για χάρη της έγχρωμης όρασης

36

Οι πρόγονοι του ανθρώπου έπαψαν να «μυρίζονται» τους υποψήφιους ερωτικούς συντρόφους τους όταν απέκτησαν τη δυνατότητα να τους βλέπουν καλύτερα, σύμφωνα με γενετική ανάλυση Αμερικανών ερευνητών.

Ο Δρ Ζιανζί Ζανγκ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν θέλησαν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία ότι η έγχρωμη όραση έθεσε σε αχρηστία τις φερομόνες, ως καταλληλότερο εργαλείο για την επιλογή συντρόφου.

Οι φερομόνες είναι ουσίες που χρησιμοποιούνται από πολλά ζώα για την προσέλκυση και την αξιολόγηση ατόμων του αντίθετου φύλου, και γίνονται αντιληπτές από εξειδικευμένα αισθητήρια όσφρησης. Ο άνθρωπος, όμως, χρησιμοποιεί ελάχιστα ή καθόλου σήματα φερομονών.

Η νέα γενετική ανάλυση υποστηρίζει την υπάρχουσα θεωρία, καθώς αποκαλύπτει ότι η απώλεια της αίσθησης των φερομονών στους πιθήκους του Παλαιού Κόσμου -όπως ο χιμπατζής και ο γορίλλας- συνέβη ταυτόχρονα με την εμφάνιση της έγχρωμης όρασης, περίπου πριν απο 23 εκατ. χρόνια.

«Τεκμηριώσαμε τη χρονική στιγμή κατά την οποία απενεργοποιήθηκε το μονοπάτι μεταγωγής σήματος των φερομονών» εξηγεί στο New Scientist o Δρ Ζανγκ.

Συσσώρευση μεταλλάξεων

Προκειμένου να προσδιορίσουν πότε χάθηκε η αίσθηση των φερομονών, οι ερευνητές μελέτησαν το γονίδιο TRP2, το οποίο είναι γωστό ότι σχετίζεται με το σύστημα των φερομονών. Στον άνθρωπο, το TRP2 έχει συσσωρεύσει τόσα λάθη στην αλληλουχία του, ώστε είναι ανενεργό και θεωρείται «ψευδογονίδιο».

Στους πιθήκους του Παλαιού Κόσμου το TRP2 είναι επίσης ψευδογονίδιο, ενώ στους πιθήκους του Νέου Κόσμου είναι ενεργό. Οι πίθηκοι αυτοί, όπως ο ταμαρίνος, έχουν μονοχρωματική όραση και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το σύστημα των φερομονών.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εξελιγμένα υπολογιστικά μοντέλα για να εκτιμήσουν με ποιο ρυθμό συσσωρεύτηκαν στο TRP2 τυχαίες μεταλλάξεις. Η ανάλυση αποκάλυψε ότι οι βλάβες έφτασαν σε ένα οριακό επίπεδο, και «αχρήστευσαν» το γονίδιο, πριν από 23 εκατ. χρόνια -όταν δηλαδή, εμφανίστηκε η έγχρωμη όραση.

«Πιστεύουμε ότι ίσως ένα σύστημα ανταλλαγής σημάτων που βασίζεται στην όραση πλεονεκτεί, συγκριτικά με ένα σύστημα φερομονών, επειδή το χρώμα είναι ορατό από απόσταση» σχολιάζει ο Δρ Ζανγκ.

Ο ίδιος παρατηρεί ότι η δυσχρωματοψία κόκκινου/πράσινου είναι πιο συχνή στον άνθρωπο από ό,τι στους πιθήκους του Παλαιού Κόσμου. Και αυτό ίσως συμβαίνει επειδή η επιλογή συντρόφου στον σύγχρονο άνθρωπο εξαρτάται λιγότερο από οπτικά ερεθίσματα.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ