Καλά νέα για τις γιγάντιες χελώνες των Γκαλάπαγκος

Αποτελούν το σήμα κατατεθέν του μοναδικού οικοσυστήματος των νησιών Γκαλάπαγκος στο οποίο ο Δαρβίνος βρήκε τα στοιχεία που χρειαζόταν για να στηρίξει τη θεωρία του για την εξέλιξη των ειδών. Πρόκειται για τις γιγάντιες χελώνες που ζουν στα νησιά του συμπλέγματος οι πληθυσμοί των οποίων μειώνονταν αισθητά με αποτέλεσμα κάποια είδη να έχουν εξαφανιστεί και κάποια άλλα να απειλούνται με εξαφάνιση. Μετά από πολυετείς προσπάθειες φαίνεται ότι υπάρχει σημαντική αύξηση του πληθυσμού των χελωνών και δεν κινδυνεύουν πλέον (τουλάχιστον άμεσα) με εξαφάνιση.

• Τελικά ο «Μοναχικός Χόρχε» ίσως δεν ήταν η τελευταία χελώνα στο σόι του

Οι χελώνες στα Γκαλάπαγκος ανήκουν στο είδος Chelonoidis nigra και χωρίζονταν σε πολλά υποείδη ορισμένα από τα οποία έχουν πλέον εξαφανιστεί. Στα Γκαλάπαγκος ζουν πλέον 11 υποειδή χελωνών που ζυγίζουν περί τα 250 κιλά και ζουν ελεύθερες στο φυσικό τους περιβάλλον κοντά στα 200 έτη αλλά σε συνθήκες αιχμαλωσίας πεθαίνουν μόλις συμπληρώσουν ένα αιώνα ζωής.

Ενα από τα 11 υποειδή ζει στο νησί Εσπανιόλα του συμπλέγματος κινδύνευε άμεσα με εξαφάνιση αφού πριν μερικές δεκαετίες είχαν καταμετρηθεί μόλις 15 μέλη του. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Τζέημς Γκιμπς καθηγητή του Κολεγίου Περιβαλλοντικής Επιστήμης και Δασοκομίας του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης εξερεύνησαν την Εσπανιόλα και διαπίστωσαν ότι ο αριθμός του συγκεκριμένου υποείδους γιγάντιων χελωνών έχει φτάσει αισίως τα χίλια άτομα.

Η αύξηση του πληθυσμού οφείλεται σε ένα πρόγραμμα διάσωσης των χελωνών των Γκαλάπαγκος που ξεκίνησε πριν από 40 χρόνια στην οργάνωση του οποίου συμμετείχε ο Γκιμπς που νιώθει όπως είναι ευνόητο ιδιαίτερα χαρούμενος και περήφανος για τα αποτελέσματα του. Αν και δεν έχουν γίνει ακόμη ακριβείς καταμετρήσεις των χελωνών στα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος οι ερευνητές θεωρούν ότι υπάρχει αύξηση του πληθυσμού και στα υπόλοιπα υποείδη. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS ONE».

Θοδωρής Λαΐνας
Βήμα Science

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ