Η Μιρέλα Μανιάνι θυμάται την πιο άτυχη στιγμή της καριέρας της

Έφθασε στην κορυφή του ακοντισμού κατακτώντας μετάλλια σε Ολυμπιακούς
Αγώνες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα χαρίζοντας σπουδαίες
διακρίσεις στον ελληνικό αθλητισμό. Χρόνια μετά την τελευταία της
παρουσία στους αγώνες, η Μιρέλα Μανιάνι μιλά για την πιο άτυχη στιγμή
στην καριέρα της.

Η Μιρέλα Μανιάνι γεννήθηκε στις 21/12/1976 στο Δυρράχιο και ανήκε στον Ολυμπιακό ΣΦΠ, ενώ προπονητής της ήταν ο Βασίλης Κοκκόλης (τα τελευταία χρόνια της καριέρας της συνεργάστηκε με τη Βάσω Παναγιωτοπούλου), με τον οποίο έφθασε σε μεγάλες επιτυχίες.

Κορυφαία στιγμή της αριέρας της το ασημένιο μετάλλιο, το οποίο κατέκτησε το 2000 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ με 67.51μ (πρώτη η Νορβηγίδα Τρίνε Χάτεσταντ με 68.91μ.). Τέσσερα χρόνια αργότερα, στην Αθήνα, ανέβηκε ξανά στο βάθρο της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης, αφού κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 64.29μ (το χρυσό η Κουβανή Οσλέιντις Μενέντεζ με 71.53μ. Είχε όμως προλάβει να «φτιάξει» το όνομά της της στους διεθνείς στίβους και στον ακοντισμό από το 1999 (28/8), όταν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σεβίλης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με 67.09μ που ήταν και νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Στο παγκόσμιο του 2001 στο Εντμοντον βρέθηκε πάλι στο βάθρο των νικητών, αλλά στη δεύτερη θέση, για να ανέβει και πάλι στο ψηλότερο σκαλί της διοργάνωσης το 2003 στο Παρίσι. Ακόμη έχει κατακτήσει, στην καριέρα της, το χρυσό μετάλλιο το 2002 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μονάχου, ενώ το 2000 ήταν 3η στη Σούπερ Λίγκα του ευρωπαϊκού κυπέλλου και το 2003 δεύτερη.

Η Μανιάνι με το 67.51μ από τις 30 Σεπτεμβρίου 2000 στο Σίδνεϊ κατέχει μέχρι σήμερα και το Πανελλήνιο ρεκόρ στον ακοντισμό, επίδοση που για την ώρα μοιάζει πολύ μεγάλη για να καταρριφθεί.

Η γοητευτική Μιρέλα, απλή και ξεκάθαρη στις σκέψεις και στο λόγο της, μίλησε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, όχι μόνο για το παρελθόν και τις μεγάλες επιτυχίες της, αλλά και το σήμερα. Μιλά για την «άτυχη» στιγμή της το 2000 στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, αλλά δυστυχώς δεν πήρε το χρυσό όπως ήταν η επιθυμία της, ενώ πιστεύει ότι πρέπει να στηριχτούν οι Έλληνες αθλητές για να έχουν επιτυχίες.

Τονίζει ότι ξεχωρίζει στις πολλές διακρίσεις της το χάλκινο μετάλλιο το 2004 στην Αθήνα, γιατί ήρθε μέσα από προβλήματα τραυματισμών που είχε αντιμετωπίσει και μπροστά στους Έλληνες φιλάθλους που την στήριξαν να ανεβεί στο βάθρο, χαρακτηρίζει τον προπονητή της Βασίλη Κοκκόλη εξαιρετικό και σπάνιο άνθρωπο, ενώ πιστεύει ότι το πιο σημαντικό πράγμα για τους ανθρώπους είναι η υγεία και όλα τα άλλα ακολουθούν.

in.gr,ΑΠΕ-ΜΠΕ