Η υιοθεσία στην Ελλάδα: Η μέρα που γνώρισα το παιδί μου

«Γνώρισα τον γιο μου όταν ήταν 16 μηνών.
Ηταν τόσο μικρούλης
που περνούσε κάτω
από τα πόδια μου».

Η Μ.Μ. (τα στοιχεία της βρίσκονται στη διάθεση του ΒΗΜΑgazino) είναι μια όμορφη γυναίκα λίγο πάνω από τα σαράντα. Καθώς μιλάμε, ο επτάχρονος γιος της τριγυρίζει ανάμεσά μας. «Είναι λίγο μαμάκιας. Eχει αδυναμία περισσότερο σ’ εμένα» μου λέει κοιτώντας τον τρυφερά. «Το βράδυ που κοιμήθηκε το παιδί για πρώτη φορά στο σπίτι μας, θυμάμαι δεν είχαμε κλείσει μάτι με τον σύζυγό μου. Ηταν τρεις ημέρες μετά τα γενέθλιά του. Είχαμε βάλει ένα μονό κρεβάτι απέναντι από την κούνια μήπως χρειαστεί κάποιος να κοιμηθεί μαζί του επειδή θα φοβόταν μόνος του. Τελικά είχαμε καθίσει και οι δύο και απλά κοιτούσαμε το παιδί στο σκοτάδι να αναπνέει. Υπήρχε τόση ηρεμία και γαλήνη στο δωμάτιο».

Ο μικρός τη χαιρετά καθώς ετοιμάζεται να πάει με τον πατέρα του στο κολυμβητήριο. Η ίδια, όπως εκμυστηρεύεται, ήθελε ανέκαθεν να γίνει μητέρα. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν να προχωρήσω σε κρατική υιοθεσία. Είχα απευθυνθεί μάλιστα στο Παράρτημα Προστασίας Παιδιού «Η Μητέρα», αλλά δεν σας κρύβω ότι λίγο με αποθάρρυναν, με την έννοια ότι μου είπαν πως υπήρχε μεγάλη αναμονή, αναμονή που μπορούσε να φτάσει έως και τα πέντε χρόνια. Εγώ είχα ξεκινήσει τις προσπάθειες ήδη από τα 25 μου. Ενιωθα ότι μεγάλωνα αρκετά. Τελικά έγινα μητέρα στα 39 μου. Αρχικά στραφήκαμε στη διακρατική υιοθεσία μέσω του υπουργείου Εξωτερικών. Είχαμε κάνει μάλιστα τα χαρτιά μας για τη Βουλγαρία, προπληρώνοντας 2.000 ευρώ για τους δικηγόρους, το εκεί κρατικό ίδρυμα και τις απαραίτητες εξετάσεις. Βρισκόμασταν στην αναμονή. Τελικά ο γιος μας ήρθε στη ζωή μας μέσω των Παιδικών Χωριών SOS. Στην αρχή γίναμε ανάδοχοι γονείς του και ενάμιση χρόνο αργότερα αιτηθήκαμε της υιοθεσίας του».

Παρότι η αναδοχή παραμένει σε μεγάλο βαθμό μια άγνωστη έννοια στο ευρύ κοινό, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα ζευγάρια στην Ελλάδα εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τη διαδικασία. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή παιδικής προστασίας αναγνωρισμένη από το κράτος. Δεν πρόκειται όμως για υιοθεσία, δηλαδή το παιδί δεν ανήκει νομικά στους ανάδοχους γονείς, χωρίς να αποκλείεται όμως η υιοθεσία του από αυτούς ως εξέλιξη της σχέσης τους.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΒΗΜagazino…