Αυξάνονται τα κρούσματα ορθοκολικού καρκίνου σε νέα άτομα

Παρά την ευαισθητοποίηση του κοινού για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου και ορθού και τη μείωση των ποσοστών σε ενήλικες άνω των 50 ετών, όλο και περισσότεροι 20άρηδες και 30ρηδες διαγιγνώσκονται με τη νόσο, σύμφωνα νεότερη αμερικανική μελέτη.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Journal of the National Cancer Institute ερευνητές της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, με επικεφαλής την Δρ Ρεμπεκα Σιεγκελ, ανέλυσαν τη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου σε διάστημα 40 ετών. Διαπίστωσαν ότι η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού αυξάνεται μεταξύ των ατόμων που διανύουν την 3^η και 4^η δεκαετία της ζωής τους, ενώ μειώνεται σε παλαιότερες γενιές. Η μείωση είναι πιθανό αποτέλεσμα της αυξημένης χρήσης του προσυμπτωματικού ελέγχου, ο οποίος αυξήθηκε από 38% το 2000 σε 59% το 2013 στους ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω.

Έπειτα από περαιτέρω έρευνα, η ίδια ερευνήτρια δημοσίευσε πρόσφατα στο επιστημονικό έντυπο JAMA ότι δεν αυξάνονται μόνο τα ποσοστά εμφάνισης της νόσου αλλά και οι θάνατοι από αυτήν, στους Αμερικανούς νέους και μεσήλικες – αν και η αύξηση εμφανίζεται, τουλάχιστον προς το παρόν, να περιορίζεται σε λευκούς άνδρες και γυναίκες.

Ωστόσο, η Δρ Σιεγκελ σημείωσε ότι οι φυλετικές διαφορές δεν συμβαδίζουν με τις τάσεις των κυριότερων παραγόντων κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου, όπως η παχυσαρκία, η οποία αυξάνεται σε όλες τις φυλές. Σύμφωνα δε με την Αμερικανική ΑντικαρκινικήΕταιρεία, εκτιμάται ότι τα περιστατικά καρκίνου του παχέος εντέρου και ορθού θα αυξηθούν το 2017, ως επακόλουθο της αύξησης της παχυσαρκίας.

Όπως παρατήρησε, το ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο του παχέος εντέρου στις ηλικίες 20 έως 54 μειώθηκε από 6,3 ανά 100.000 το 1970 σε 3,9 το 2004. Στη συνέχεια άρχισε να αυξάνεται και μέχρι το 2014 το ποσοστό έφτασε να ανέρχεται σε 4,3 ανά 100.000.

«Η διαφοροποίηση αυτή θα μπορούσε να οφείλεται σε διάφορους λόγους, μεταξύ αυτών στην μη έγκαιρη ανίχνευσή του, στις ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες και στον καθιστικό τρόπο ζωής των νέων ενηλίκων. Τόσο η κακή διατροφή όσο και η έλλειψη άσκησης οδηγούν σε παχυσαρκία, η οποία είναι γνωστός παράγοντας κινδύνου για πολλά είδη καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του παχέος εντέρου, καθώς, όπως έχει αποδειχθεί, οι παχύσαρκοι είναι κατά περίπου 30% πιθανότερο να αναπτύξουν τη νόσο, συγκριτικά με τα άτομα φυσιολογικού βάρους. Αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού αντιμετωπίζουν τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες με υψηλό Δείκτη Μάζας Σώματος, αλλά πιο επιρρεπείς είναι οι άνδρες παρά οι γυναίκες», σχολιάζει ο Δρ Αναστάσιος Ξιάρχος πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής.

Και προσθέτει ότι «επειδή ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα με τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι ότι δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα, εκτός από τις προληπτικές εξετάσεις η γνώση των σημείων που υποδηλώνουν την πιθανότητα ύπαρξης καρκίνου είναι καθοριστικής σημασίας».

Η κούραση είναι το συχνότερο σύμπτωμα και η αιτία είναι η αργή αιμορραγία των πολυπόδων ή των όγκων, η οποία με την πάροδο του χρόνου οδηγεί σε αναιμία, λόγω ανεπάρκειας σιδήρου. Λόγος επίσκεψης σε ειδικό είναι και ο πόνος στην κοιλιά, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από κράμπες, ναυτία ή έμετο, διότι μπορεί να αποτελούν ενδείξεις παρουσίας πολύποδα ή όγκου. Επίσης, αλλαγές στη συνοχή, το σχήμα των κοπράνων ή στη συχνότητα αφόδευσης, καθώς και η αίσθηση ατελούς αφόδευσης είναι σημάδια που πρέπει να θορυβήσουν τον πάσχοντα, εάν αυτά επιμένουν περισσότερο από μια εβδομάδα. Τέλος, ο εντοπισμός αίματος στην τουαλέτα, στο χαρτί, ή στα κόπρανα είναι συνήθως ένδειξη καλοήθους πάθησης, χωρίς όμως αυτό να είναι απολύτως βέβαιο. Επειδή, λοιπόν, συχνά παραβλέπεται η πιθανότητα να αποτελεί σύμπτωμα καρκίνου, η αιμορραγία από το ορθό πρέπει επίσης να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και να αποτελεί κίνητρο αναζήτησης ιατρικής συμβουλής, ειδικά εάν πρόκειται για πρωτοεμφανιζόμενο σύμπτωμα.

Στην περίπτωση διάγνωσης καρκίνου του παχέος εντέρου ή του ορθού, η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση τους είναι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η χειρουργική θεραπεία, κατά την οποία γίνεται πλήρης εκτομή του όγκου με λεμφαδενικό καθαρισμό.

health.in.gr