Ο σεναριογράφος του Ζακ Οντιάρ για το «Les Cowboys» και το ακραίο Ισλάμ

Σεναριογράφος και στενός συνεργάτης του Ζακ Οντιάρ («Σώμα με Σώμα», «Ο Προφήτης»), βραβευμένος με Σεζάρ και υποψήφιος και για το σενάριο της «Οικογένειας Μπελιέ», ο Τομά Μπιντεγκέν περνά πίσω από τις κάμερες για να αφηγηθεί μία ιστορία που μοιάζει εξαιρετικά επίκαιρη: στο «Les Cowboys» μία 16χρονη κοπέλα εξαφανίζεται και σύντομα η οικογένειά της μαθαίνει ότι το έχει σκάσει με έναν εξτρεμιστή ισλαμιστή. Ο πατέρας και ο γιος της οικογένειας θα ξεκινήσουν μία προσπάθεια χρόνων για να τη βρουν.

Το in.gr συνάντησε τον σκηνοθέτη τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα, όπου ο Τομά Μπιντεγκέν βρέθηκε για την προβολή της ταινίας στις «Νύχτες Πρεμιέρας».

^{Ο Τομά Μπιντεγκέν φωτογραφημένος από τον Βαγγέλη Πατσιαλό}

Το γουέστερν «αποτελεί μεταφορά», λέει ο Τομά Μπιντεγκέν. «Είναι κάτι σαν τους καουμπόηδες και τους Ινδιάνους. Οι χαρακτήρες στην ταινία μου ντύνονται σαν καουμπόηδες και νομίζω ότι οι Άραβες, οι μουσουλμάνοι, είναι οι Ινδιάνοι της ιστορίας. Για να περιγράψω αυτόν τον πόλεμο μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών -γιατί έτσι το βλέπει ο πατέρας της ιστορίας- σκέφτηκα ότι το να βάλω καουμπόηδες ήταν μια καλή μεταφορά» σημειώνει ο σκηνοθέτης.

Στην ταινία ο Μπιντεγκέν παρουσιάζει ως ιδιαίτερα σκληρή τη ζωή στο ακραίο Ισλάμ. «Νομίζω ότι η ζωή κάτω από οποιονδήποτε εξτρεμισμό είναι σκληρή. Στην ταινία, η ζωή είναι σκληρή για πολλούς ανθρώπους. Η ζωή είναι σκληρή και για την οικογένεια που έχει μείνει πίσω. Ήθελα να αφηγηθώ την ιστορία τους. Ήθελα να αφηγηθώ την ιστορία αυτών των ανθρώπων που βιώνουν την τρέλα αυτού του κόσμου. Ήθελα να αφηγηθώ και τη μικρή, αλλά και τη μεγάλη ιστορία. Πάντα πίστευα ότι εάν μείνεις πολύ κοντά στην ιστορία του χαρακτήρα και των ανθρώπων, τότε μόνο μπορείς να αφηγηθείς και την ιστορία του ευρύτερου κόσμου. Γιατί οι χαρακτήρες αποτελούν αντανάκλασή του» λέει ο γάλλος σκηνοθέτης – σεναριογράφος.

Ο Μπιντεγκέν σημειώνει ότι ο πατέρας της ιστορίας ξεκινά την αναζήτησή του για να βρει την κόρη του, αλλά στη διάρκειά της απομονώνεται. «Την ίδια στιγμή ο γιος, κάνοντας την ίδια αναζήτηση, είναι πιο ανοιχτός στο να ανακαλύψει τον κόσμο, να ανακαλύψει την αγάπη, να ανακαλύψει μία άλλη κουλτούρα, να προσπαθήσει να κατανοήσει και να γίνει καλύτερος από τον πατέρα του» λέει ο Μπιντεγκέν. «Νομίζω ότι ο πατέρας είναι εκείνος που «βλέπει» τους Άραβες σαν Ινδιάνους. Ο γιος δεν βλέπει διαχωρισμό, βλέπει απλά πραγματικούς ανθρώπους. Βλέπει την ανθρωπιά στους ανθρώπους» τονίζει.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στις αρχές του 2000, αλλά μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα, με την εμφάνιση και επέκταση του Ισλαμικού Κράτους και τα περιστατικά προσηλυτισμού νεαρών αγοριών και κοριτσιών από τη Δύση.

«Η πρώτη φορά που άκουσα για τζιχάντ ήταν όταν δούλευα πάνω σε ένα άλλο πρότζεκτ. Διάβασα ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, άνθρωποι έφευγαν από τη Γιουγκοσλαβία και πήγαιναν στο Πακιστάν ή την Αφρική (για να εκπαιδευτούν). Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο πριν από 4-5 χρόνια και κανείς δεν μιλούσε τότε για τζιχάντ. Με τον συν-σεναριογράφο μου Νοέ Ντεμπρέ γράφαμε και στη συνέχεια διαβάζαμε στον Τύπο όλο και περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις. Ήταν τρομακτικό. Μερικές φορές σκηνές που είχαμε γράψει, διαβάζαμε ότι είχαν συμβεί σε πραγματικούς ανθρώπους. Ήταν ένα πολύ περίεργο συναίσθημα. Την ίδια στιγμή φοβόμασταν ότι το θέμα θα μπορούσε να «καπελώσει» την ταινία. Δεν είναι μία ταινία για την τζιχάντ. Είναι μία ταινία για την οικογένεια, ένα οικογενειακό δράμα, μία ταινία για δύο γενιές ανθρώπων. Ήθελα να μιλήσω για τον πρώτο πόλεμο του 21ου αιώνα: Ήταν ένας πραγματικός πόλεμος κατά της Αλ Κάιντα. Ξυπνούσες και άκουγες ότι το Λονδίνο είχε δεχθεί επίθεση ή ότι η Μαδρίτη είχε δεχτεί επίθεση. Ήθελα αυτό να υπάρχει στην ταινία, ήθελα να αφηγηθώ αυτή την ιστορία» σημειώνει ο Μπεντεγκέν.

«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε μπροστά στις τρομοκρατικές επιθέσεις είναι να μην φοβόμαστε» λέει. «Αυτό που θέλουν οι τρομοκράτες είναι να τρομοκρατήσουν. Ο Ρούσβελτ είχε πει ότι το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος. Το πιστεύω αυτό. Πιστεύω ότι πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στην κοινωνία μας. Αυτό που έχουμε να επιδείξουμε είναι η ανεκτικότητα. Πρέπει να πιστεύουμε στα καλύτερα στοιχεία του πολιτισμού μας και να μην φοβόμαστε».

Ο Τομά Μπιντεγκέν συνεργάζεται ξανά με τον Ζακ Οντιάρ στην επόμενη ταινία του δεύτερου, το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Οντιάρ με πρωταγωνιστή τον Τζον Σι Ράιλι. «Θα είναι μεταφορά του βιβλίου The Sisters Brothers. Λαμβάνει χώρα στη διάρκεια του «πυρετού του χρυσού» στην Καλιφόρνια. Είναι η ιστορία δύο ανθρώπων που κυνηγούν έναν τύπο… Είναι πραγματικό γουέστερν με μεγάλα καπέλα. Θα είναι στα αγγλικά. Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1851. Ξεκινά στο Όρεγκον που ήταν τότε η καρδιά των ΗΠΑ και οι ήρωες ταξιδεύουν μέχρι την Καλιφόρνια που τότε δεν ήταν τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Νομίζω ότι κάθε γουέστερν σου δείχνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος. Εγώ με το «Les Cowboys» ήθελα να δείξω την κατάσταση της Γαλλίας» τονίζει.

Πώς αποφάσισε, όμως, να περάσει πίσω από τις κάμερες, μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης πορείας σαν σεναριογράφος; «Νομίζω ότι είναι καλό να κάνεις τα δικά σου πράγματα. Ήθελα να εργαστώ με ηθοποιούς. Όταν είσαι σεναριογράφος, γράφεις πολλά πράγματα, αλλά ένα πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις είναι να δουλέψεις με τους ηθοποιούς. Μου άρεσε που δούλεψα με τον Φρανσουά Νταμιέν (σ.σ. ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην Οικογένεια Μπελιέ) που συνήθως τον βλέπουμε σε κωμικούς ρόλους».

«Λατρεύω και τη σκηνοθεσία και το γράψιμο και είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να τα κάνω και τα δύο. Είμαι τυχερός που δουλεύω με σπουδαίους σκηνοθέτες, αλλά θέλω να κάνω και δικά μου πράγματα. Έχω μια ιδέα για μία δεύτερη ταινία. Αλλά μία φορά κάνει κάποιος πρώτη ταινία» σημειώνει.

* Η ταινία «Les Cowboys» προβάλλεται ήδη στις κινηματογραφικές αίθουσες σε διανομή Odeon.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ