Ο «Καποδίστριας»

Το 1997 παρουσιάστηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε ο νόμος 2539/1997, περισσότερο γνωστός ως Πρόγραμμα ‘Ιωάννης Καποδίστριας’. Ήταν η πρώτη, μεταπολεμικά, και πιο προσεγμένη προσπάθεια ‘αναδιάρθρωσης της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης’ της χώρας.

Οι υπάρχοντες μέχρι τότε πρωτοβάθμιοι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (δήμοι και κοινότητες) ξαναμοιράστηκαν σύμφωνα με πληθυσμιακά και χωροταξικά κριτήρια. Συγκεκριμένα, με την εφαρμογή του ‘Καποδίστρια’, από τους 369 δήμους και τις 5.554 κοινότητες που υπήρχαν σε ολόκληρη τη χώρα βάσει της απογραφής του 1991, φτάσαμε στους 900 δήμους και τις 133 κοινότητες. Οι 747 από τους δήμους αυτούς προήλθαν από τη συνένωση δήμων και κοινοτήτων, δύο κοινότητες αναγνωρίστηκαν ως δήμοι και 151 δήμοι παρέμειναν αμετάβλητοι. Όσον αφορά στις κοινότητες, οι 111 παρέμειναν αμετάβλητες και 22 προήλθαν από συνένωση άλλων κοινοτήτων.

Την 1 Μαρτίου 2006, υπερψηφίστηκε από τη Βουλή τροπολογία του υπυοργείου Εσωτερικών για την εκ νέου διοικητική αυτονόμηση των κοινοτήτων Βραχασίου και Μιλάτου (Λασιθίου), Τσαριτσάνης (Λαρίσης) και Ζωνιανών (Ρεθύμνης), οι οποίες ζητούσαν με δυναμικές κινητοποιήσεις την εξαίρεσή τους από της ρυθμίσεις του ‘Καποδίστρια’.

Μια λεπτομερής εξέταση του ‘Καποδίστρια’, των στόχων του, των μεθόδων που υιοθετεί και των προβλημάτων που ενδεχομένως παρουσιάζονται εξαιτίας της εφαρμογής του ξεφεύγει από τις προθέσεις -και τις δυνατότητες- ενός κειμένου όπως αυτό. Αξίζει πάντως να αναφερθεί ότι στις συζητήσεις που ακολούθησαν την παρουσίαση του σχεδίου αλλά και την ψήφιση του νόμου σημειώθηκαν πολλές αντιρρήσεις νομικού και οργανωτικού περιεχομένου. Ανάμεσα σε αυτές ενδιαφέρον είχε η επισήμανση ότι χρειάζεται να αποτυπωθούν σαφέστερα οι επιμέρους αρμοδιότητες των δύο βαθμίδων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να αποτραπούν τυχόν επικαλύψεις ή επαναλήψεις.

Χρ.Τόμπρας

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ