Το απόλυτο σοκ στις Βρυξέλλες

Οι Βρυξέλλες γύρω από τα κτίρια της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι όμορφες, προσεγμένες, καθαρές. Καλοσυντηρημένα πάρκα, μεγάλα πεζοδρόμια, πλατείες με αγάλματα, ωραία μαγαζιά, καλοντυμένοι άνθρωποι. Ολα φωνάζουν ενωμένη Ευρώπη, ευημερία, ασφάλεια.

Αλίμονο σε όποιον ανυποψίαστο επισκέπτη πάρει το μετρό για να μετακινηθεί όχι μακριά από το κέντρο, μόλις τρεις ή τέσσερις στάσεις. Η ανησυχία ξεκινάει από τους συρμούς, από τους ανθρώπους που στέκονται ξαφνικά δίπλα σου.

Από το πόσο γρήγορα τα κοστούμια και τα ταγέρ αντικαθίστανται από κουκούλες φούτερ και μαντίλες η τυπική ευγένεια από βάρβαρη αδιαφορία, τα ακριβά αρώματα από μυρωδιά φτηνού αλκοόλ και άλλων ουσιών.

Οι δρόμοι επιτηρούνται από στρατιώτες οπλισμένους σαν αστακούς και οι κανόνες τηρούνται κατά γράμμα. Στον υπόγειο κόσμο του μετρό είναι σαν να μπαίνεις σε άλλο σύμπαν. Εκεί οι απόκληροι αποκτούν δικαιώματα, έστω και αν αυτό σημαίνει να σε σπρώξουν έξω από το βαγόνι όχι σκόπιμα αλλά γιατί έτσι αποφάσισε εκείνο το δευτερόλεπτο η παρέα.

Ακόμα και οι σεκιουριτάδες με τις γκρι στολές και τα μαύρα μάλλινα σκουφιά μοιάζουν περισσότερο με απειλή παρά με προστασία. Ούτως ή άλλως κάνουν χαβαλέ μεταξύ τους και δεν προσέχουν τίποτα. Η “απουσία” τους κάνει τον φόβο της τρομοκρατίας πιο πραγματικό από τους δεκάδες επίσημους και εξονυχιστικούς ελέγχους.

Και μετά ανεβαίνεις τις σκάλες και αντί να συναντήσεις την πόλη που συμβολίζει το θαύμα της Ενωσης των ευρωπαϊκών λαών έρχεσαι κατά πρόσωπο με την ανθρώπινη εξαθλίωση, με την απέραντη δυστυχία του παράτυπου μετανάστη.

Δεν υπάρχει τοίχος, εσοχή, προστατευμένη και απροστάτευτη γωνία που να μην έχει καταληφθεί, να μην έχει μετατραπεί σε ένα αυτοσχέδιο νοικοκυριό, με ένα χαρτόνι για στρώμα, ένα σακίδιο για μαξιλάρι, πλαστικά μπουκάλια με νερό ή αλκοόλ και ξεχασμένα περιτυλίγματα τροφίμων για ντεκόρ. Πάνω στα βρώμικα πατώματα ζουν οικογένειες με μικρά παιδιά, παρέες, μοναχικοί και είναι πάρα πολλοί. Σαν να ξεφόρτωσαν δεκάδες δουλεμπορικά στο μετρό των Βρυξελλών.

Οι περισσότεροι είναι από την Αφρική και όσο τους παρατηρείς δεν μπορείς να φανταστείς μεγαλύτερη εξαθλίωση από αυτή. Ανθρώπινα ράκη, ντυμένα με ευρωπαϊκά ρούχα, μέσα σε έναν ευρωπαϊκό σταθμό, μπροστά σε μια μεγαλοπρεπή ευρωπαϊκή πλατεία – συγκοινωνιακό κόμβο. Ανθρωποι φαντάσματα που δεν ανήκουν πουθενά, ούτε στον εαυτό τους.

Οι περαστικοί τους προσπερνούν, σφίγγοντας τις τσάντες τους για να αποφύγουν πιθανή κλοπή, κοιτώντας τους φευγαλέα, ίσα ίσα για να αποφύγουν κάθε επαφή και κυρίως την προσβολή στην αισθητική και στον τρόπο ζωής τους.

Μια προσβολή που μυρίζει χασίς και εικονογραφείται από την αδιαφορία για τον νόμο και την ξέφρενη χαρά της αγοράς φτηνών ναρκωτικών σε δημόσια θέα.

Είναι το απόλυτο σοκ που καταστρέφει κάθε ψευδαίσθηση για τη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος και εξηγεί καθαρότερα από πολλές αναλύσεις την άνοδο του εθνικισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

in.gr