Το ακριβό ενοίκιο του Μαξίμου

Αν κάτι αποκαλύπτει η συζήτηση περί πιστοληπτικής γραμμής είναι αυτό: η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν ενδιαφέρεται πλέον ούτε καν για την επίτευξη του βασικού της στόχου, της εξαγγελίας εκείνης στην οποία μπορεί και να οφείλει την ύπαρξή της: την ελάφρυνση του χρέους.

Αν ενδιαφερόταν, πολύ απλά δεν θα το είχε κάνει θέμα.

Επειδή όμως πιστοληπτική γραμμή (δηλ. φθηνή χρηματοδότηση σε περίπτωση που οι αγορές δεν γοητευθούν από τα επιτεύγματα της κυβέρνησης), σημαίνει κάποιες δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις που «πονάνε», ο νέος εχθρός είναι εδώ: όσοι μιλούν για την προληπτική πιστοληπτική γραμμή, η οποία στην ουσία σημαίνει (και) μία έμμεση ελάφρυνση του χρέους, που ούτως ή άλλως συνδέεται υποχρεωτικά με τις περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.

Από τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η συζήτηση είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος ότι στον βωμό της προεκλογικής σύγκρουσης που θα καλλιεργήσει  ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι εξαιρετικά πιθανό να θυσιαστεί ακόμη και η ελάφρυνση του χρέους (αλήθεια, πού είναι ο Τσακαλώτος τις τελευταίες εβδομάδες;).

Με βάση αυτά, υπάρχει η βάσιμη υποψία ότι θα πάει περίπατο και το τελευταίο λάβαρο της επανάστασης του Αλεξη Τσίπρα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πάντως ότι είχαμε ξεκινήσει από την μονομερή διαγραφή, αν χρειαζόταν και εφόσον δεν συμμορφωνόταν η Μέρκελ…

Μετά το αυξήσαμε λίγο, αλλά είναι μία λεπτομέρεια.

Όπως διαφαίνεται, πολύ σύντομα δεν θα μετράει τίποτε μπροστά στο μεγάλο όνειρο: να βγει μία όμορφη ημέρα ο Πρωθυπουργός και να τάξει αυξήσεις, νέα επιδόματα και ψίχουλα σε όσους έχει στραγγαλίσει οικονομικά τα τελευταία χρόνια, προκειμένου πληρωθεί το «ενοίκιο» της παραμονής στην κυβέρνηση, στα γραφεία του Μεγάρου Μαξίμου και τις όμορφες βεράντες του.

Το χρέος μπορεί έτσι ως διά μαγείας να γίνει «βιώσιμο» και σύντομα να ακούσουμε: «Ε, και τι έγινε; Μπορούμε να ζήσουμε και με αυτό…»

in.gr