Κίνημα Αλλαγής χωρίς αλλαγή

Η παρακολούθηση ενός κομματικού συνεδρίου στην Ελλάδα είναι μεγάλη εμπειρία. Ανάλογη δεν έχω από κάποια ξένη χώρα, όμως, είναι σίγουρο ότι θα έχει τεράστιες διαφορές.

Οποιος πήγε έστω και για πέντε λεπτά να δει τι έγινε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, είναι σίγουρο ότι θα έγινε σοφότερος. Κυρίως ως προς το πώς δεν πρέπει να γίνονται τα συνέδρια στην Ελλάδα και μάλιστα όταν αυτά είναι ιδρυτικά.

Η αίσθηση που αποκόμιζε κανείς από το διήμερο του Κινήματος Αλλαγής ήταν ότι μαζεύτηκαν 2 – 3 χιλιάδες άνθρωποι σε μια διαδικασία προαποφασισμένη.

Ολα έγιναν υποτίθεται για τους σύνεδρους, τα μέλη, τους φίλους, τον ελληνικό λαό χωρίς όμως να έχουν οποιαδήποτε συμμετοχή οι ίδιοι.

Σκεφτείτε μόνο τα εξής: Το όνομα της ενιαίας κεντροαριστεράς είχε προαποφασιστεί και ανακοινωθεί μήνες πριν.

Οι σύνεδροι διορίστηκαν και η βάση του κόμματος ουδεμία ανάμιξη είχε στην επιλογή τους.

Η Κεντρική Επιτροπή και τα υπόλοιπα όργανα του κόμματος είχαν επίσης διοριστεί με ποσοστώσεις, υποτίθεται αναλογικά και με δημοκρατικές διαδικασίες.

Και τελικά στο ίδιο το συνέδριο δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση παρά μόνο μονόλογοι, προκάτ ομιλίες και ακόμη πιο προκάτ διακηρύξεις και ύφος ενός κόμματος που υποτίθεται ότι θέλει να φέρει το καινούργιο στο πολιτικό σκηνικό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πιο συγκινητική στιγμή, που ένωσε όλους τους σύνεδρους και όλες τις τάσεις ήταν η βράβευση του καπετάν Ερμή, του συντρόφου του Αρη Βελουχιώτη που αν και 100 ετών ήταν παρών στο συνέδριο. Ομως, ακόμη και αυτή η παράσταση θύμιζε κάτι από παλαιές πρακτικές κομματικών συνεδρίων που σώνει και καλά πρέπει να συγκινήσουν, να ενώσουν, να χειροκροτήσουν χρησιμοποιώντας ένα ιστορικό… τέχνασμα. Εντάξει, τιμή και δόξα στον καπετάνιο του ΕΛΑΣ που βάζει πολλά παλικάρια ακόμη κάτω, αλλά όλη αυτή η παράσταση θύμιζε μια παλαιοκομματίλα που δεν έχει απολύτως τίποτε το σύγχρονο.

Κάθε κόμμα θέλει να έχει τον δικό του ήρωα και να τον περιφέρει από συνέδριο σε συνέδριο.

Είναι, όμως, αυτές οι πρακτικές που πρέπει να συνοδεύουν ένα ιδρυτικό συνέδριο; Είναι σωστές οι πρακτικές του διχασμού που κρυβόταν σε κάθε γωνιά του ΣΕΦ. Για ποια Ειρήνη και Φιλία να μιλήσουν τα κόμματα και οι τάσεις του Κινήματος Αλλαγής όταν η καχυποψία, η ειρωνεία για τον… αντίπαλο και στην χειρότερη περίπτωση το μίσος μεταξύ συντρόφων ήταν ολοφάνερο;

Δυστυχώς οι προσλαμβάνουσες από αυτή την προσπάθεια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς δεν ήταν καθόλου καλές. Κίνημα Αλλαγής χωρίς την αλλαγή των δομών, των συμπεριφορών και των ίδιων των πρωταγωνιστών, δεν μπορεί να υπάρξει.

Και δυστυχώς για όλους όσοι κάνουν μια έντιμη προσπάθεια να πετύχουν τον σκοπό τους, ο λαός πλέον έχει κρίση, αντιλαμβάνεται ότι η τακτική των διαδρομιστών και των συμφωνιών πίσω από τις κουρτίνες δεν συνάδουν με τις ανάγκες της κοινωνίας. Τις ανάγκες για κόμματα ανοικτά, σύγχρονα, δημοκρατικά, πολυφωνικά. Ας το καταλάβουν στο νέο φορέα προτού να είναι αργά.

in.gr