Oι παλιοί σύντροφοι

Το βασικό κυβερνητικό επιχείρημα είναι πως οι πλειστηριασμοί δεν αφορούν πρώτες κατοικίες ή σπίτια και εμπορικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε φτωχούς ανθρώπους αλλά σε μεγαλοοφειλέτες και μπαταχτσήδες. Μάλιστα, εδώ και καιρό, το επιχείρημα συμπληρώνεται με το εξής: το κίνημα κατά των πλειστηριασμών εξυπηρετεί τους τελευταίους.

Πέραν των πλευρών που μπορεί κάποιος να σταθεί, το πολιτικό συμπέρασμα είναι αδιαμφισβήτητο. Μετά την συνθηκολόγηση του καλοκαιριού του 2015 και την εσωτερίκευση της μνημονιακής ήττας και για το μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς, οι μη συριζαϊκές δυνάμεις μόνες ψάχνονταν. Κοινώς, αναζητούσαν το νέο πεδίο όπου θα μπορούσαν να αντιπολιτευθούν την κυβέρνηση.

Κι αυτό, όχι στα μεγάλα συνθήματα αλλά εκεί όπου θα μπορούσαν να εμπνεύσουν τον κόσμο για ένα νέο μαζικό κίνημα όπου ναι μεν θα αναδείκνυε το μνημόνιο αλλά δεν θα έμενε σε αυτό. Αντίθετα, και πιο προωθημένα θα αναδείκνυε πλευρές της καθημερινής μνημονιακής επίπτωσης αλλά και θα έδινε μια διέξοδο.

Αυτό άργησε, αλλά μάλλον είναι εδώ. Το κίνημα κατά των πλειστηριασμών έχει μια διάρκεια, έχει συγκεκριμένους φορείς, έχει συγκεκριμένη στόχευση. Πολύ περισσότερο, στο επίπεδο εικόνας, στέλνει ένα υψηλό μήνυμα.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, προχωράει σε πλειστηριασμούς και ταυτόχρονα εντείνει την καταστολή κατά αυτών που αντιδρούν. Των “παλιών της συντρόφων”, λέει επίσης η εικόνα που κάθε Τετάρτη κυριαρχεί σε Διαδίκτυο και ΜΜΕ. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες αλλά αυτή ακριβώς η εικόνα είναι που τους τραυματίζει περισσότερο από όλα τα άλλα.

Η Ελλάδα είναι η χώρα της μικρής ιδιοκτησίας. Και της ιδιοκατοίκησης. Όλη σχεδόν η μεταπολεμική Ιστορία, δομήθηκε πάνω στο όνειρο της προκοπής για το χτίσιμο ενός σπιτιού. Στις θυσίες οικογενειών για να δουν να πιάνει τόπο η δουλειά τους.

Η εικόνα της βίας των ΜΑΤ που υπερασπίζεται τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς στο Κέντρο των Αθηνών, είναι πιο δυνατή από τις ριπές της Αντιπολίτευσης ή από βερμπαλιστικά λόγια διαφόρων αποτυχημένων πολιτικών που πλειοδοτούν σε αντικυβερνητισμό.

Ο Τσίπρας έχει θέμα. Όχι επικοινωνιακό. Ηθικό και πολιτικό.

in.gr