Επιζώντες του Ολοκαυτώματος: Ποιος βοηθά τους μοναχικούς «ταξιδιώτες»

Κληρονομιά τους η μνήμη. Τη χρησιμοποιούν για να ρίξουν φως στις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Πίσω όμως από τις αφηγήσεις «κρύβονται» τραυματικές εμπειρίες και ανατριχιαστικά στοιχεία. Συγκλονιστικές ιστορίες επιζώντων του Ολοκαυτώματος μέχρι σήμερα τριγυρνούν στο Διαδίκτυο και συγκλονίζουν. Η ζωή τους πριν από επτά δεκαετίες περιγράφεται με μελανά χρώματα, το ίδιο όμως εξακολουθεί να συμβαίνει και 70 χρόνια μετά.

Στην τελευταία στροφή της ζωής τους, οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος συχνά βρίσκονται μόνοι χωρίς οικογένεια, οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη.

Ωστόσο, στο Ισραήλ, όπου φιλοξενείται η μεγαλύτερη ζώσα κοινότητα του Ολοκαυτώματος, το κράτος παρέχει μηνιαία επιδόματα, φαρμακευτική φροντίδα και συνδρομή σε διάφορα έξοδα διαβίωσης.

Οι μισοί από τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση από το κράτος, ενώ το ένα τρίτο βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας.

Για την τελευταία περίπτωση φροντίζει ο σύλλογος άμεσου δράσης για τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος. Η μη κερδοσκοπική εταιρεία ιδρύθηκε πριν από εννέα χρόνια για να βοηθά τους επιζώντες σε κάθε γωνιά του Ισραήλ. Ενισχύεται αποκλειστικά από δωρεές οι οποίες έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της δραστηριότητας του συλλόγου. Μέχρι σήμερα αριθμεί 8.000 εθελοντές.

Οι εθελοντές φροντίζουν τους επιζώντες με τη βοήθεια νομικών όταν καλούνται να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους στη διαχείριση των οικονομικών τους. Αγοράζουν, ακόμη, τρόφιμα για αυτούς και τους μεταφέρουν σε γιατρούς όταν υπάρχει ανάγκη. Μέσα στο χρόνο ορίζονται, δε, από τον Σύλλογο αρκετές ημερομηνίες στις οποίες διοργανώνονται εκδηλώσεις.

Η μέριμνα συνεχίζεται και μετά θάνατον, καθώς δίνεται στέγη στα ορφανά κατοικίδια των ηλικιωμένων που φεύγουν από τη ζωή.

«Μιλάμε για ανθρώπους των οποίων η ζωή εκλάπη εξαιτίας της αδράνειας και της σιωπής του κόσμου. Έχουμε όλοι υποχρέωση να τους προσφέρουμε όσα στερήθηκαν, σε αυτόν τον λίγο χρόνο ζωής που τους έχει απομείνει», δηλώνει η διευθύντρια του Συλλόγου, Ταμάρα Μορ, στην εφημερίδα Telegraph.

Έξι εκατομμύρια Εβραίοι σκοτώθηκαν από τους ναζί και τους συνεργάτες τους στο Ολοκαύτωμα. Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ορίσει την 27η Ιανουαρίου ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, στο Ισραήλ βασική ημέρα μνήμης θεωρείται η ανοιξιάτικη εκείνη ημέρα που σηματοδοτεί την επέτειο της εξέγερσης του Γκέτο της Βαρσοβίας.

Σημαντικές πρωτοβουλίες – Η περίπτωση του Βέινερ

Πρωτοβουλία που έλαβε δημοσιότητα, στο Ισραήλ, έδινε στους φοιτητές την δυνατότητα δωρεάν στέγης με την προϋπόθεση να φροντίσουν και να κρατούσαν συντροφιά στους ηλικιωμένους επιζώντες του Ολοκαυτώματος.

Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών ενίσχυσης και υποστήριξης, έχοντας στο πλευρό του 100 επιζώντες του Ολοκαυτώματος και νέους εθελοντές, ο Ερνστ Βέινερ εσβησε τα 92 κεράκια.

«Δεν είναι ευχάριστο να είσαι μόνος σου. Ανοίγει η ψυχή σου όταν σε επισκέπτονται άνθρωποι», δήλωσε.

Από τη μια αισθάνεται ευτυχία που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τον φροντίζουν, από την άλλη όμως φέρνει στη μνήμη του τραυματικές εμπειρίες.

Θυμάται με θλίψη τα παιδικά του χρόνια αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αυστρία με την εισβολή των ναζί και να κατευθυνθεί προς την Ολλανδία με την αδερφή του. Οι γονείς τους έμειναν πίσω και λίγο καιρό αργότερα έφυγαν από τη ζωή. Με την είσοδο των ναζί στην Ολλανδία, τα δύο αδέρφια τοποθετήθηκαν στο στρατόπεδο διέλευσης του Westerbork, εκεί όμως χώρισαν οι δρόμοι τους. Η αδερφή του Βέινερ μεταφέρθηκε στο Άουσβιτς και θανατώθηκε.

Ο Βάινερ όμως γλίτωσε 15 φορές την απέλαση και δεν βρέθηκε στο Άουσβιτς. Όμως οι εργασίες στο στρατόπεδο Westerbork τού στέρησαν την όραση και στη συνέχεια καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Η σύζυγός του δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Οικογένειά του είναι πλέον οι νέοι εκείνοι εθελοντές που τον φροντίζουν και τον επισκέπτονται. Ένας μάλιστα σε καθημερινή βάση τον φροντίζει μένοντας μαζί του.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ