Μπέντζαμιν Κλεμεντάιν: Ο μουσικός που τραγουδούσε στους δρόμους του Παρισιού

Η ζωή του μοιάζει με παραμύθι ή και με ενδιαφέρουσα υπόθεση κινηματογραφικού έργου. Ξεκίνησε να παίζει μουσική στους δρόμους του Παρισιού, σήμερα όμως το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τους πιο γνωστούς μουσικούς της Ευρώπης.

Ο μουσικοσυνθέτης, πιανίστας και τραγουδοποιός, Μπέντζαμιν Κλεμεντάιν, κατάφερε μετά από πολλές δυσκολίες και κοπιαστικές διαδρομές να κερδίσει το βραβείο Mercury,το οποίο αφιέρωσε στα θύματα των επιθέσεων της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι. Η ιστορία πίσω από τη μουσική αυτή διάκριση «κρύβει», ωστόσο, θλιβερές καταστάσεις.

Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η σχέση με τους γονείς του ήταν ταραχώδης, και συχνά έπεφτε θύμα σχολικού εκφοβισμού. Οι συμμαθητές του συνήθιζαν να τον κοροϊδεύουν αποκαλώντας τον θηλυπρεπή, και αυτό τον οδήγησε σε αδιέξοδο.

Το σχολικό κεφάλαιο έκλεισε οριστικά για τον Κλεμεντάιν, αφού στα 16 του χρόνια αποφάσισε να μην μπει ποτέ ξανά σε τάξη. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε και την οικογένειά του φεύγοντας από ένα προάστιο στο Βόρειο Λονδίνο, όπου ζούσε, και με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη πήρε το Eurostar για Παρίσι. Τον πρώτο καιρό βίωσε στο πετσί του τις δυσκολίες που «κρύβουν» οι τολμηρές πρωτοβουλίες.

Συχνά κοιμόταν στο δρόμο. Προσπαθούσε εναγωνίως να βρει δουλειά και ένα σταθερό μισθό χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα. Με το μυαλό δοσμένο στη μουσική, υπέβαλλε αιτήσεις για εργασία. Μπορούσε να δουλέψει οπουδήποτε μέχρι να καταφέρει να ασχοληθεί με εκείνο που πραγματικά τον ικανοποιούσε.

Αρχικά έψαχνε να δουλέψει ως καθαριστής κουζινών, οι προσπάθειες όμως δεν στέφθηκαν με επιτυχία και το κυνήγι της τύχης συνεχίστηκε.

Για δύο χρόνια τραγουδούσε στους δρόμους και στο μετρό του Παρισιού. Τραγουδώντας για τους περαστικούς κατάφερε να βγάλει μερικά χρήματα και να αποκτήσει μια μισοσπασμένη κιθάρα. Η κιθάρα έδωσε το πράσινο φως για την έναρξη μιας λαμπρής μουσικής πορείας.

Η μοίρα άρχισε να χαμογελά στον Κλεμεντάιν όταν ένα απόγευμα τον ανακάλυψε τυχαία στο δρόμο καλλιτεχνικός ατζέντης. Τον βοήθησε να δημιουργήσει μια σειρά σημαντικών επαφών που τον έκαναν γνωστό στο διεθνές μουσικό στερέωμα.

Η πόλη του Παρισιού στάθηκε, ακόμη, για τον Κλεμεντάιν χώρος έμπνευσης, αφού θαύμαζε τους γάλλους ποιητές και μουσικούς. Αισθανόταν πως είχε το «χρέος» να πει κάτι ουσιαστικό στο κοινό όταν ξεκίνησε την καλλιτεχνική του διαδρομή.

Σήμερα είναι 26 ετών και το βιογραφικό του δεν αριθμεί λίγες διακρίσεις. Παρά το νεαρό της ηλικίας, τα τραγούδια του ξεχωρίζουν για το συναισθηματικό τους βάθος. Συγκαταλέγεται στους πιο ανερχόμενους αστέρες της μουσικής, και η φωνή του συγκρίνεται με εκείνη της Νίνα Σιμόν.

Τραγουδά με τα μάτια κλειστά αλλά με μια αξιοσημείωτη ένταση. Έχει βρεθεί στους γνωστότερους συναυλιακούς χώρους της Ευρώπης, με την επίσκεψή του στην Ελλάδα, πριν από ένα χρόνο, να αποτελεί μια από τις στάσεις.

Οι στίχοι των τραγουδιών του μοιάζουν με κατάθεση ψυχής αφού μέσα από το ρυθμό της σόουλ και της φολκ είναι σαν να αφηγείται τη ζωή του. Το άλμπουμ του At Least for Now, που έχει αποσπάσει θετικές κριτικές, είναι εκείνο που του χάρισε το «Mercury».

Μπορεί ο Κλεμεντάιν να παραδέχεται πως το άλμπουμ προέρχεται από σκοτεινές πλευρές της ζωής, αφήνει όμως ανοιχτό ένα «παράθυρο» ελπίδας. Κατά την τελετή απονομής, αφιέρωσε το βραβείο του στις ζωές που χάθηκαν από τις επιθέσεις στο Παρίσι. Μιλώντας για τους ανθρώπους που «έφυγαν», έκανε λόγο για «ήρωες».

«Οι μεγαλύτεροι ήρωες είναι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε. Οι γείτονές μας είναι ήρωες. Άνθρωποι που περπατούν στο δρόμο και τους βλέπουμε να ταΐζουν τα μωρά τους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες γιατί ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες και προσπαθούν να σώσουν ζωές», ανέφερε με συγκινητική χροιά στη φωνή και κινούμενος στο ρυθμό της επικαιρότητας.

Ο Κλεμεντάιν έχει ενταχθεί στον αστερισμό της επιτυχίας. Δεν έχει κρατήσει επαφές με τους γονείς του, από τα παιδικά του χρόνια όμως συγκρατεί την αγάπη του για τη φιλολογία, τη φιλοσοφία και τη συγγραφή τραγουδιών. Πίσω του βρίσκεται η φτώχεια και μπροστά του η πρόκληση.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ