Στo 26% του ΑΕΠ ανήλθαν το 2004 οι κοινωνικές δαπάνες στην Eλλάδα, έναντι 27,3% σε ΕΕ-27

93

Οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα ανήλθαν το 2004 στο 26% του ΑΕΠ, σύμφωνα με στοιχεία της κοινοτικής στατιστικής υπηρεσίας Eurostat, που δόθηκαν την Τρίτη στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες. Στην ΕΕ των «25» ήταν 27,3% και στην παλαιά ΕΕ των «15» 27,6%.

Αν και η Ελλάδα βρίσκεται, όπως φαίνεται, κοντά στο μέσο ευρωπαϊκό όρο αντιμετωπίζει πρόβλημα ως προς της αποτελεσματικότητα των δαπανών αυτών, γεγονός που τόνισε και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας Γ.Αλογοσκούφης.

Συγκεκριμένα, στην τοποθέτηση του για τις διαστάσεις της φτώχειας στην Ελλάδα, η οποία περιλαμβάνεται στη σχετική έρευνα του in.gr, ο κ. Αλογοσκούφης παραδέχεται οτι στη χώρα μας παρατηρείται μειωμένη αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών και προσθέτει:

«Παρά το γεγονός ότι οι κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ στη χώρα μας είναι σχεδόν ισοδύναμες με το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο (26% έναντι 27,6%), μόλις το 13% των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας καταφέρνει να υπερβεί το όριο αυτό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, έναντι 38,5% κατά μέσο όρο στην ΕΕ».

«Βασική αιτία της χαμηλής αποτελεσματικότητας των κοινωνικών δαπανών της χώρας μας είναι το γεγονός ότι οι δαπάνες αυτές τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν στοχευμένες σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη» είναι η εξήγηση που δίνει ο υπουργός Οικονομίας.

Προορισμός των δαπανών

To υψηλότερο ποσοστό σε κοινωνικές δαπάνες ως προς το ΑΕΠ παρατηρήθηκε στη Σουηδία με 32,9% και το χαμηλότερο στη Λετονία με 12,6%.

Σύμφωνα με την Eurostat, πάνω από το ήμισυ (50,9% ) των κοινωνικών δαπανών στην Ελλάδα προορίζονται για συντάξεις (12,8% του ΑΕΠ), το 26,5% για περίθαλψη και υπηρεσίες υγείας (ή 6,7% του ΑΕΠ), το 6,9% για οικογενειακά επιδόματα (ή 1,7% του ΑΕΠ), το 5,9% για επιδόματα ανεργίας (ή 1,5% του ΑΕΠ), το 5% για επιδόματα αναπηρίας (ή 1,3% του ΑΕΠ) και το 4,7% για επιδόματα αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού και κατοικίας (ή 1,2% του ΑΕΠ).

Στους «25» το 45,9% των κοινωνικών δαπανών προορίζονται για συντάξεις, το 28,3% για περίθαλψη και υπηρεσίες υγείας, το 7,8% για οικογενειακά επιδόματα, το 6,5% για επιδόματα ανεργίας, το 8,1% για επιδόματα αναπηρίας και το 3,4% για επιδόματα αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού και κατοικίας.

Όπως αναφέρει ακόμη η κοινοτική στατιστική υπηρεσία, η χρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας προέρχεται στη χώρα μας κατά 30,5% από δημόσια συνεισφορά (37,3% στους «25»), κατά 37,3% από τη συνεισφορά των εργοδοτών (38,6% στους «25»), κατά 23,5% από τη συνεισφορά των εργαζομένων (20,9% στους «25») και κατά 8,7% από άλλες συνεισφορές (3,2% στους «25»).

Για ενδιάμεσους κερδοσκόπους, μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ

«Τα ποσά που διατίθενται για τις κοινωνικές ανάγκες δεν πάνε σ αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη, αλλά σε ενδιάμεσους κερδοσκόπους, αφού μετά τη διάθεσή τους η φτώχεια μειώνεται στη χώρα μας από 21% σε 20%, δηλαδή μόνο κατά 1%, όταν στην Ε.Ε. μειώνονται κατά 5-6%» επισημαίνει ο Δημ.Στρατούλης, υπεύθυνος εργατικής πολιτικής του ΣΥΝ.

«Το ποσοστό 26% του ΑΕΠ, που ανακοινώθηκε, δεν συνιστά ολόκληρο δημόσιες κοινωνικές δαπάνες, αφού το κράτος συνεισφέρει σε αυτές μόνο το 30,5% έναντι 37,3% στην Ε.Ε. των 25. Δηλαδή οι κυβερνήσεις του δικομματισμού στη χώρα μας κάνουν κοινωνικές πολιτικές ουσιαστικά με τα χρήματα των ίδιων των εργαζομένων», προσθέτει.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια άλλη πολιτική δραστικής αύξησης των δημοσίων δαπανών για τη βελτίωση της κοινωνικής προστασίας καθώς και πολιτικές αύξησης της σταθερής και πλήρους απασχόλησης και ριζικής αναδιανομής εισοδημάτων και δικαιωμάτων με αυξήσεις μισθών, συντάξεων επιδομάτων ανεργίας, προνοιακών βοηθημάτων για να καταπολεμηθούν οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, η ανεργία, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός», καταλήγει ο κ. Στρατούλης.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ