Τι προβλέπει το «ιρλανδικό μοντέλο» για μισθούς και συντάξεις

27

Το «ιρλανδικό μοντέλο» της χαμηλής εταιρικής φορολογίας και της «ευέλικτης» εργασίας αντιπαραθέτει η κυβέρνηση στο «σουηδικό μοντέλο» της υψηλής φορολογίας για τα μεγάλα εισοδήματα και του «εγγυημένου» κοινωνικού κράτους.

Όπως αναφέρει Το Βήμα, το λεγόμενο ιρλανδικό μοντέλο ήταν οδυνηρό στην εκκίνησή του για μισθούς, κοινωνική ασφάλιση και δημόσιες δαπάνες. Oι πραγματικές αυξήσεις των αποδοχών των εργαζομένων μειώθηκαν αρχικά, οι δημόσιες δαπάνες επίσης περιορίστηκαν δραστικά, ενώ το ύψος της σύνταξης αφέθηκε στην ευχέρεια αποταμίευσης του κάθε εργαζομένου.

Με ποσοστό ανεργίας 16,8% το 1985, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της χώρας αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τη μείωση των πραγματικών μισθών, την ώρα που η φορολογία των επιχειρήσεων μειωνόταν στο 12,5%. Από την πλευρά τους, τα κόμματα δεσμεύθηκαν να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες ώστε να μειώσουν το δημόσιο χρέος, αποδεχόμενα ακόμη και απολύσεις εργαζομένων.

Όσο για τη μείωση της φορολογίας της εργασίας, αυτή δεν ξεκίνησε παρά αργότερα, όταν είχε ήδη επιτευχθεί η αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Επιπλέον η ασφαλιστική κάλυψη αποτελούσε πλέον ευθύνη των εργαζομένων. Στην Ιρλανδία οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών περιορίζονται στο 10,75% του μισθού. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι μπορούν να συνεισφέρουν χωρίς να φορολογηθούν, ανάλογα με την ηλικία τους, από το 15% ως και το 30% του ετήσιου μισθού τους.

Σε συνδυασμό με τις ευνοϊκές δημογραφικές συνθήκες στη χώρα, οι συνταξιοδοτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ περιορίζονταν το 2005 μόλις στο 4,5% του ΑΕΠ, όταν στην Ελλάδα ανέρχονταν στο 12,4%.

Ακόμη και όταν έρθει η ώρα της συνταξιοδότησής τους οι Ιρλανδοί δεν λαμβάνουν γενναιόδωρες συντάξεις, καθώς, σύμφωνα με μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων περιορίζεται στο 78% του μισθού, σε σχέση με 115% στην Ελλάδα. Η ίδια υπολογίζει εξάλλου ότι ως το 2050 η μέση σύνταξη στην Ιρλανδία θα έχει υποχωρήσει στο 19% του ΑΕΠ ανά απασχολούμενο, από 20% το 2000.

Αντίθετα, στην Ελλάδα αναμένεται να ανέλθει στο 32% από 25% το 2000, κάτι που αποδίδεται στο γεγονός ότι δεν έχουν ληφθεί μέτρα για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.

Επιπλέον, εκτός από αυτές τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις, το ιρλανδικό θαύμα βασίστηκε σε κάποιους παράγοντες που προϋπήρχαν: τη γεωγραφική εγγύτητα της χώρας στη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη χρήση της αγγλικής γλώσσας, αλλά και τη νεότητα και το επίπεδο της εκπαίδευσης του πληθυσμού της.

Κυβέρνηση: Οι μεταρρυθμίσεις είναι ελληνικές

Το ιρλανδικό μοντέλο «δεν μπορεί κάποιος, βεβαίως, να το αντιγράψει σημείο προς σημείο, αλλά υπάρχουν διδάγματα» δήλωσε την Τετάρτη ο αναπληρωτλης κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευ.Αντώναρος απαντώντας σε σχετική ερώτηση.

Σε ό,τι τη μείωση της εταιρικής φορολογίας στα επίπεδα του 8%-10% που προβλέπει το παραπάνω μοντέλο, ανέφερε πως ο Γιώργος Αλογοσκούφης «ξεκάθαρα έχει τοποθετηθεί στο θέμα της φορολογίας» και προσέθεσε πως «οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης είναι ελληνικές και εφαρμόζονται στην Ελλάδα για το καλό των Ελλήνων και των Ελληνίδων».

Στο ίδιο θέμα αναφέρθηκε και ο υπουργός Ανάπτυξης Δ.Σιούφας.

Ο κ. Σιούφας ανέφερε ότι «ο ελληνικός λαός έδωσε εντολή στον Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Διακυβέρνηση να κάνουν πράξη ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει ένα νέο αναπτυξιακό και οικονομικό πρότυπο» και πρόσθεσε:

«Σε αυτό χτίζουμε με επιτυχία τα δύο τελευταία χρόνια, παρακολουθώντας βεβαίως την εμπειρία και τις επιτυχίες που σημειώνονται σε άλλες χώρες όπως η Ιρλανδία, μεταφέροντάς τις στην ελληνική πραγματικότητα και το κοινωνικό πρότυπο που υπάρχει στην πατρίδα μας».

» Αυτή είναι η απάντηση σε ό,τι αφορά αυτό που γίνεται κυρίως από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην αυτούσια αντιγραφή κάποιων προτύπων που δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα και δεν αποδοκιμάζονται μόνο από τους πολίτες αλλά και εσωτερικά στις τάξεις αυτού του κόμματος».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ