Η θανατηφόρα πύλη του Πλούτωνα στην Ιεράπολη της Φρυγίας

Σύμφωνα με πανάρχαιες δοξασίες, στην περιοχή της Φρυγίας τοποθετείται μία από τις εισόδους του Κάτω Κόσμου. Πρόκειται για την πύλη του Πλούτωνα στην Ιεράπολη (νυν Pamukkale), η οποία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η Ιεράπολη ιδρύθηκε περί το 190 π.Χ. από τον Ευμένη Β’, βασιλιά της Περγάμου, περιήλθε το 133 π.Χ. στην κυριαρχία της Ρώμης και εξελίχθηκε σε μια ακμαία ρωμαϊκή πόλη, με ναούς, θέατρο και ξακουστές ιαματικές πηγές θερμών υδάτων.
Εκεί, οι ερευνητές εντόπισαν, μεταξύ πολλών άλλων, ένα σπηλαιώδες άνοιγμα, κίονες ιωνικού ρυθμού και επιγραφή με αφιέρωση στις θεότητες του Κάτω Κόσμου, τον Πλούτωνα και την Κόρη (Περσεφόνη). Ανακάλυψαν, επίσης, τα ερείπια ενός ναού και μια σειρά σκαλιών πάνω από τη σπηλιά.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, οι προσκυνητές μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις ιερές τελετές από αυτά τα σκαλιά, αλλά δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν περισσότερο το άνοιγμα. Μόνον οι ιερείς είχαν τη δυνατότητα να σταθούν μπροστά στην πύλη.

Οι προσκυνητές κοιμούνταν κοντά στη σπηλιά, έχοντας παραισθήσεις εξαιτίας των αναθυμιάσεων που αναδίδονταν από τις ιαματικές πηγές της Ιεράπολης.

Περιγράφοντας το σημείο αυτό, ο Στράβων αναφέρεται σε ένα χώρο με πυκνoύς ατμούς, όπου μόλις και μετά βίας μπορεί να δει κανείς το έδαφος και όπου τα ζώα βρίσκουν ακαριαίο θάνατο. Επομένως, κάνει λόγο για ένα σπηλαιώδες άνοιγμα που ανέδιδε αποπνικτικές αναθυμιάσεις και είχε θανατηφόρες ιδιότητες.

Το εντυπωσιακό είναι ότι το ιερό κατά την αρχαιότητα σπηλαιώδες άνοιγμα της Ιεράπολης εξακολουθεί να διατηρεί ύστερα από πολλούς αιώνες τις θανατηφόρες ιδιότητές του. Και τούτο, διότι, όπως μας πληροφορούν οι ερευνητές, από αυτό συνεχίζει να εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο γίνεται αισθητό ως ένα είδος νέφους τις νυχτερινές και πρώτες πρωινές ώρες. Οι συγκεντρώσεις αυτές του διοξειδίου του άνθρακα, που μειώνονται πάντως όσο αυξάνεται η απόσταση από την επιφάνεια του εδάφους, είναι ικανές να προκαλέσουν ακόμη και σήμερα ασφυξία όχι μόνο σε ζώα αλλά ακόμη και σε ανθρώπους, εντός ολίγων λεπτών.

Μόνον ευνούχοι ιερείς ήταν σε θέση να εισέλθουν σε αυτήν την πύλη της κολάσεως και να εξέλθουν σώοι και αβλαβείς, είτε χάρη σε ένα είδος θείας πρόνοιας είτε επειδή γνώριζαν το σοβαρότατο κίνδυνο που διέτρεχαν εξαιτίας του υψηλού επιπέδου διοξειδίου του άνθρακα και φρόντιζαν να πάρουν τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης (παραδείγματος χάριν, μεριμνούσαν για την κατάλληλη θέση τους στο χώρο ή για την ενδεδειγμένη ώρα προσεγγίσεως του σπηλαιώδους ανοίγματος).

Αξίζει να προστεθεί ότι η πύλη του Πλούτωνα στην Ιεράπολη της Φρυγίας λειτουργούσε πλήρως έως τον 4ο αιώνα μ.Χ και περιστασιακά κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων αιώνων. Κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα μ.Χ. ο ναός του Πλούτωνα καταστράφηκε από τους χριστιανούς, ενώ οι επακολουθήσαντες σεισμοί ολοκλήρωσαν ενδεχομένως την καταστροφή.

in.gr