Σάρλοτ Λε Μπον: Από τις πασαρέλες στο Χόλιγουντ

Είναι χαρούμενη, γλυκύτατη και μιλάει τόσο γρήγορα όσο ο Γούντι Άλεν. Η ταλαντούχα -και πανέμορφη- Καναδή ηθοποιός Σάρλοτ Λε Μπον ετοιμάζεται να κατακτήσει το Χόλιγουντ: τώρα εμφανίζεται στην ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις, Βόλτα στο Κενό, ενώ οι επόμενοι ρόλοι της είναι δίπλα σε ηθοποιούς όπως ο Γκιγιόμ Κανέ, ο Κίλιαν Μέρφι, ο Τζέιμι Ντόρναν (50 Αποχρώσεις του Γκρι), ο Κρίστιαν Μπέιλ και ο Όσκαρ Άιζακ.

Το in.gr τη συνάντησε στο Κανκούν του Μεξικό, όπου βρέθηκε για την προώθηση της ταινίας Βόλτα στο Κενό που αφηγείται την ιστορία του γάλλου ακροβάτη Φιλίπ Πετί που περπάτησε σε σύρμα ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους το 1974. Η Λε Μπον ερμηνεύει την Άνι, τότε σύντροφο του Φιλίπ, με τον Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ να ερμηνεύει τον γάλλο ακροβάτη και τον Σερ Μπεν Κίνγκσλεϊ να παίζει τον μέντορά του.

Η Καναδή ηθοποιός μιλά για την ταινία, για τις μέρες της ως μοντέλο, για τη ζωή και τα όνειρά της και αυτοσυστήνεται.

«Είχα επισκεφθεί το Λος Άντζελες και ο ατζέντης μιας φίλης μου μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο Ρόμπερτ Ζεμέκις ήθελε να με συναντήσει. Φαίνεται ότι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μίλησε στον Ζεμέκις για μένα. Θα ήμουν ευτυχισμένη να το έβαζα αυτό στην ταφόπλακα μου.

» Δεν έχω σχέδια. Με ενδιαφέρουν οι ενδιαφέρουσες δουλειές. Δυστυχώς, δεν είμαι ακόμα σε θέση να αποφασίζω τι θέλω να κάνω. Μπορώ μόνο να γνωρίζω ποια δουλειά μου αρέσει και ποια δουλειά δεν μου αρέσει. Είμαι ανοιχτή σε πολλά πράγματα.

» Το επόμενό μου πρότζεκτ είναι μία ταινία από τον Σον Έλις, σκηνοθέτη του Cashback με τον Κίλιαν Μέρφι και τον Τζέιμι Ντόρναν. Αφορά την τεχνολογική αντίσταση στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

» Θα ήθελα να ερμηνεύω χαρακτήρες που διαφέρουν πολύ από εμένα γιατί αυτό αποτελεί πρόκληση. Γι’ αυτό κάνω αυτή τη δουλειά. Για να μπορώ να φοβάμαι, για να δουλεύω με ανθρώπους που με «φοβίζουν», για να αμφιβάλλω. Για κάποιον λόγο η αμφιβολία μού δίνει δύναμη. Πριν από πέντε χρόνια, τότε που ζούσα στο Μόντρεαλ και δεν ήξερα τι να κάνω στη ζωή μου μού έδωσε δύναμη να πάρω μια απόφαση και και τώρα παίζω σε μία ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις.

» Ζούσα στο Μόντρεαλ και ήμουν μοντέλο. Ταξίδευα ανάμεσα σε Μόντρεαλ και Παρίσι και η γαλλική αγορά ήταν καλή για μένα. Στα 23 μου, παρ’ όλο που στο Μόντρεαλ ήταν όλη η ζωή μου, ο σύντροφός μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, το διαμέρισμά μου, η μικρή ζωή μου, κάτι με καλούσε να κάνω το υπερατλαντικό ταξίδι. Αποφάσισα να μετακομίσω στο Παρίσι. Θυμάμαι στο αεροπλάνο να κλαίω και το σώμα μου να θέλει να μείνει στο Μόντρεαλ. Δύο μήνες μετά τη μετακόμισή μου στο Παρίσι πέρασα από κάστινγκ για μία γαλλική σειρά με χαζά σκετς. Πήρα τον ρόλο, έγραφα και έπαιζα τα δικά μου σκετς, live κάθε βράδυ για έναν χρόνο. Αυτό ήταν το σχολείο μου στην υποκριτική και με έκανε να ξεχάσω τον εγωισμό μου. Καμιά φορά έκανα ένα πολύ κακό σκετς γιατί δεν είχα έμπνευση, αλλά έπρεπε να τα δώσω όλα.

» Τώρα ζω στο Παρίσι. Δεν θα ήθελα να μετακομίσω στο Λος Άντζελες, νομίζω ότι είναι τρομακτικό. Ίσως να ήθελα να μετακομίσω στη Νέα Υόρκη, είναι ένα μέρος πιο συναρπαστικό. Υπάρχουν γειτονιές, μπορείς να περπατήσεις. Στο Λος Άντζελες δεν μπορείς να περπατήσεις, είσαι μόνος σου στο αμάξι.

» Δεν δουλεύω πλέον ως μοντέλο. Ευτυχώς. Δεν μου λείπει καθόλου. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις πήρα τη δουλειά στο τηλεοπτικό σόου, ήταν να πάω στο πρακτορείο μοντέλων που με εκπροσωπούσε και να πω: «Τέλος. Φεύγω. Και είμαι τόσο χαρούμενη». Καταλαβαίνω και σέβομαι τα μοντέλα που χαίρονται αυτή τη ζωή. Εμένα δεν μου άρεσε να είμαι μια εικόνα, αυτό ήταν κάτι που έτρωγε την ψυχή μου. Αισθανόμουν ότι ήμουν μια εικόνα δύο διαστάσεων και ότι δεν έπρεπε να έχω άποψη για το τι έβαζα στο πρόσωπό μου ή για τις φωτογραφίες που επιλέγονταν, ακόμα και αν ήταν οι φωτογραφίες του δικού μου προσώπου. Για μένα δεν είχε νόημα αυτό.

» Όταν δεν δουλεύω, μου αρέσει να γράφω, να ασχολούμαι με τα δικά μου πρότζεκτ, με τη street art, ζωγραφίζω πολύ, ασχολούμαι και με τη μεταξοτυπία. Ετοιμάζω, επίσης, την πρώτη μου μικρού μήκους ταινία με τίτλο Modern Monster. Είναι για μία γυναίκα 30 χρονών που είναι πεπεισμένη ότι μοιάζει με τέρας.

» Μερικές φορές καταλαβαίνω πώς μπορούμε να χάσουμε τον εαυτό μας για τον έρωτα. Δεν συμφωνώ, αλλά το καταλαβαίνω. Νομίζω ότι αυτή ήταν η περίπτωση της Άνι (σ.σ. του χαρακτήρα που ερμηνεύει στο The Walk). Εκείνη την περίοδο πάλευε με τα δικά της όνειρα και τις δικές της φιλοδοξίες και έτυχε να γνωρίσει αυτόν τον χαρισματικό άνδρα, έναν πολύ φιλόδοξο άνδρα που ήξερε τι ήθελε και νομίζω ότι ερωτεύτηκε τον άνδρα και το όνειρο. Φυσικά σκεφτόταν ότι ίσως και να πέθαινε ο Φιλίπ, αλλά για εκείνον ο θάνατος ήταν θέμα ταμπού, δεν μπορούσε ούτε να πει τη λέξη. Δεν ήταν επιλογή, ο θάνατος δεν ήταν επιλογή. Αυτή το σκεφτόταν, αλλά ήταν ερωτευμένη με το όνειρο και ήθελε ο Φιλίπ να πετύχει το όνειρό του, ανεξάρτητα από το τι θα συνέβαινε.

» Για μένα το κατόρθωμα του Φιλίπ συμβολίζει –αν και ξέρω ότι είναι τρομερά κλισέ- ότι τα πάντα είναι δυνατά.

» Δεν μίλησα πολύ στην πραγματικότητα με τον Φιλίπ. Κι αυτό γιατί η σχέση του με την Ανι τελειώνει πολύ παράξενα. Στην πραγματικότητα, μόλις περπάτησε στο σύρμα ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους, ήρθε μια γυναίκα και του είπε: «Είμαι ερωτευμένη με αυτό που έκανες, είμαι ερωτευμένη με την ποίηση που δημιούργησες και με τις πράξεις σου και θέλω να είμαι μαζί σου». Και αυτός απλά εξαφανίστηκε μαζί της σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για 48 ώρες, χωρίς να ενημερώσει τη σύντροφό του ή τους φίλους του. Ήθελα να μπω στη θέση της και να δω την αλαζονική του πλευρά, αν και αναγνωρίζω την ομορφιά αυτού που έκανε, το γεγονός ότι δημιούργησε ένα πολύ όμορφο σύμβουλο. Μπορώ να κατανοήσω και τις δύο πλευρές.

» Ο Τζόζεφ (Γκόρντον Λέβιτ) είναι σαν ρομπότ. Δεν νομίζω ότι είναι πραγματικός. Είναι ο πιο επαγγελματίας και γενναιόδωρος και εργασιομανής ηθοποιός με τον οποίο έχω συνεργαστεί. Δεν γκρινιάζει καθόλου και εάν έχεις ζήσει στη Γαλλία, αυτό είναι ανακουφιστικό. Σε εμπνέει το να δουλεύεις μαζί του, συγκεντρώνεται την ώρα της ερμηνείας, θέλει να είναι αληθινός και νομίζω ότι αυτό είναι απαραίτητο όταν είσαι ηθοποιός.

» Μου αρέσουν τα ρίσκα. Η επιλογή να φύγω από το Μόντρεαλ και να πάω στη Γαλλία ήταν μια τεράστια απόφαση. Όταν έχω απέναντι μου δύο επιλογές, συνήθως επιλέγω εκείνη που με φοβίζει περισσότερο».

* Η ταινία «Βόλτα στο Κενό» θα προβάλλεται στις αίθουσες από τις 8 Οκτωβρίου σε διανομή Feelgood.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ