Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης στο in.gr για το «Ένα τριήμερο στην Εξοχή μαζί»

Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης δεν χρειάζεται συστάσεις. Από το «τιμόνι» της πρυτανείας πρωταγωνιστής και συγγραφέας στο θεατρικό «Ένα τριήμερο στην Εξοχή μαζί» που θα κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 28 Απριλίου στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης. Με αφορμή την παράσταση μιλά στο in.gr για το νέο του εγχείρημα, αλλά και για την «οικονομική δυσπραγία» που είναι «το χρόνιο πρόβλημα όχι μόνο για τα πανεπιστήμια στον τόπο μας, αλλά για το πανεπιστήμιο διεθνώς».

Tι μπορεί να συμβεί μέσα σε ένα τριήμερο στην εξοχή ανάμεσα σε δύο ζευγάρια;

– Τα πάντα και τίποτα. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι τι συμβαίνει στο συγκεκριμένο τριήμερο που αποτελεί το θέμα του έργου. Δυο ζευγάρια, που φαινομενικά συζητούν για πράγματα καθημερινά, συμφωνούν, διαφωνούν, υπαινίσσονται, ειρωνεύονται, διαμορφώνοντας μια ανώδυνη εκ πρώτης όψεως ατμόσφαιρα, που συχνά προκαλεί την θυμηδία και το γέλιο, ενώ από κάτω υποβόσκει η απειλή της μνήμης -της μνήμης που άλλοτε την μεταχειρίζονται για να πλήξουν και άλλοτε για να γλιτώσουν. Πρόκειται για μαύρη κωμωδία θα έλεγα, με την έννοια ότι τα γεγονότα που εκδηλώνονται από την μια σε προκαλούν να γελάσεις ή, έστω, να χαμογελάσεις, και από την άλλη να αναδιπλωθείς στον εαυτό σου, να σκεφτείς, να νιώσεις την ματαιότητα κάθε προσπάθειας να ξεφύγεις από τις παγίδες της μνήμης.

Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας οδήγησε να εμπνευστείτε και να γράψετε το έργο;

– Τώρα που με ρωτάτε, ειλικρινά δεν θυμάμαι. Η τυραννία της μνήμης ίσως; Της μνήμης που χωρίς αυτήν, όσο βασανιστική κι αν είναι, δεν αξίζει να ζούμε. Αμνήμονες παύομε να είμαστε εκείνο που πραγματικά είμαστε ή νομίζομε ότι είμαστε.

Περιγράψτε μας την ατμόσφαιρα που κινείται το έργο;

– Φως και ζόφος. Πλήξη και προσπάθεια ή ανάγκη φυγής. Ηρεμία και ξέσπασμα. Με μια λέξη: κλαυσίγελος.

Τι είναι αυτό που σας ενδιαφέρει κάθε φορά που ερχόσαστε αντιμέτωπος με ένα ρόλο;

– Μα τι άλλο: να τον ερμηνεύσω. Να ανακαλύψω τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τον ρόλο και να τον πάρω από πίσω, να κάνω και να λέω ό, τι λέει έτσι, ώστε μπερδεύοντας τον θεατή, να πειστεί ότι είμαι ο άνθρωπος εκείνος.

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα όρια ανάμεσα στο «συμβιβάζομαι» και «καταπιέζομαι»;

– Τόσο ο συμβιβασμός όσο και η καταπίεση έχουν την ίδια απόληξη: την καταστροφή. Στην καταπίεση, ωστόσο, έχεις την δικαιολογία ότι σου επιβλήθηκε είτε λόγω της δικής σου φυσικής αδυναμίας είτε λόγω της ισχύος του αίτιου της καταπίεσης. Σε ό,τι αφορά στον συμβιβασμό, αυτός επέρχεται με την δική σου συναίνεση, αν όχι με την δική σου συνέργεια. Γι’ αυτό ίσως ο καταπιεζόμενος προκαλεί την συμπάθειά μας σε αντίθεση προς τον συμβιβαζόμενο που τον συνοδεύει η απαξίωσή μας.

Συναντάτε τον «εαυτό» σας στο ρόλο που θα ενσαρκώσετε;

– Τον βρίσκω διαρκώς μπροστά μου. Μοιραία. Και το διαρκές πρόβλημά μου είναι πώς θα απαλλαγώ από αυτόν. Ο κάθε ρόλος είναι κι ένας άνθρωπος, όπως ήδη σας ανέφερα. Το τι λέει ή το τι κάνει κανείς υπαγορεύεται από έναν πλοηγό μέσα του, τον εαυτό του. Αν, λοιπόν, ερμηνεύοντας έναν ρόλο διατηρώ τον δικό μου πλοηγό εκτοπίζοντας τον πλοηγό του ρόλου, το τι κάνω ή το τι λέω επί σκηνής δεν είναι εκείνο που μου υπαγορεύει να κάνω και να λέω ο ρόλος. Με άλλα λόγια δεν τον ερμηνεύω όπως θα όφειλα.

Μιλήστε μας για την επιλογή του Γιώργου Μανιώτη να σκηνοθετήσει το έργο σας;

– Με τον κον Γιώργο Μανιώτη δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι. Η εμπειρία αυτή της συνεργασίας μας κατά το παρελθόν, θετική και πλούσια, ήταν εκείνη που με ώθησε να αναζητήσω για άλλη μια φορά την βοήθειά του. Είναι ένας βαθύτατα ανήσυχος άνθρωπος. Όπως πρέπει να είναι ο υπηρέτης της τέχνης.

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στην πρυτανεία εάν ήσασταν ακόμη στο «τιμόνι» πώς θα χειριζόσασταν την κατάσταση;

– Όπως την χειρίστηκα στις μεγάλες, τις πρωτόγνωρες κρίσεις που αντιμετώπισα όταν ασκούσα τα καθήκοντα του Πρύτανη: με διάλογο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Θέλει υπομονή και επιμονή, κατά το κοινώς λεγόμενο «μεγάλο συκώτι». Όποιος νομίζει ότι με κατασταλτικά μέτρα ή με την αδιαφορία θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματα του πανεπιστημίου είναι είτε αφελής είτε υπηρετεί αλλότριους σκοπούς.

Πώς κρίνετε τις αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση; Με βάση την εμπειρία σας θεωρείτε ότι θα βελτιώσουν ή θα χειροτερέψουν την κατάσταση;

– Ο υπουργός της παιδείας, ο κος Μπαλτάς, είναι ένας καθηγητής που υπηρέτησε επί δεκαετίες το ελληνικό πανεπιστήμιο. Γνωρίζει τα προβλήματα. Γνωρίζει ποιες είναι οι απαιτούμενες παρεμβάσεις για να θεραπευτεί το πανεπιστήμιο από τις συνέπειες των καταστροφικών νόμων Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου. Ασφαλώς υπάρχουν στην πρόταση Μπαλτά ζητήματα που χρήσουν περισσότερης προσοχής. Ελπίζω ότι η δημόσια διαβούλευση και η συζήτηση στο Κοινοβούλιο να συμβάλουν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Αν μπορούσατε με έναν μαγικό τρόπο να κάνετε μία αλλαγή στα Πανεπιστήμια, ποια θα ήταν αυτή;

– Να κτυπήσω το ραβί μου στην γη και να αναβλύσουν λεφτά. Η κύρια πηγή της κακοδαιμονίας του ελληνικού πανεπιστήμιου, και γενικότερα του εκπαιδευτικού συστήματος μας, είναι η οικονομική δυσπραγία. Το χρόνιο πρόβλημα όχι μόνο για τα πανεπιστήμια στον τόπο μας, αλλά για το πανεπιστήμιο διεθνώς.

* Η παράσταση «Ένα τριήμερο στην Εξοχή μαζί» θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 από τη Δευτέρα 27 Απριλίου έως την Τρίτη 26 Μαΐου 2015 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Μαρία Παπουτσή

entertainment.in.gr