Βία και κοινωνικοί αγώνες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας

Πολλά και γνωστά ονόματα από το χώρο του κινηματογράφου άρχισαν να μαζεύονται στο Λίντο για να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις του 71^ου κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας. Ανάμεσά τους οι: Κατρίν Ντενέβ, Όουεν Γουίλσον, Μισέλ Πικολί, Κιάρα Μαστρογιάνι, Λαρς φον Τρίερ, Έκτορ Μπαμπένκο, Μάικλ Σάνον, Γκιγιέρμο Αριάγκα.

Tο Σαββατοκύριακο αναμένονται και οι: Αλ Πατσίνο, Κίρα Σέτζγουικ, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Μπιλ Μάρεϊ και Φράνσις ΜακΝτόρμαντ.

Στις σημερινές εκδηλώσεις και η απονομή του Ειδικού Χρυσού Λιονταριού στον μεγάλο αμερικανό ντοκιμαντερίστα Φρέντερικ Γουάιζμαν, για το σύνολο της καριέρας του.

Στη Βενετία προβλήθηκε το πολιτικό ντοκιμαντέρ, Η όψη της σιωπής (The Look of Silence) του Αμερικανού σκηνοθέτη, Τζόσουα Οπενχάιμερ, δημιουργού του ήδη βραβευμένου ντοκιμαντέρ The Act of Killing.

Είδος συνέχειας του προηγούμενου ντοκιμαντέρ του, η ταινία, μέσα από την έρευνα ενός οφθαλμίατρου, ασχολείται με τη γενοκτονία που διεξήχθη στην υπό δικτατορικό καθεστώς Ινδονησία του Σουκάρνο, το 1965-66 (δολοφονήθηκαν περισσότερα από ένα εκατομμύριο άτομα).

Γενοκτονία που έγινε από παραστρατιωτικούς αλλά και χωρικούς που πίστευαν, σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, πως έτσι έσωζαν την πατρίδα τους από τον κομμουνισμό και την αναρχία. Σε μια χώρα που ακόμη ζει υπό δικτατορικό καθεστώς, με τον τρόμο επανάληψης των φριχτών γεγονότων, ο οφθαλμίατρος Άντι, αδερφός ενός από τα θύματα της γενοκτονίας, ερευνά το παρελθόν σε μια προσπάθεια να επανορθώσει την επίσημη ιστορία, όπως διδάσκεται στα σχολεία, χρησιμοποιώντας το επάγγελμά του (την εξέταση των ματιών για την προμήθεια γυαλιών) για να πάρει συνεντεύξεις από τους ηλικιωμένους σήμερα δολοφόνους και τους συγγενείς τους.

Ορισμένοι μιλάνε για τα εγκλήματά τους με περηφάνεια αυταρέσκεια, άλλοι με φόβο κι άλλοι με απειλές, όλοι τους όμως αποκαλύπτουν, με ηρεμία, τις λεπτομέρειες της σφαγής.

Τόσο οι επιζώντες δολοφόνοι όσο και οι συγγενείς τους (από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές είναι εκείνη με την οικογένεια του νεκρού σήμερα δολοφόνου να αρνείται να δει το βίντεο όπου ο πατέρας αποκαλύπτει τη στυγνή, φριχτή δολοφονία του αδερφού του Άντι) θεωρούν πως δολοφονώντας το ένα εκατομμύριο του πληθυσμού (κομουνιστές, διανοούμενους, εκπρόσωπους των σωματείων και όσους θεωρούσαν αντιφρονούντες) βοήθησαν την πατρίδα τους, με ορισμένους από αυτούς να τονίζουν πως ότι έγινε, έγινε, και πως πρέπει να ξεχάσουν το παρελθόν.

Η απαγωγή μικρών παιδιών στη σύγχρονη Κίνα είναι στο επίκεντρο της γυρισμένης με μια ρεαλιστική σκηνοθεσία με ωραίες ερμηνείες κινέζικης ταινίας Dearest («Αγαπημένε») του Πέτερ Χο-Σουν Τσαν, που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού.

Ο σκηνοθέτης εξετάζει το θέμα του όχι μόνο από εκείνη των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους αλλά και από την πλευρά αυτών που έχουν μεγαλώσει τα απαχθέντα παιδιά, ενώ, ταυτόχρονα καταγράφει και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ίδια τα παιδιά όταν, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, επιστρέφονται στους βιολογικούς γονείς τους.

Στην ταινία Ιστορίες, ο Ιρανός Ρακσάν Μπανιτεμάντ, μέσα από διάφορες ιστορίες, αφηγείται, με μια σκηνοθεσία όπου κυριαρχεί το χιούμορ, συχνά και η ειρωνεία, τις αντιδράσεις ανθρώπων διαφορετικών κοινωνικών τάξεων στη γραφειοκρατία, την υποκρισία, την εκμετάλλευση και άλλα κακώς έχοντα στη σύγχρονη ιρανική κοινωνία.

Η κατάσχεση των σπιτιών, στην Αμερική της οικονομικής κρίσης, είναι στο επίκεντρο της αμερικανικής ταινίας, 99 σπίτια του Ραμίν Μπαχράνι. Ο κεντρικός ήρωας, ένας εργατικής τάξης χωρισμένος νέος (Άντριου Γκάρφιλντ), όταν δεν πληρώνει έγκαιρα τις δόσεις του, αναγκάζεται, από τον Μάικ Κάρβερ, έναν ατσίδα μεσίτη (Μάικλ Σάνον), που εκπροσωπεί τις τράπεζες, να εκκενώσει, μαζί με τη μητέρα του (Λόρα Ντερν) και το μικρό γιο του, το σπίτι του και να μετακομίσει σε πανσιόν, που κατοικείται αποκλειστικά από οικογένειες που τα σπίτια τους έχουν κατασχεθεί από την τράπεζα. Θα βρει όμως διέξοδο στο πρόβλημά του, όταν δέχεται να γίνει βοηθός του Κάρβερ, ξεγελώντας τις τράπεζες και την ίδια την κυβέρνηση, συμβάλλοντας στην έξωση άλλων οικογενειών από τα σπίτια τους, με αποτέλεσμα να αποκτήσει πολλά χρήματα.

Ο Μπαχράνι αναπτύσσει με λεπτομέρεια τις διάφορες καταστάσεις, τοποθετώντας τα πρόσωπά του στο συγκεκριμένο κοινωνικό τους περιβάλλον, βάζοντας με εύστοχο τρόπο τα ηθικά προβλήματα που κάποια στιγμή πρέπει να αντιμετωπίσει ο ήρωάς του.

Επιστροφή στην κωμωδία σλάπστικ είναι η νέα ταινία She Is Funny That Way του Πήτερ Μπογκντάνοβιτς, είδος κωμωδίας που έφτιαχναν σκηνοθέτες όπως οι Ερνστ Λούμπιτς, Χάουορντ Χοκς, Γκρέγκορι ΛαΚάβα και άλλοι.

Κωμωδία με τρελές καταστάσεις, παρεξηγήσεις και ανατροπές που δημιουργούνται όταν η ηρωίδα (που αφηγείται την ιστορία της), πρώην πόρνη αποφασίζει να γίνει ηθοποιός και αναλαμβάνει να ερμηνεύσει το ρόλο μιας πόρνης, με την οποία είχε περαστική σχέση ο σκηνοθέτης της ταινίας. Η ταινία με διάσημο καστ (Όουεν Γουίλσον, Ίμοτζεν Πουτς, Τζένιφερ Άνιστον, Ρις Ίφανς) απέσπασε μέτριες κριτικές.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ