Κοινωνικός ακτιβισμός και κρίση στο επίκεντρο του 16 ΦΝΘ

Με υψηλή προσέλευση σε ορισμένα ντοκιμαντέρ και με μικρότερη σε άλλα συνεχίζεται το 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Στις αίθουσες του Φεστιβάλ, οι θεατές μπορούν να ρίξουν διαφορετικές ματιές στον κόσμο: κοινωνικός ακτιβισμός, μετανάστευση και οικονομική κρίση βρίσκονται στο επίκεντρο πολλών ντοκιμαντέρ που προβάλλονται αυτές τις ημέρες στη
Θεσσαλονίκη.

Η φιλανθρωπία βρίσκεται στο επίκεντρο του ντοκιμαντέρ Πετώντας αστερίες στη θάλασσα. Ο σκηνοθέτης Τζέσε Ρέστλερ επιλέγει τρεις ανθρώπους: έναν σεφ από την Ινδία που εγκαταλείπει τη δουλειά του σε μεγάλο ξενοδοχείο προκειμένου να ταΐσει τους πεινασμένους, έναν συνταξιούχο δάσκαλο από τη Μινεσότα που τριγυρίζει στους δρόμους της πόλης του, μοιράζοντας σάντουιτς και κάλτσες σε αστέγους και ένα 13χρονο κορίτσι που πίστεψε ότι με ένα λάχανο μπορούσε να ταΐσει τον κόσμο.

Η ιστορία του Ρέστλερ είναι μάλλον συμβατική στην προσέγγισή της (η αναγωγή των χαρακτήρων σε ήρωες, τα πλάνα των βασανισμένων αστέγων που κοιτούν απευθείας την κάμερα), αλλά άκρως συγκινητική και ανθρώπινη.

Ο ίδιος βρέθηκε στην προβολή -η ταινία πραγματοποιεί παγκόσμια πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη- και είπε ότι η ιδέα του ήρθε από τον Άλαν Λο, τον πρώην δάσκαλο από τη Μινεσότα και συμπατριώτη του.

«Στη συνέχεια σκέφτηκα ότι αυτό δεν ήταν μόνο για ένα πιάτο φαγητό. Αυτή ήταν μια ιστορία για το ότι υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που σε νοιάζεται» είπε.

Μία προσωπική καταγραφή των σκέψεών της για τη μετανάστευση επιχειρεί στο λυρικό ντοκιμαντέρ της, Εξατμιζόμενα Σύνορα, η Ίβα Ραντιβόγιεβιτς. Δημιουργώντας ένα ντοκιμαντέρ σε πέντε πράξεις και επικεντρώνοντας την προσοχή της στην Κύπρο (όπου έζησε και η ίδια ως μετανάστρια έχοντας ξεφύγει από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία) και την εισροή μεταναστών στη χώρα.

Όπως είπε η ίδια η δημιουργός, σκέφτηκε ότι το ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μία επιστολή σε έναν φίλο. Η υπέροχη φωτογραφία συνοδεύει την αφήγηση, η οποία γίνεται πιο υπνωτιστική με τη χρήση των σπασμένων ελληνικών της Ραντιβόγιεβιτς.

«Εάν χρησιμοποιούσα αφήγηση στα αγγλικά θα ήταν μεν πιο εμπορικό, αλλά ήθελα να δείξω ότι δεν είμαι απλός παρατηρητής, αλλά ότι έχω σχέση με τη χώρα και την κοινωνία που περιγράφω. Ήθελα να είναι ξεκάθαρη η υποκειμενική μου ματιά» είπε.

Στη Νονά, ο Στέλιος Κούλογλου μιλά για τη γερμανική ηγεμονία και το πώς το Βερολίνο (και ειδικά η Μέρκελ) κατόρθωσε να ορίζει τους κανόνες του οικονομικού παιχνιδιού.

Χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «μαφία» και «Μακιαβέλι» για να χαρακτηρίσει τις πολιτικές της Μέρκελ. Το ντοκιμαντέρ του αποτελεί μία κατανοητή παρουσίαση της οικονομικής κατάστασης, αν και παρουσιάζει πράγματα που είναι ήδη γνωστά, ενώ μερικές φορές δίνει την αίσθηση ότι θέλει απλά να προκαλέσει.

Αποστολή: Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ