Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
weather-icon 21o
Από το Σάντανς στην Αθήνα: ο Μπάμπης Μακρίδης, σκηνοθέτης της ταινίας «L» μιλά στο in.gr

Από το Σάντανς στην Αθήνα: ο Μπάμπης Μακρίδης, σκηνοθέτης της ταινίας «L» μιλά στο in.gr

Για τον Μπάμπη Μακρίδη θα έλεγε κανείς ότι τα κατάφερε με την πρώτη: η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, με τον αινιγματικό τίτλο «L», προβλήθηκε πρόσφατα στο διαγωνιστικό τμήμα του σημαντικότατου Φεστιβάλ του Σάντανς («παιδί» του Ρόμπερτ Ρέντφορντ). Πρόκειται για την πρώτη ταινία που το καταφέρνει αυτό. Από το κρύο του Σάντανς σε εκείνο της Αθήνας. Το in.gr συνάντησε τον σκηνοθέτη ένα παγωμένο απόγευμα, λίγο πριν η ταινία του αρχίσει να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες και εκείνος μίλησε για την σχέση του με την οδήγηση, την εμπειρία του Σάντανς και το «ελληνικό σινεμά του παράξενου», στο οποίο πολλοί υποστηρίζουν ότι ανήκει το «L».

Για τον Μπάμπη Μακρίδη θα έλεγε κανείς ότι τα κατάφερε με την πρώτη: η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, με τον αινιγματικό τίτλο «L», προβλήθηκε πρόσφατα στο διαγωνιστικό τμήμα του σημαντικότατου Φεστιβάλ του Σάντανς («παιδί» του Ρόμπερτ Ρέντφορντ). Πρόκειται για την πρώτη ταινία που το καταφέρνει αυτό.

Από το κρύο του Σάντανς σε εκείνο της Αθήνας. Το in.gr συνάντησε τον σκηνοθέτη ένα παγωμένο απόγευμα, λίγο πριν η ταινία του αρχίσει να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες, και εκείνος μίλησε για την σχέση του με την οδήγηση (δεν οδηγεί αυτοκίνητο), την εμπειρία του Σάντανς («πολύ κρύο») και το «ελληνικό σινεμά του παράξενου», στο οποίο πολλοί υποστηρίζουν ότι ανήκει η ταινία του.

Ήρωας του «L» είναι ένας άνδρας που μεταφέρει μέλι και ζει σε ένα αυτοκίνητο. Όταν ένας καινούριος οδηγός γίνεται αιτία να χάσει τη δουλειά του, ο άνδρας θα αρχίσει να συναναστρέφεται μια ομάδα μοτοσυκλετιστών.

  • Τι σημαίνει το «L» του τίτλου;

Έρχεται από το Learners και είναι το κόκκινο γνωστό σηματάκι που βλέπουμε σε σχολές οδήγησης.

  • Και ο υπότιτλος «εγώ είμαι»;

Είναι ένα μοτίβο που επαναλαμβάνει δυο τρεις φορές ο ήρωας στην ταινία, όταν κάποιος δεν τον αναγνωρίζει. Είναι κάτι σαν ταυτότητα.

  • Πώς προέκυψε το L;

Η ιδέα είναι πολύ παλιά, προέρχεται από έναν φίλο μου τον Γιώργο Γυιόκα, με τον οποίο ξεκινήσαμε να γράφουμε μαζί το σενάριο, το οποίο είχε τον ίδιο τίτλο, για έναν άνθρωπο που ζει στο αυτοκίνητο και περιφέρεται στους δρόμους. Ήταν, δηλαδή, ένα road movie καταστάσεων. Υπήρχε το μέλι, υπήρχε το αφεντικό, υπήρχε «ο καινούριος», υπήρχε η αρκούδα σε μια άλλη μορφή. Αργότερα, μοιράστηκα το σενάριο με τον Ευθύμη (Φιλίππου, σεναριογράφο και των Άλπεων) που είναι φίλος μου. Εκείνος μου έστειλε μια σύνοψη που κρατούσε τα βασικά στοιχεία του σεναρίου, έβαλε τον ιδιαίτερο λόγο του και κάποια άλλα στοιχεία (τους μοτοσικλετιστές, την οικογένεια, τον φίλο με τη βάρκα) και έτσι προέκυψε κάτι καινούριο.

  • Πώς ήταν η εμπειρία του Σάντανς;

Κρύο, γούνινα καπέλα, αναβατήρες (lift) δίπλα στους δρόμους, σκι, υπαίθριες σόμπες δίπλα στις στάσεις των λεωφορείων, αμερικάνικη διάθεση των πραγμάτων, καλή εμπειρία -αν και σκληρή μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Παρ’ όλο που το τμήμα του Φεστιβάλ για το παγκόσμιο σινεμά δεν συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας -περισσότερο τους ενδιαφέρει το αμερικανικό σινεμά-, οι άνθρωποι που προγραμμάτισαν την ταινία την πίστεψαν παρά τις αρχικές μας επιφυλάξεις ότι το «L» δεν ταιριάζει στο ύφος του Σάντανς.

  • Ποιες ήταν οι αντιδράσεις στην πρώτη προβολή;

Η πρώτη προβολή ήταν περίεργη. Το στομάχι μου ήταν σφιγμένο, έβλεπα την ταινία, αλλά δεν την παρακολουθούσα, προσπαθούσα να «αφουγκραστώ» τι γίνεται στην αίθουσα. Πολλοί σηκώθηκαν και έφυγαν στα πρώτα 20 λεπτά, η ταινία τους δυσκόλεψε. Επειδή το κοινό ήταν επαγγελματίες του σινεμά, παραγωγοί και δημοσιογράφοι, η αντίδραση ήταν διαφορετική από την άμεση αντίδραση του απλού θεατή. Οι επόμενες προβολές πήγαν πολύ καλά. Οι θεατές γελούσαν με την ταινία, έπιασαν το κωμικό της στοιχείο, χωρίς να ασχοληθούν πολύ με την αλληγορία, έκαναν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις…

  • Τι όχημα οδηγείς; Ποια η σχέση σου με την οδήγηση;

Δεν έχω δίπλωμα αυτοκινήτου. Έχω μια μικρή βέσπα. Ποτέ δεν έμαθα να οδηγώ, αν και μου αρέσει να είμαι συνοδηγός στο αυτοκίνητο. Τα ταξίδια, όλη η διαδρομή που κάνεις με το αυτοκίνητο, επειδή μπαίνουν σε ένα κάδρο που είναι το παράθυρο του αυτοκινήτου, είναι λίγο σαν να βλέπεις σινεμαδάκι μέσα από τα παράθυρα.

  • Η ταινία αναφέρεται στο πώς ένας άνθρωπος που χάνει τα πάντα πρέπει να βρει τρόπους να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του. Υπάρχει μια αλληγορία με τη σύγχρονη κατάσταση στην Ελλάδα; Πώς μπορεί η χώρα να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της;

Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μας να κάνουμε μια ταινία που αντικατοπτρίζει την κατάσταση που ζούμε. Κάποιοι διαβάζουν μια ταύτιση. Όσο για το τι θα γίνει, δεν ξέρω, δεν ασχολούμαι καθόλου με την πολιτική. Τα πράγματα είναι δυσάρεστα, το βλέπεις στα πρόσωπα των ανθρώπων. Στο εξωτερικό σε κοιτάνε λίγο περίεργα που είσαι Έλληνας. Υπάρχουν και ερωτήσεις του τύπου: «Πώς είσαι εδώ; Έχεις ακόμα ευρώ στην τσέπη;» Είναι άσχημο συναίσθημα. Ελπίζω όλο αυτό να αποτελέσει αφορμή να γίνει ένα «ξεσκαρτάρισμα», προκειμένου να απομείνει ό,τι είναι καλό. Σκέφτεσαι να φύγεις από τη χώρα. Και να πας πού; Αν βάλεις τον χάρτη κάτω θα δεις ότι παντού υπάρχει ένα πρόβλημα. Εγώ νομίζω ότι είναι καλύτερα να κάτσουμε εδώ, να βοηθήσουμε τη χώρα, να κάνουμε ό,τι κάνουμε: σινεμά, να δουλέψουμε σε ένα λογιστήριο, να το κάνουμε ωραία, με τις δυνάμεις που έχουμε, με το ταλέντο μας ο καθένας και πιστεύω ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν. Το πρόβλημα είναι για τα παιδιά μας. Γι’ αυτά το μέλλον δεν φαντάζει πολύ ευοίωνο. Θα πρέπει, όμως να μάθουμε να ζούμε με αυτήν την κατάσταση. Και να ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Αν και δεν το βλέπω σύντομα.

  • Η ταινία χρησιμοποιεί αποστασιοποιημένο λόγο. Γιατί τον επέλεξες;

Ήδη από την πρώτη μου ταινία μικρού μήκους, το 2005, εξερευνούσα αυτή την κινηματογραφική προσέγγιση. Μια κάμερα-παρατηρητής, χωρίς υποκριτικά τρικ από τους ηθοποιούς που θα μπορούσαν να συνεπάρουν τον θεατή. Χρησιμοποίησα αυτή την εκφορά του λόγου επειδή με ενδιαφέρει περισσότερο το βλέμμα των ανθρώπων παρά το τι λέγεται. Πιστεύω ότι αυτό το καταφέρνει η ταινία. Μπορεί να σε κρατάει λίγο μακριά ως θεατή, αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι καλό, γιατί δεν σου δίνει συναισθήματα έτοιμα, σε κάνει να σκεφτείς. Αυτό πρέπει να είναι το σινεμά: δεν πρέπει να είναι ετοιμοπαράδοτες σκέψεις, συναισθήματα, διαθέσεις.

  • Στο εξωτερικό πολλοί μιλούν για «ελληνικό σινεμά του παράδοξου». Συμφωνείς με αυτόν τον όρο;

Στο εξωτερικό μας έλεγαν πολλοί το «παράδοξο» ελληνικό σινεμά, το «παράδοξο» ελληνικό σινεμά. Κάποιος μας είπε ότι είμαστε από το Absurdistan (σ.σ. περίπου σαν να λέει κανείς Παραλογιστάν). Ταμπέλες δεν είναι ωραίο να υπάρχουν, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πρέπει να ζήσουμε με αυτές. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα πολλές αξιόλογες κινηματογραφικές φωνές, που κάθε μία έχει τη δική της φόρμα και τις δικές της ιστορίες.

  • Υπάρχει Σχολή στο ελληνικό σινεμά;

Αν υπάρχει ένα κύμα, μια ομάδα ανθρώπων που κάνει ένα συγκεκριμένο είδος σινεμά, δεν το ξέρω. Σίγουρα –όπως συμβαίνει στη δική μου ταινία- (σ.σ. το σενάριο του L έχει γράψει ο Ευθύμης Φιλίππου, συνεργάτης και του Γ.Λάνθιμου, ενώ πρωταγωνιστεί ο Άρης Σερβετάλης που κρατούσε πρωταγωνιστικό ρόλο στις Άλπεις) υπάρχουν άνθρωποι, συνεργάτες που συμμετέχουν σε δουλειές κάποιων ανθρώπων. Η συμμετοχή βασικών συντελεστών σε κάποιες ταινίες μπορεί να οδηγήσει σε ταυτίσεις και ομοιότητες. Έχει σχέση με το ποια παρέα επιλέγεις για να κάνεις κινηματογράφο. Τώρα αν όλα αυτά μοιάζουν κοινά, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Σημασία έχει ότι υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται κοινές αισθητικές και σκέψεις για το σινεμά. Αυτό συμβαίνει παντού στο παγκόσμιο σινεμά. Αλλά στην Ελλάδα υπάρχει πολυφωνία.

  • Γιατί στο εξωτερικό ασχολούνται τόσο πολύ με το ελληνικό σινεμά;

Αυτή τη στιγμή μπορεί να είμαστε λίγο μόδα. Είναι όλοι οι ξένοι δημοσιογράφοι στα μπαλκόνια της Μεγάλης Βρετανίας και παρακολουθούν τις διαδηλώσεις. Κοιτάζουν να δουν τι άλλο υπάρχει στη χώρα μας: κοιτάζουν ένα έργο ζωγραφικής, τη μουσική, κοιτάζουν και τον κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος τους ελκύει λίγο περισσότερο. Προσπαθούν να βρουν τι μπορεί να γεννηθεί μέσα από μία κρίση. Οι ταινίες μας αρέσουν στο εξωτερικό. Εγώ νομίζω ότι δεν είναι μόδα: ήρθε μια νέα γενιά ανθρώπων δεν έχουν διαφορετικό τρόπο στο πώς κάνουν μια ταινία σε σχέση με το παρελθόν –ούτε τότε υπήρχαν λεφτά, ούτε τώρα. Απλά τώρα δεν περιμένεις πότε θα δοθούν τα λεφτά, με ένα σενάριο να βαλτώνει στο συρτάρι. Νομίζω ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε ταινίες με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο, με αυτό το «αντάρτικο». Θα κάνουμε ταινίες και ο χρόνος θα δείξει αν είμαστε μόδα. Εμένα με ενδιαφέρει όχι μόνο το ξένο κοινό αλλά και το ελληνικό.

  • Νομίζω ότι καμιά φορά οι ελληνικές ταινίες εκτιμώνται περισσότερο έξω…

Ναι, συμβαίνει αυτό. Δεν ξέρω γιατί γίνεται. Ελπίζω ότι θα υπάρχει κοινό να στηρίζει τις ταινίες μας. Αλλά και να μην τους αρέσουν και αυτό ωραίο είναι. Όταν βγαίνεις από την αίθουσα και ή αγαπάς μια ταινία ή τη βρίζεις, σημαίνει ότι κάτι σου άφησε η ταινία.

  • Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Υπάρχει μια ιδέα, περίπου δέκα σελίδες σεναρίου. Ελπίζω να έχω σύντομα ολοκληρωμένο σενάριο και καινούρια ταινία. Γιατί δυστυχώς (ή μάλλον ευτυχώς) όταν αρχίζεις δεν θες να σταματάς. Για μένα που ήταν και η πρώτη μου ταινία, ένιωσα πολύ ωραία όταν την κατασκευάζαμε, και ελπίζω να συνεχιστεί αυτό στην πορεία.

* Το «L» θα προβάλλεται στις αίθουσες από τις 23 Φεβρουαρίου

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Sports in

Σάλος με τον Ρούντιγκερ: Αντιδράσεις για ποστάρισμά του που παραπέμπει σε… ISIS

Ο Αντόνιο Ρούντιγκερ έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις με ένα ποστάρισμά του με αφορμή το Ραμαζάνι.

Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

in.gr | Ταυτότητα

Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη

Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.

Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος

Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673

ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024