Χορική λυρική ποίηση: Ο Στησίχορος (Μέρος Β’)

Στην Ορέστεια του Στησιχόρου, που στέκεται ανάμεσα στο έπος και την τραγωδία, οι Ερινύες κυνηγούν το μητροκτόνο Ορέστη, αυτός όμως μπορεί να τις αποκρούσει με ένα τόξο που του έχει χαρίσει ο Απόλλωνας.

Στο θηβαϊκό κύκλο ανήκουν η Εριφύλη —η ιστορία της άπιστης που πρόδωσε τον άνδρα της και την εκδικήθηκε ο γιος της— και η Ευρώπεια, που αναφέρεται στην ίδρυση της πόλης, ενώ οι Συοθήραι σχετίζονται με το κυνήγι του καλυδώνιου κάπρου (συς/συός: χοίρος, κάπρος).

Η μεγάλη σημασία που είχε η λατρεία του Ηρακλή για τους Έλληνες της Δύσης δικαιολογεί την ύπαρξη ποιημάτων που περιέγραφαν κατορθώματα του ήρωα αυτού, όπως η Γηρυονηίς, ο Κέρβερος, ο Κύκνος και ενδεχομένως η Σκύλλα.

Το ποίημα Άθλα επί Πελία πραγματευόταν ένα από τα αγαπημένα θέματα της αρχαίας επικής ποίησης, τους αθλητικούς αγώνες προς τιμήν του Πελία, βασιλιά της Ιωλκού και θείου του Ιάσονα.

Εξάλλου, ο Στησίχορος ασχολήθηκε περιστασιακά και με λαϊκά θέματα της πατρίδας του, όπως φανερώνουν η Καλύκη και ο Δάφνις, ποιήματα που πραγματεύονταν έρωτες με ατυχή κατάληξη.

Η αποσπασματική γνώση του ποιητικού έργου του Στησιχόρου είναι αρκετή για να διαπιστωθεί η θεματική συγγένεια και η ισχυρή επίδρασή του στις εικαστικές τέχνες της Αρχαϊκής Εποχής.

Ο Στησίχορος έγινε διάσημος χάρη στη μεταποίηση επικών θεμάτων σε μέτρα λυρικά. Είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του χορικολυρικού στρώματος που βρίσκεται ανάμεσα στο έπος και τη λυρική ποίηση, συνδυάζοντας το επικό ύφος με τη χορικολυρική μεγαλοπρέπεια.

Ο λυρικός Όμηρος, όπως αποκλήθηκε λόγω της εξάρτησής του από το μεγάλο επικό ποιητή, κατάφερε, σύμφωνα με την εύστοχη διατύπωση του Κοϊντιλιανού, «να υποβαστάζει με τη λύρα του τα βάρη του επικού τραγουδιού».

Χορική λυρική ποίηση: Ο Στησίχορος (Μέρος Α’)