Πεδίον του Άρεως: «Πληγή» στην καρδιά της Αθήνας

Ένα σύντομο πέρασμα από το άλσος στο Πεδίον του Αρεως είναι αρκετό για να επιβεβαιώσεις για άλλη μια φορά εκείνο που πλέον γνωρίζεις: πως οι υπεύθυνοι που διαρκώς υπόσχονται βελτίωση της κατάστασης ή είναι εντελώς ανεπαρκείς ή κοροϊδεύουν.

Αλλά και πως οι πολίτες όχι απλώς αδιαφορούν αλλά και επιβεβαιώνουν ανενδοίαστα την απαξίωσή τους προς έναν από τους σημαντικότερους πνεύμονες πρασίνου της πόλης, σπάζοντας παγκάκια, καίγοντας κάδους απορριμμάτων, πετώντας τα σκουπίδια τους κάτω, αφήνοντας τα σκυλιά τους να τρέχουν ελεύθερα, χωρίς να τους φοράνε λουρί, και χωρίς (πολλοί από εκείνους) να μαζεύουν τις ακαθαρσίες τους.

via GIPHY

Το σκηνικό της εγκατάλειψης (απεριποίητα και ακλάδευτα φυτά, παρτέρια γεμάτα αγριόχορτα, φύλλα ξερά που κανένας δεν σκουπίζει από τα μονοπάτια, πανβρώμικες και ξερές «υδάτινες διαδρομές»…) συμπληρώνουν με την τραγική παρουσία τους άστεγοι και κυρίως δεκάδες ναρκομανείς, που συνωστισμένοι, κυρίως στο κάτω μέρος του πάρκου, στις εξόδους προς Μαυρομματαίων (και στους γύρω δρόμους) πουλάνε και αγοράζουν ναρκωτικά και κάνουν χρήση μπροστά στα μάτια των περαστικών.

Λίγες φωτογραφίες (όχι άριστης ποιότητας), τραβηγμένες στα κρυφά από ένα κινητό τηλέφωνο, επιβεβαιώνουν κάτι που θα διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια αν περάσετε από την περιοχή. Κάτι που καταγγέλλουν οι κάτοικοι ξανά και ξανά, χωρίς να τους λογαριάζει κανένας.

ΥΓ. Δεν μπορείς παρά να λυπηθείς τους υπαλλήλους καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων που συναντάς κάθε πρωί να προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Τους βλέπεις να κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά είναι τόσο λίγοι και η κατάσταση είναι πλέον τόσο άναρχη, τόσο εκτός ελέγχου, που (αν δεν γίνει κάτι πιο δραστικό και οργανωμένο) αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρχει.

Ελένη Χρήστου