Δ.Καταλειφός: Σε δύσκολες στιγμές η δημιουργικότητα είναι πιο αυθεντική

Θα ήθελε πολύ να είχε πρωταγωνιστήσει σε μία ταινία σαν αυτή του Κεν Λόουτς. Και εμείς θα θέλαμε πολύ να τον δούμε σε έναν ρόλο σαν αυτόν του Ντάνιελ Μπλέικ, τον ρόλο ενός ανθρώπου που τα βάζει με το σύστημα και την κοινωνική αδικία.

Όχι ότι του λείπουν οι σπουδαίοι ρόλοι. Ο Δημήτρης Καταλειφός αναμετρήθηκε φέτος με την κρητική διάλεκτο στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Η Λέξη που Δεν Λες» -και αγαπήθηκε από τους τηλεθεατές σε όλη την Ελλάδα- και ερμήνευσε τον ρόλο ενός μέντορα στο θρίλερ του Σωτήρη Τσαφούλια «Έτερος Εγώ» -που βασίζεται στις πυθαγόρειες θεωρίες.

Στο θέατρο επιστρέφει σε άλλον έναν από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, τον Άρθουρ Μίλερ με την παράσταση «Ήταν Όλοι τους Παιδιά μου».

Ο σπουδαίος θεατράνθρωπος μίλησε στο in.gr για τις συνεργασίες, την δυσκολία του να μάθει να μιλά κρητικά και τα πράγματα που του λείπουν από την τέχνη.

Το «Έτερος εγώ» είναι ένα θρίλερ, ένα είδος στο οποίο δεν έχουμε παράδοση στην Ελλάδα. Ήταν αυτός ένας από τους λόγους που σας έκανε να θέλετε να λάβετε μέρος στην ταινία;

Ο λόγος που με έκανε να θέλω να συμμετέχω στην ταινία ήταν η γνωριμία μου με τον σκηνοθέτη. Δεν είχα δει καμία ταινία του Σωτήρη (Τσαφούλια), αλλά μου φάνηκε πολύ συμπαθητικός άνθρωπος. Είδα ότι είχε πολύ μεράκι να κάνει αυτή την ταινία και μπορώ να σας πω ότι αυτό με συγκίνησε. Το θρίλερ δεν είναι ένα είδος που γνωρίζω και δεν μπορώ να πω ότι είναι και το είδος των ταινιών που μου αρέσει, αλλά το βρήκα σαν ένα παιχνίδι και το ακολούθησα.

Στην ταινία ερμηνεύετε ουσιαστικά τον ρόλο ενός μέντορα. Στην πραγματικότητα είστε και ο ίδιος δάσκαλος. Στις συνεργασίες σας με νέους σκηνοθέτες ή ηθοποιούς σας βγαίνει καθόλου η ιδιότητα του δασκάλου, η τάση να συμβουλεύσετε κάποιον νεότερο;

Κοιτάξτε, με τον σκηνοθέτη ήταν ωραίο ότι όταν μου έδωσε το σενάριο είχαμε κάποιες σκέψεις για τον ρόλο που τις ανταλλάξαμε και αυτές οι σκέψεις έγιναν δεκτές. Υπό αυτή την έννοια υπήρχε πριν από τα γυρίσματα ένας διάλογος για την ταινία. Αλλά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο ηθοποιός πάντα ακολουθεί τον σκηνοθέτη. Εκεί δεν κάνεις το μέντορα, έχεις ανάγκη τη γνώμη εκείνου που σε βλέπει.

Ξέρω ότι έχετε μεγάλη αγάπη για το κινηματογραφικό μέσο. Πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη και τι είδους ταινίες σας αρέσει να βλέπετε;

Βλέπω κινηματογράφο από πέντε χρονών. Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, πιο πολύ μου αρέσει να βλέπω κινηματογράφο από θέατρο. Αν και περισσότερο μου αρέσει να παίζω στο θέατρο. Αλλά σαν θεατής μου αρέσει περισσότερο ο κινηματογράφος. Οποιοδήποτε είδος κινηματογραφικό μου αρέσει αν είναι καλά φτιαγμένο. Αλλά φέτος η ταινία που θεωρώ ότι μου ταίριαξε περισσότερο σαν είδος ήταν το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» του Κεν Λόουτς. Δηλαδή μου αρέσουν περισσότερο ταινίες κοινωνικο-πολιτικές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν και άλλου είδους ταινίες.

Η ταινία παρουσιάζει μια κοινωνική πραγματικότητα που δεν αφορά αποκλειστικά τη Βρετανία, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη. Θα θέλατε να παίξετε σε μία τέτοια ταινία, έναν τέτοιο ρόλο;

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο το ζήλεψα! Η ταινία αυτή με συγκίνησε τόσο πολύ και σκέφτηκα: Δεν θα μπορούσε να γυριστεί και στην Ελλάδα μια τέτοια κοινωνικο-πολιτική ταινία; Ο δε πρωταγωνιστής ήταν θαυμάσιος. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να έχω παίξει έναν ρόλο σαν αυτόν.

Οι επιλογές σας στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο έχουν υπάρξει πολύ προσεκτικές. Πώς επιλέγετε τους ρόλους σας;

Όχι, η επιλογή μου γίνεται με βασικό κριτήριο τους συνεργάτες και το σενάριο. Κυρίως από τον σκηνοθέτη και τους συντελεστές καταλαβαίνω εάν αυτό με ελκύει. Δεν σκέφτομαι εάν αυτό που κάνω θα έχει κάποια απήχηση -δεν μπορείς να το ξέρεις και εκ των προτέρων αυτό. Η αύρα που εκπέμπουν οι σκηνοθέτες ή οι συνεργάτες με κάνουν να θέλω να συμμετέχω σε μια δουλειά, κυρίως στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο που είναι πιο ξαφνικές οι συνεργασίες -γιατί στο θέατρο μπορεί να υπάρχουν συνεργασίες που κρατούν χρόνια.

Στην σειρά «Η Λέξη που δεν λες» έχετε την τύχη να συνεργάζεστε με έναν κινηματογραφικό σκηνοθέτη της τηλεόρασης, τον Θ.Παπαδουλάκη. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους της συμμετοχής σας στην σειρά;

Ναι, μου άρεσε η γνωριμία μαζί του, είχα δει και το «Νησί». Επιπλέον με συγκίνησε αυτή η ιδέα ενός ανθρώπου που μιλάει κρητικά -μια διάλεκτος που εμένα προσωπικά πάντα με γοήτευε και μου ήταν και τελείως άγνωστη. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση το να μπορείς να παίξεις σε μία γλώσσα που δεν είναι ακριβώς αυτή που μιλάμε στην Αθήνα.

Και πώς ήταν αυτή η «αναμέτρηση» με τη διάλεκτο;

Ήταν δύσκολη. Είχα πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή μου και έκανα πολύ εντατική πρόβα εδώ στην Αθήνα με έναν φίλο από την Κρήτη. Μου έδειξε την κρητική διάλεκτο και έλεγα τα λόγια άπειρες φορές μέχρι να την συνηθίσω.

Στο θέατρο επιλέγετε έργα μεγάλων θεατρικών συγγραφέων. Τι είναι αυτό που σας κάνει να επιστρέφετε σε αυτά;

Αυτοί οι συγγραφείς του 20ού αιώνα, με τους οποίους έχω ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια, είναι οι σπουδαιότεροι συγγραφείς. Δεν πιστεύω ότι έχουν βρεθεί οι διάδοχοί τους. Δυστυχώς, ο 21ος αιώνας δεν έχει δώσει στο θέατρο φωνές που εμένα προσωπικά να με ενδιαφέρουν. Επιστρέφω σε αυτούς γιατί τα θέματά τους είναι διαχρονικά και είναι μια τριβή για την τέχνη της ηθοποιίας το να παίζει κανείς σε έργα τέτοιων συγγραφέων.

Τι είναι αυτό που σας λείπει στην τέχνη ή και στην καθημερινότητα;

Δυστυχώς ζούμε σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή και αυτό έχει επηρεάσει το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Όλα αυτά χρειάζονται χρήματα είτε για να υλοποιηθούν, είτε για να επιβιώσουν. Οι συνθήκες έχουν γίνει τρομερά πιο μίζερες όσον αφορά το κόστος μιας παραγωγής -βλέπετε ότι γυρίζονται πολύ λίγα πράγματα στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση που να περιλαμβάνουν πιο φιλόδοξα γυρίσματα. Χρειάζονται χρήματα για να γίνει μια καλή δουλειά. Αυτό που λείπει τελικά είναι τα χρήματα. Γιατί ταλέντο, δυνατότητες, δημιουργικότητα, νέες δυνάμεις υπάρχουν και μάλιστα στις δύσκολες στιγμές μπορεί να βγαίνουν πιο αυθεντικά, αλλά δυστυχώς το χρήμα παίζει ρόλο.

* Η ταινία «Έτερος Εγώ» προβάλλεται ήδη στις αίθουσες σε διανομή Feelgood. Η σειρά «Η Λέξη που δεν λες» προβάλλεται στον Alpha. Η παράσταση «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» ανεβαίνει στο θέατρο Εμπορικόν.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ