Δύο συλλεκτικές προσφορές με το «Βήμα της Κυριακής»

Με δύο συλλεκτικές προσφορές κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου το «Βήμα της Κυριακής».

Αγαπημένα κλασικά παραμύθια σε μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη και μία πρωτότυπη έκδοση για να έχετε την τύχη με το μέρος σας τη νέα χρονιά!

Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ

Ο Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957) υπήρξε συγγραφέας διεθνούς εμβέλειας. Έγραψε μυθιστορήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα, γλαφυρά ταξιδιωτικά αφηγήματα, δοκίμια. Υπήρξε, επίσης, μεταφραστής των ομηρικών επών και, μεταξύ άλλων, του Δάντη και του Νίτσε. Ασχολήθηκε όμως και με την παιδική λογοτεχνία.

Η ενασχόλησή του με τους μικρούς αναγνώστες, που είναι οι πλέον αυστηροί και απαιτητικοί, έλαβε δύο κυρίως μορφές: ο ίδιος δεν έγραψε μονάχα δύο μυθιστορήματα για παιδιά («Ο Μέγας Αλέξανδρος» και «Στα Παλάτια της Κνωσού») αλλά υπήρξε, επίσης, μεταφραστής και διασκευαστής παιδικών και εφηβικών βιβλίων.

Πρόκειται για μία ευαίσθητη όψη του πολυσχιδούς Νίκου Καζαντζάκη που καλύπτει την περίοδο 1930-1945 και δεν είναι ευρέως γνωστή.

Γι’ αυτό και «Το Βήμα της Κυριακής» προσφέρει δύο διαχρονικά και εμβληματικά έργα της παγκόσμιας γραμματείας, με σύγχρονη εικονογράφηση, τα οποία φέρουν τη δική του ιδιαίτερη ματιά: «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ (εκτάκτως το Σάββατο 23/12) και τον «Όλιβερ Τουίστ» του Τσαρλς Ντίκενς (εκτάκτως το Σάββατο 30/12).

Από τη Λιλλιπούτη στο Λονδίνο του 19ου αιώνα

Είναι δύο καλαίσθητα βιβλία που δεν απευθύνονται μονάχα σε μικρούς αλλά και μεγάλους αναγνώστες. Διότι, πέραν της αναγνωστικής απόλαυσης, αναδεικνύουν με πόσο λειτουργικό τρόπο ένας μεγάλος έλληνας συγγραφέας εισέρχεται στο σύμπαν δύο κλασικών δημιουργών και ανασυνθέτει τις ιστορίες τους, εγγράφοντάς τες στο πνεύμα ενός άλλου τόπου, σε μιαν άλλη εποχή.

Όταν ξύπνησα, προσπάθησα να σηκωθώ. Αδύνατο! Ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα. Το πόδια μου και τα χέρια μου σαν να ήταν δεμένα στη γη, καθώς και τα μαλλιά μου. Πολλά σκοινάκια, πολύ ψιλά, τύλιγαν όλο μου το κορμί από τις μασχάλες ως τους μηρούς μου. Μονάχα προς τα πάνω μπορούσα να κοιτάξω…

Φαντάζεστε την κατάπληξή μου όταν, σκύβοντας τα μάτια, είδα ένα μικρό-μικρό ανθρωπάκι, έξι το πολύ-πολύ δάχτυλα, μ’ ένα τόξο και μια σαΐτα στο χέρι και με μια σαϊτοθήκη στη ράχη. Την ίδια στιγμή διάκρινα καμιά σαρανταριά τέτοια ανθρωπάκια να σκαρφαλώνουν απάνω μου. Έβγαλα φωνές τόσο τρομερές, που όλα αυτά τα ζούδια, κατατρομαγμένα, το ‘βαλαν στα πόδια…
Η δημοτική γλώσσα και η μαστορική του συγγραφέα

Η «Λιλλιπούτη» του Νίκου Καζαντζάκη είναι συναρπαστική, όπως και τα άλλα μέρη στα οποία φθάνει ο πρωταγωνιστής, δηλαδή στις χώρες των «Δράκων» και των «Χλιμίντρηδων». Το ίδιο συμβαίνει και με την περιπετειώδη πορεία του ορφανού Όλιβερ Τουίστ στην Αγγλία του πρώτου μισού του 19ου αιώνα. «Ο ήρωας της ιστορίας μας γεννήθηκε σ’ ένα φτωχοκομείο. Μόλις μπήκε στον κόσμο άρχισαν τα βάσανά του…».

Το σημαντικό στα δύο αυτά εγχειρήματα του Νίκου Καζαντζάκη είναι ο απαράμιλλος τρόπος με τον οποίο μεταφέρει πιστά τόσο το σατιρικό πνεύμα του Τζόναθαν Σουίφτ όσο και τον γλυκόπικρο ανθρωπισμό του Τσαρλς Ντίκενς.
Το ουσιώδες είναι ότι ο Νίκος Καζαντζάκης μεριμνά για τη γλώσσα, προσέχει τις προτάσεις και τη σύνταξη, επιστρατεύοντας μια δημοτική λαγαρή, χυμώδη και παραστατική, η οποία χαρακτηρίζεται από αφηγηματικό ρυθμό και συγκινησιακές εξάρσεις, συχνότατα ποιητικές.

Και ενώ δεν μπορεί παρά να συμπτύσσει την πλοκή, ο συγγραφέας διατηρεί με τη δική του μαστορική το πνεύμα και την δράση δύο αγαπημένων ιστοριών, κατορθώνοντας να τις ξαναπεί μ’ ένα διακριτικά καζαντζακικό ιδίωμα.

Γούρια! Ανακαλύψτε τα μυστικά τους και αποκτήστε ευημερία, ευτυχία και αγάπη.

Το γούρι σαν έννοια είναι βαθιά ριζωμένο στην ελληνική λαϊκή παράδοση. Κάποια από τα γούρια μας, έλκουν την καταγωγή τους απευθείας από την ελληνική αρχαιότητα ή ακόμη και τη μυθολογία μας. Ακολουθήστε τη σοφία των παλαιών, τις παραδόσεις του λαού μας ή τις φιλοσοφίες και τις παραδόσεις άλλων λαών. Επιλέξτε ένα αληθινό, καθαρό, δυνατό σύμβολο προστασίας για εσάς και το χώρο σας.

Τα αντικείμενα, τα χρώματα, τα σχήματα και τα σύμβολα, που σύμφωνα με πολλές παραδόσεις θεωρούνται «τυχερά» καθώς κι εκείνα που εξουδετερώνουν το κακό μάτι, δεν έφτασαν μέχρι τις μέρες μας τυχαία.

Το ματόχαντρο, το πέταλο, το τετράφυλλο τριφύλλι, ο Μάρτης, το λαγοπόδαρο, το σκόρδο και διάφορες πολύτιμες πέτρες είναι μερικά από τα πιο διαδεδομένα γούρια του λαού μας, με τη δική τους σημασία και τους δικούς τους συμβολισμούς το καθένα.

Διαλέξτε το δικό σας γούρι με προσοχή και πάντα με οδηγό τη διαίσθηση σας.

in.gr